Over comming fear will make you stronger. (Trainings topic)

Ze had besloten Rimepaw even wat tijd te gunnen. Ze had de angst van haar eerste leerling gezien en was niet van plan om haar nog banger te maken dan ze al was. Ze herinnerende zich hoe haar mentor dit aangepakt had en besloot dit met zachte, maar toch ferme poot aan te pakken. Hoewel ze haar leerling geen dingen direct zou af dwingen te doen. Dus had ze Rimepaw voorgesteld om de dag na de ceremonie te starten. Al zouden ze eerst langs de grens gaan natuurlijk. Zo wist haar leerling straks ook tot waar ze zou moeten lopen om te kunnen jagen dadelijk. De ochtend beloofde dat het een warme dag zou worden. Aurorastream had haar nacht van stilte achter zich en rekte zich even uit toen de wissel van de wacht over genomen werd. Het was rustig geweest en de nachtelijke stilte waar de zilverpels zo prachtig in door scheen. In stilte had ze een trotse gedachten naar Starclan gestuurd naar haar pleeg tante Shivysniff. Maar nu wilde ze eerst naar de leerlingen den. Hoewel wat slaap inhalen ook fijn klonk. Toch wilde ze eerst Rimepaw beter leren kennen. Ze trippelde met rustige gang naar de leerlingenden en ging langs de ingang liggen en stak haar kop naar binnen. Het gat was eigenlijk een paar manen geleden al te klein voor haar. Ze was een flinke poes die gemakkelijk voor een kater had door kunnen gaan. Zelfs haar kop was breder dan bij de meeste kattinnen. 'Rimepaw kom je?' riep Aurorastream zachtjes, maar dringend genoeg zodat de nieuwe leerling het kon horen. In stilte wachten Aurora af. Ze hoopte maar dat Rimepaw weer wat tot rust was gekomen? Het leek haar allemaal te veel te zijn geweest gisteren. Misschien dat vandaag beter ging? Rustig bleef de nieuwe warrior met haar kop in ingang van de leerlingenden liggen. Zo kon ze elke beweging goed zien. Mocht er een andere leerling uit de den willen of er weer in dan trok ze gewoon haar kop weer even uit het gat om daarna weer in de ingang te komen. Ze wist dat de meeste mentoren direct naar de ingang van het kamp zouden lopen, maar Aurorastream had het gevoel dat zij dit niet moest doen. Dus bleef ze in alle rust naast de den liggen in afwachting van Rimepaw.

@Rimepaw

Aurorastream zag hoe haar leerling sloom en vermoeid overeind kwam en kreeg al direct weer medelijden met haar. Toch liet ze deze emotie niet in haar ogen door komen en trok haar kop terug uit de ingang van de leerlingen den zodat Rimepaw eruit kon komen. Ze ging eerst gewoon zitten, maar dook al snel rillend in elkaar en ze durfde Aurora niet aan te kijken. Ze voelde zich als een grote bullebak die net om ongeldige reden een van de kittens had afgeblaft had. Even slikte ze. Natuurlijk had Aurorastream dit niet gedaan. Ze had zelfs een onwelkome reactie gehad toen ze met haar leerling had willen praten. Maar daar voelde Rimepaw zich vast schuldig over voelde? Dus deed ze iets wat Icecream altijd bij haar gedaan had en hoewel ze zelf niet veel staart had. Had het niet veel effect daardoor. Dus kroop ze om Rime heen en likte tussen haar oren op een troostende manier. Daarna keek ze haar leerling kalm en warm aan. 'Alles is goed Rimepaw. Je hoeft nergens bang voor te zijn. Je wilde enkel Bellpaw beschermen en helpen toch?' miauwde ze even vriendelijk en zacht, maar duidelijk hoorbaar. Haar gevoel zei dat ze even wat troost moest bieden. Anders zou ze misschien bang blijven. iets dat wel tijd nodig zou hebben, want angst kende zij ook al was het op een andere manier. Ze bleef rustig zo liggen in afwachting op wat haar leerling zou reageren. Hopelijk goed...