she who holds death like a kiss

newtspark

The earth is littered with the ruins of empires that believed they were eternal

In stilte zat ze in de ochtend schemering. Het gras was nat onder haar poten, maar het maakte haar allemaal niet uit. De vogels vloten en de wind was al aan het opwarmen. Het zou weer een warme dag worden. Met een zucht sloot ze haar ogen even om de eerste beetjes zon in haar op te nemen. Veel had ze niet geslapen, alle nieuwe geluiden hadden haar wakker gehouden en elke keer weer wakker gemaakt. Rust. Rust leek niet meer gewoon te zijn nu. Geritsel haalde haar uit haar halve slaap modus en met één oog geopend speurde ze de grens af. Toen haar blik op de andere flame point viel glimlachte Newtspark. "Pep," zei ze zachtjes, haar keel droog. Wist zij veel wat er allemaal in shadowclan gebeurd was nu.

❅

Ze was vaker naar de grens getrokken in de hoop dat Newtspark Thunderclan bereikt had en zou terugkeren. Ze redde het, het werk in het kamp, maar ze miste Newtspark alsof er een gat in haar hart geslagen was. Acornstar moest het tevens ook mis hebben, of liegen, want ze wist zeker dat Newtspark dat sowieso niet ging doen. Ze liep door, maar het deed haar pijn bij elke stap. Toen ze een bekende verschijning aan de grens zag, liep haar hart dan ook vol van vreugde en verdriet, evenals haar ogen. "Newt!" Zonder te kijken raaste ze het donderpad over, waar gelukkig geen monsters overheen renden, om haar voorhoofd tegen die van Newtspark aan te drukken.

she who holds death like a kiss 12696350_jks6pUK6ZgJK5On

"Hoeveel topics wil je?" "Ja"

Don’t hold your breath waiting for me because I may never come home

Elke keer had ze gehoopt dat ze haar tegen zou komen hier. Elke keer wilde ze zelf de kruiden hier halen in de hoop dat ze een bekende tegenkwam. Met een grote glimlach sloeg ze haar poten om Peppermint heen nadat ze hun neusjes tegen elkaar gedrukt hadden. Ze had haar gemist. Ze had de hele clan gemist. ”Hey,” sprak ze zachtjes. De geur van shadowclan verdween steeds meer uit haar eigen vacht en het zou dan ook niet lang meer duren voordat deze helemaal niet meer te vinden was. ”Hoe gaat het thuis? Hoe voel je je?”

forgive me father
for i have sinned in all the most intricate,
exquisite and aesthetically pleasing ways i was capable of

THERE'S MAGIC DEEP IN OUR HEART

Peppermint

Ze ademde Newtspark's bekende geur in, al moest ze tot haar verdriet concluderen dat deze al de Shadowclan geur begon te verliezen, de frisse lucht van dennen werd vervangen door loofbomen en andere onbekende geuren. Desondanks drukte ze haar voorhoofd kort tegen Newtspark's hals. "Zo goed als het kan gaan zonder jou," prevelde ze, "het voelt nu verkeerd in de medicine cat den. Maar ik red mezelf. Acornstar is alleen.. ja.." murmelde ze.

"Hoeveel topics wil je?" "Ja"

_{Newt gaf haar vriendin een dikke knuffel. Ze rook naar thuis en alles wat veilig was. Ze rook naar alles wat ze miste in de clan waar ze nu woonde. Met een lik over de ander haar wang luisterde ze naar wat ze te zeggen had. "Die ouwe pad is gek aan het worden" mompelde ze. Hij begon het helemaal kwijt te raken. Met een glimlach keek ze daarna naar de ander. "Je mist me toch niet teveel he? Want thunderclan is zó geweldig" zei ze daarna met een zure ondertoon.}

forgive me father
for i have sinned in all the most intricate,
exquisite and aesthetically pleasing ways i was capable of