Leap of Faith

Hij zat op zijn gemakje aan de ingang van de den te kijken naar de katten in de omgeving. Hij vond dat altijd wel leuk om te doen als hij een minuutje of vijf niet bezig was met zijn kruiden of met zijn mentor. Tegenwoordig werd hij in zijn dromen ook steeds bezocht en leerde hij daar dingen bij, dus eigenlijk was hij wel al een hele tijd goed bezig geweest. Maar bonden met zijn clangenoten was ook nodig, zeker met de nieuwste leden waaronder iemand die nieuw was in de clan. Daarom, toen hij Routnose spotte, liep hij zowel vriendelijk als enthousiast op haar af, in de hoop wat te kunnen praten. Anders… tja, dan ging hij weer zitten bij de ingang van de den tot hij een nieuwe “praatprooi” had gevonden om te vangen. “Hallo hallo hallo hallo!”, begroette hij de kattin, misschien wel een beetje wild. Maar hij had al een tijdje zijn hallo’s eens willen verviervoudigen sinds hij in de clans was gekomen.



+Routnose :3

In gedachtes verzonken waste ze ritmisch haar vacht. De regen van eerder had haar een goede douche gegeven, en ze was nu al even bezig met zich droog te likken. Het was nu een paar dagen terug dat Settledstar haar tot deel van Shadowclan had benoemd. Het bleef vreemd, nog altijd had ze het idee dat ze wakker zou worden en de wildernis in gestuurd zou worden. Maar ondanks het brandende schuldgevoel in haar borstkas, werd ze niet gek aangekeken wanneer ze het kamp binnen liep, kreeg ze geen sneer wanneer ze toevallig langs de nursery liep. Ze probeerde de woorden van haar nieuwe leader stevig vast te houden en ook zelf daadwerkelijk te geloven dat dit oke was, dat ze al genoeg had geboet.
Geschrokken keek ze op, waarbij haar tong kort tussen haar lippen vast kwam te zitten. Ze was zo in haar eigen gedachtes geweest dat ze de jonge kater niet had opgemerkt, totdat hij haar luid begroette. Wat beschaamd stopte ze haar tong weer in haar mond en opgekoken keek ze de kater aan. "Oh, hoi hoi!" sprak ze al even goedgehumeurd terug. Dit was Shinypaw, wist ze. Niet alleen omdat ze hem al onder een andere naam had gekend in de bergen, maar ook omdat het nu de apprentice was van Peppermint. "Het is nu Shinypaw toch? Hoe is het met je?"

Het leek erop dat hij haar eventjes had laten schrikken, maar dat leek al snel weer in orde te komen omdat ze hem erg goedgezind terug begroette. Hij glimlachte breeds naar haar. ‘Het is nu Shinypaw toch? Hoe is het met je?’, vroeg ze kort nadien. “Jep, ik ben inderdaad Shinypaw nu!”, zei hij enthousiast. In het begin was deze naam enorm wennen geweest, maar na een tijdje vond hij het eigenlijk nog wel leuk. Diep vanbinnen zou hij altijd Shine on The Outer Waves blijven, maar hij vond Shinypaw ook wel heel leuk. “Het gaat wel goed met mij, ik begin stilaan te wennen aan dit medicine cat apprentice leventje”, want dat was inderdaad ook wel wat wennen, die nieuwe rang. Ach ja. Over wennen gesproken, Routnose was ook wel nieuw in deze clan. Ze had niet altijd in Shadowclan gezeten, dat wist hij wel. En hij wist precies hoe het was om te moeten wennen aan een nieuwe omgeving. “En hoe gaat het met jou? Lukt het al een beetje om te wennen aan Shadowclan?”