[OPEN] I will never be!

Onderwerp: [OPEN] I will never be! ma 31 mei 2021 - 23:27

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

De Medicine Cat Apprentice had haar ogen op de zandvlakte gericht. De plek waar de meeste Apprentices vaak zouden komen gedurende hun training en een plek waar zijzelf nooit zou worden getraind. De toekomst die ze voor zichzelf had gezien was veranderd en hoewel ze droomde van een hoge positie in de Clan als kitten, was dat nooit als Medicine Cat Apprentice geweest. Het was voor haar gewoon lastig om te begrijpen waarom ze gekozen was, terwijl Waterpaw was verdwenen en nu was Thornstar terug gekomen en bleek er een verrader in de Clan te zijn. Al met al hoopte ze dat haar voorganger veilig was. De bevalling van Whitepool net voor de terugkomst van Thornstar had haar ook nogmaals na doen denken over deze positie. Zeker sinds Rousebell steeds vaker wat afwezig leek, ze wist niet wat ze moest doen. Haar ogen gleden naar haar poten voordat ze in het zand plofte en de korrels in haar vacht voelde prikken.

❅

Rustig begroef hij een muisje dat hij had gevangen. Zijn trainingen gingen goed en hij was bezig met oefenen. Voor Smokepaw was het belangrijk om dingen goed te doen. Hij had al wat gevangen, maar had geen zin om terug te gaan. De apprentice merkte dat hij in de buurt was van de sandy hollow. Zouden sommige daar nu trainen? Misschien kon hij wat oefenen. Maar nee, er kwamen geen geluiden er was niemand. Behalve een grijze poes. Smokepaw zag dat de poes de enige was en vroeg zich af waarom. Voorzichtig en stil liep hij naar de poes. Hij herkende Remnantpaw. Hij was samen met haar en Phantom apprentice geworden. De kater ging naast Remnanpaw zitten. "Is er iets?" vroeg hij zachtjes aan haar.

Smoke

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

De Medicine Cat Apprentice draaide haar kop langzaam naar Smokepaw, een ongeveer even oude kater die samen met haar benoemd was tot Apprentice, totdat ze iets later Medicine Cat Apprentice was geworden. Het was nog steeds een absurde realiteit. Het voelde aan de ene kant heel erg lang geleden maar aan de andere kant was het nog maar heel kort. Het voelde enkel langer omdat er zoveel was gebeurd in Thunderclan. Ergens had ze bijna het gevoel dat alles op instorten stond, en was ze dan slim en snel genoeg? Ze was niet veel meer dan een uit de kluiten gegroeide kitten, al mocht ze zichzelf niet groot noemen. 'Is er iets?' Vroeg haar Clangenoot waardoor ze haar kopje schudde. Er was niets waar hij haar bij kon helpen. Immers wist ze zelf ook nog niet wat er mis was, veel. Heel veel want er waren veel katten die nu gewond in haar den lagen, in de den die ze deelde met Rousebell. 'Nee hoor, ik was gewoon even.. even aan het nadenken.' Ze dacht vaak beter na in het territorium dan in haar eigen den. Het voelde minder bedrukkend buiten het kamp. Ze zag dan even niet alle katten die pijn hadden.

❅