[Event] The Clan of Thunder

_{Met een zwiep van haar staart stond te poes op bij het horen van de eerste woorden van de leader. Ze verliet de den en voegde zich aan de buitenste rand van de katten die naar hem luisterde. Bloodclan. Newtspark klemde haar kaken op elkaar bij het horen van die naam. Sinds ze Shadowclan overgenomen hadden toen ze nog maar 8 moons oud was had ze alleen maar sterkere afkeer naar de katten. Katten die het recht niet hadden op -clan. Om haar heen begonnen katten te roepen dat ze mee gingen. Natuurlijk. Iedereen wilde vechten om zichzelf te bewijzen. De flame point likte haar voorpoot. Moest ze nu mee? Ze snoof zachtjes. Ze kwam het van het ene slagveld, alleen maar om door te gaan naar de volgende. ”Ik ga mee.” Haar blauwe ogen gingen van Thornstar naar Remnantpaw en vielen daarna op Maskheart. Een oude medicine cat die zijn beste tijd wel gehad had. Soms is het beter om een oud beest uit zijn lijden te verlossen en dit was daar een voorbeeld van, al was dat een mening gebaseerd op de wederzijdse gevoelens die ze deelde en dat waren geen positieve. Dit was haar taak van starclan en een als er nog maar één oude gek in haar weg zou staan stuurde ze ze persoonlijk naar starclan.}

Gelukkig leek de veel te ambitieuze kater het te begrijpen en ging hij verder niet met hen in discussie. Intussen had Flintspark zich ook bij de groep gemeld. Haar hartje werd warm van trots, voor zowel zichzelf als de clan. Elk waren ze dapper genoeg om hun clan te willen beschermen en stuk voor stuk hadden ze hun vertrouwen in haar gelegd. Ze voelde zich plots een stuk minder alleen. Met een tevreden blik keek ze toe naar hoe Remnantpaw haar begeleiders instructies gaf. Het was allemaal zo goed geregeld. Newtspark's komst liet haar verrast opkijken. Ze mocht de poes wel, en dit droeg daar alleen maar aan bij. Aangezien de poes niet haar aansprak, maar het groepje rondom de medicine cat, besloot ze het daar maar bij te laten. Er was geen reden om de ervaren medicine cat die zich vrijwillig stelde niet mee te laten gaan.

Na de clan enkele momenten te hebben gegeven om voorbereidingen te treffen besloot ze dat het tijd was. Over niet heel lang zou de zon weer op weg zijn naar de horizon en niet veel later zou duisternis het woud vullen. Hoewel ze 's nachts redelijk konden zien, besloot ze dat een donker gevecht niet bepaald wenselijk was. Kort schraapte ze haar keel. "Clangenoten. We gaan!" Riep ze boven de groep uit. "Het is tijd om ze kapot te maken!" Schreeuwde ze nu, waarna ze de doorntunnel uitstormde, deze keer voor het eerst met een waar doel.

Note: De patrouille is vertrokken.
Note 2: Je kan altijd nog op dit topic reageren om je karakter aan te melden. Ook mag je gewoon op de daadwerkelijke oorlog posten als je niet op tijd hier hebt kunnen reageren.