It's good to be alive

Wat hij niet had verwacht te vinden wanneer hij terug kwam bij Shadowclan was dat er meer kleinkittens zouden zijn. Hij wist dat die van Southernwolf mogelijk naar de clans toe waren gegaan, maar duidelijk niet naar Shadowclan, want anders had hij het wel geweten. Nee, deze waren van Twistedheart en Newtspark. Iets waar hij nog steeds niet goed van wist wat hij ervan moest denken. Maar kittens hadden niks fout gedaan, dat was een ding dat wel duidelijk was. Daarom ook dat hij zich een weg naar de nursery had gevonden en nu het nest op zocht waar de kittens in moesten liggen. Ze waren nog jong en zouden voorlopig nog niet beseffen dat hun moeder er niet meer was, maar met de tijd zou het waarschijnlijk wel uitgelegd moeten worden. Maar of hij dat nog zou meemaken, betwijfelde hij. Hij had geen idee hoe lang een leven hem nog zou kunnen brengen. Hij besefte maar al te goed dat het hem kwetsbaar maakte nu, vooral ten opzichte van de andere leaders. Voor nu was dat een zorg voor later, eerst wilde hij eens zien hoe het de nieuwste kittens verging.

[Birchkit]

_{Hij wist amper iets over hoe speciaal zijn familie wel niet was. Een vroegere medicine cat als moeder, de letterlijke shadowclan leader als opa… Echter maakte het hem niet veel uit. Alles wat uitmaakte, was dat zijn zusjes soms wel eens durfden te stompen in hun slaap en dat was vreselijk irritant. Zeker wanneer hijzelf probeerde in slaap te vallen en dat niet lukte. Daarom was hij het nest uit proberen klauteren tot hij besefte dat er een grote schaduw over hem heen hing. Zijn blauwgele ogen keken een beetje angstig naar boven, hij vond grote schaduwen altijd eng. Wie wist was het een schaduwmonster ofzo. Maar nee, toen hij vernam dat het gewoon een kat was zoals elk ander kalmeerde hij weer, voor zover dat kon. Zijn ogen bleven naar de oudere kat gericht, en hoewel hij wilde vragen wie hij was hield de kitten stilletjes zijn mondje. Misschien als hij het vroeg in zijn gedachten, dat de ander het dan zou kunnen lezen, en hij geen moeite hoefde te doen om te praten. Wie wist, zijn verbeelding was sterk.}

Het waren niet zijn eerste kleinkittens in de clan, nee die had zijn oudste dochter hem al gegeven. Toch vroeg hij zich ergens wel af waarom ze stuk voor stuk allemaal een medicine cat moesten hebben als een van de ouders. Waar was hij verkeerd gegaan dat zijn eigen kittens het blijkbaar een goed idee vonden om relaties aan te gaan met medicine cats? En er ook nog eens kittens mee kregen. Maar de kittens hadden niks verkeerd gedaan en nu dat hij zijn blik op een van de kittens liet vallen en merkte dat de kitten omhoog naar hem aan het kijken was verzachte zijn blik toch iets. Kittens waren stiekem toch altijd wel een zwakke plek van hem geweest, ook al vonden de meeste kittens hem juist eng. "Hey," Begon hij rustig, ook al zakte hij nog niet naar beneden, wetende dat zijn lichaam zou protesteren als hij daar een poging voor zou doen. "Ik ben Acornstar en wat is jouw naam?" Natuurlijk had hij de namen van de kittens al gehoord, maar dan wist hij zeker dat hij de goede naam voor zich had.

_{Af en toe kwamen grote katten hen bezoeken en hij wist meestal niet echt waarom dat hij en zijn zusjes zo interessant waren. Het voelde alsof hij in de spotlights stond – en om eerlijk te zijn, de jonge kit hield niet van al teveel aandacht. Zijn oogjes stonden groot terwijl ze keken naar de kater die niet bukte, zoals de meeste anderen dat deden. En dat gaf hem niet zo’n aangenaam gevoel aangezien hij eerst dacht dat het een schaduwkat was en nu niet eens wilde bukken. ‘Hey’, begon de oudere kater opeens rustig. ‘Ik ben Acornstar en wat is jouw naam?’ Oké de naam van deze schaduwkat was dus Acornstar. “Biwrchkiw”, piepte hij, voordat hij realiseerde dat hij het eigenlijk ook gewoon had kunnen zeggen in zijn gedachtes. Ach, nadenken was teveel moeite.}

Het had eigenlijk niet kunnen missen dat dit Birchkit was. Toch liet hij zijn blik kort over de kitten gaan. Een kleinzoon, dat was eigenlijk nieuw voor hem. Hij had geen idee hoe het zat met de kittens van Southernwolf, maar Beechresin had alleen maar dochters gehad. Hij had geen idee hoeveel de kitten wist of hij zich er bewust van was dat hij zowel zijn leader als opa was, maar dat hield hij voor nu voor zich. Als het hem makkelijker af was gegaan, dan was hij door zijn poten gezakt, maar hij wist dat dat geen optie was. "Aangenaam Birchkit," Sprak hij dan ook. "Verveel je je niet te veel in de nursery?" De meeste kittens werden de nursery tenslotte zat na een tijdje.