Het voelde alsof iemand klauwen in haar borstkas had gestoken en haar hart eruit had gerukt. Mama was weg en zou nooit meer terugkomen. Uiteindelijk lag Azurekit alleen in de medicine cat den, alle spanning ervoor zorgend dat ze weer helemaal niet lekker werd. Duizelingen en kortademigheid hadden haar weer teruggedreven naar haar nest. Misschien was het wel pure paniek geweest die een uitweg had gezocht, geen ziekte deze keer. Maar hier was waar ze thuishoorde als ze zich niet lekker voelde. Zachtjes had ze zichzelf in slaap gesnikt in haar nest. Dikke tranen waren nog op haar wangen aan het drogen terwijl haar flank toch nog enigszins gestaag op en neer zakte. Toen ze pootstappen hoorde, trok haar oor eerst lichtjes, waarna ze haar kop toch enigszins lodderig hief, nog niet helemaal registrerend wat er gebeurde.
Onderwerp: Azurekit 
za 24 jul 2021 - 18:28
