Heart pain

Wolfkit liep met hangende oortjes en een hangende staart achter zijn vader aan. Zijn hoofd raasde van de vragen en de ideeën. Hij voelde een overheersend gevoel van angst en zorgen voor Lionkit. Samen met de andere leden van zijn familie kwam hij de Medicine cats den in lopen. Papa zette Lionkit weer op de grond neer. Wolfkit keek opzij naar Icecream. Aarzelend tikte hij met zijn pootje tegen zijn vaders flank aan. "P-papa?" mauwde hij. Hij slikte een brok weg in zijn keel. "Komt het weer goed met Lionkit?" vroeg hij angstig. Zijn ogen stonden nog steeds vol met traantjes. Eigenlijk had hij nog steeds geen idee of hij zijn papa nog kon vertrouwen. Hij had de vreemde kattin geholpen waar oma zo boos op was geweest. Waarom oma zo boos was had hij niet begrepen. Maar nu was ze ook boos op papa. Had zijn vader iets verkeerd gedaan? Hij was bang voor alles wat komen zou. Hij was bang voor Lionkit die zo lelijk terecht was gekomen. Hij was gewoon bang.

Lionkit had niet enorm veel pijn. De kitten was enkel geschrokken en had enorm het gevoel dat hij had gefaald. Met zijn oogjes nog een beetje groot staarde hij enkel vooruit zonder iets te zeggen. Er was zoveel gebeurd, maar hij kon het gewoon niet geloven. Het was veel te veel voor zijn kleine koppie. Oma leek erg boos te zijn op papa en dat zorgde ervoor dat Lionkit het gevoel had gekregen alsof hij iets fout had gedaan. Waarom zou je anders boos worden op je zoon? Had Lionkit het verkeerd gedaan om te proberen zijn papa te beschermen? Hij wist het niet meer. Echt niet. Hij liet zijn vader hem naar de medicine cat den tillen, maar meer kon hij gewoon niet doen. Hij had te veel last van twijfels.

Ze was bij het kleine groepje geweest dat ging over wat ze met Rose aan moesten, dus wat er precies gebeurd was had Shrimpnose allemaal niet gezien. Toch had ze haar vader in het vizier gekregen, samen met de diepe krassen in zijn nek. Ze snelde achter hem aan de Medicine Cat Den in en zag toen ook de kitten op de grond, en de vraag of ze eerst naar hem konden kijken. Shrimpnose zuchtte en knikte, maar keek haar vader bezorgd en verward aan. 'Wat is er gebeurd??' vroeg ze, voor ze naar de kleine rode kitten keek. 'Hey Lionkit, heb je ergens pijn?'

De poes had kauwde op een blaadje, het smaakte verschrikkelijk goor. Maar het deed haar zo goed voelen. Ze mocht het eigenlijk niet hebben, aangezien het onder de "drugs" tabel viel. Maar als je het aan Mousepaw vroeg was dat pure onzin. Want het was absoluut niet sterk. Het was gewoon een kleine fixer upper. Niks meer, niks minder. Haar aandacht werd getrokken door een commotie. Wat nou weer. Moeizaam dwong de kattin haar lichaam overeind en voegde zich bij de kleine groep katten die zich in haar den bevonden. Shrimpnose was er al bij, want natuurlijk was ze dat al. "Ja, wat is dit allemaal?" Haar vraag was in grote lijnen het zelfde geweest. Al klonk het veel botter. En de blik die de grijze kattin de kitten gunde was ook een stuk minder aangenaam.