They'd never understand [Training]

Ze kon haar adem zien terwijl ze naar de ingang van het kamp liep. Ze hoopte dat ze niet al te lang zou hoeven wachten tot Skypaw er was, want ze wilde snel in beweging komen. Het was te koud om echt stil te blijven zitten. Toch zette ze zich voor nu neer en liet haar blik over het kamp gaan. Ze had geen idee hoeveel prooi er vandaag binnengebracht zou worden, maar het was nooit genoeg voor de hele clan wist ze. De kans was dan ook best aanwezig dat ze zelf vandaag niks te eten zou krijgen, maar dat vond ze niet erg. Niet als er anderen waren die wel wat te eten konden hebben.

[Skypaw]

They'd never understand [Training] Sorrelnose_sign

Met haar haren opgezet tegen de kou wandelde ze naar de kampuitgang. Het was zo verschrikkelijk koud! Stiekem zou ze willen wensen dat ze nog even in de nursery had kunnen blijven. Warmpjes bij haar mama en siblings in het nest. Aan de andere kant kon ze niet wachten om een nieuw deel van haar verhaal te starten. Om alles te leren, slim en sterk te worden en haar Clan te kunnen helpen. Ze wilde niets liever. "Hallo Sorrelnose!" begroete ze enthousiast. Ze kon echt niet wachten en wellicht kreeg ze het ook warmer wanneer ze in beweging zouden komen.

Ze wierp haar blik op de apprentice toen deze haar begroette en liet een kleine glimlach zien. "Goedemorgen Skypaw, laten we meteen gaan." Sprak ze en kwam overeind om de apprentice het kamp uit te leiden. "Ik denk dat we het beste in beweging kunnen blijven nu het zo koud is." Begon ze, terwijl ze koers zette naar de eerste grens die ze wilde laten zien. "Wat weet je al van ons territorium?" Misschien had de apprentice al wat gehoord voor ze een apprentice werd, dan zou ze kunnen kijken wat de ander wist en of er eventueel fouten tussen zaten.