Let's get down to business

Thawrage zou het nooit hardop toegeven, maar hij had expres een uur langer gewacht in de warriors’ den om Bearpaw te gaan halen zodat de apprentice nog een uurtje langer rust zou hebben. De apprentice had de afgelopen manen hard gewerkt en ze hadden veel vooruitgang geboekt en Thawrage vond dat dat wel een beloning verdiende. Hij zou echter niet Thawrage zijn als hij dat deed op een manier waarop de apprentice nooit zou vermoeden dat hij überhaupt een beloning had gekregen. Dat was simpelweg niet zijn stijl. In de afgelopen manen was hij meer om de apprentice gaan geven dan dat hij aan zijn omgeving toe zou geven en hij vond het bijna jammer dat de final assesment van Bearpaw niet meer zó ver weg was. De kater duwde zichzelf overeind en liep naar de apprentices’ den. ”Bearpaw, wakker worden,” zei hij op een kille toon tegen de kater. ”Eet iets en ontmoet me bij de kampuitgang.” De kater zou zijn kracht wel nodig hebben voor hetgeen wat Thawrage in gedachten had voor vandaag. Met een zwiep van zijn staart draaide de grote kater zich om en wandelde naar de afgesproken plek, waar hij op zijn kont ging zitten en rustig wachtte op zijn apprentice.

@Bearpaw!