| | My sins and deeds all together[Open] | |
| Aim 20 Actief
| |
| Onderwerp: My sins and deeds all together[Open] ma 23 jan 2023 - 15:01 | |
| De ziekte had zijn tol op haar gehad, haar ogen waren diep ingevallen en haar vacht was dof geworden. Ze had het territorium al in geen tijden meer gezien, ze kon zich niet eens de bomen in het kleine bosje herinneren. Ze was eindelijk beter aan het worden, haar lichaam leek weer sterker te worden. De poes had gedurfd weer het kamp te verlaten, ze had een kort stukje gewandeld bij de River. Ooit was ze energiek geweest, had ze tijden kunnen spenderen met enkel jagen. Die tijd leek nu lang geleden. Hillrunner had een Apprentice gehad en haar Warrior zien worden, voordat ze ruw uit het leven werd gerukt. Ze had nooit lief gehad of echt veel vrienden. Ze was altijd een beetje een aandachttrekker geweest, die sprak voor haar beurt. Men vond haar irritant, dus waarom zouden ze hun best doen om met haar om te gaan. Toen Hillrunner ziek was, zag ze ook maar weinig bezoek. Ze wist dat het haar eigen fout was, dat ze beter haar best had moeten doen.
Ze was nog steeds ziek, ook al waren de meeste symptomen weggevaagd. Ze had honger, haar lichaam kon niet goed herstellen. De donkere Warrior was doodop, ook al had ze nauwelijks wat gedaan. Enkel een korte zwem en een wandeling. Hillrunner kon niet wachten voordat het allemaal eindelijk weer over was en ze weer mocht jagen. Ze zou zeker beter worden en dan zou ze beter haar best haar doen. Ze beloofde het. Het was nacht, de nog jonge poes zat buiten te kijken naar de sterren terwijl ze stilletjes die beloftes maken. Haar lichaam trilde van de kou en honger, het zicht in haar ogen was slecht dus ze zag weinig van de sterren. Ze wist dat ze daar waren. Vannacht zou ze onder de sterren slapen, als een blijk van de kracht die ze nog bezat. Die snel genoeg sterker zou worden. Hillrunner krulde zich op, haar lijfje trillend. Ze dwong zichzelf te gaan slapen, vanaf morgen werd alles beter.
Ze sliep diep, haar lichaam steeds verder wegzakkend in het oneindige. De wereld om haar veranderde langzaam, als het kamp plaats maakte voor een nieuwe omgeving. De sterren schenen om haar heen. In het kamp lag ze nog steeds, maar het was niet meer dan een lichaam wat de strijd niet meer aankon.
-Hillrunner is overleden door gevolgen van de ziekte en hongersnood
|
| | | Mark toch 201 Actief She acts as if it was easy to let her go, but she never saw the claw marks I had left all over her skin.
| |
| | | | Beertje 595 Actief for in dreams
we enter a world
that is entirely
our own
| |
| Onderwerp: Re: My sins and deeds all together[Open] vr 27 jan 2023 - 17:49 | |
| Een koude nacht liet hem rillen in zijn bed. Hij deed geen oog dicht. Hoestende katten verstoorde zijn slaap, maar het waren vooral de gedachten die hem wakker hielden. De blikken van de doden achtervolgde hem. Sommige waren in hun slaap gestorven, anderen keken hem recht in de ziel aan, maar allen zag hij in zijn dromen. Ze fluisterde zijn naam. Carrioncough, carrioncough... De dode ogen wervelden om hem heen. Eerst zonder vorm, maar vlak voor hij wakker werd vormde ze een lichaam. Een kat met een grote gemene glimlach. Carrioncough schoot overeind. Zijn zwart-witte vacht piekte alle kanten op. Hij kon zijn droom maar voor een paar tellen vasthouden voordat hij verdween op zijn netvlies. Hij keek onbehaaglijk om zich heen. Iedereen sliep nog. Niet zo ver van hem vandaan sliep de nieuwe warrior Pipitsqueak en hij dacht de zwart-bruine vacht van Serpentguise te herkennen. Hij liet zijn blik door de den dwalen voordat hij naar buiten wandelde. In zijn hoofd begon hij de patrouilles te verdelen. Carrioncough rekte zijn stijve poten uit. Zijn blauwe ogen vielen op een gedaante in het midden van het kamp. Ze bewoog niet en verzamelde ondertussen de vallende sneeuw in haar vacht. Een beetje verward ging hij naar ze toe. Moest Hillrunner niet in de medicine cat den zijn? Hij bracht zijn gezicht naar die van haar. "Hillrunner?" Zijn maag krampte bijeen. Met zijn poot gaf hij haar koude schouder een por. Even flitste de kattin met haar gemene lach voor zijn ogen. Hij deinsde achteruit. "Starclanverdomme." De zoveelste. Hoeveel warriors, kittens, apprentices, moeders, elders hadden ze al verloren? Hij kon het niet meer bijhouden. De clan had geen kracht meer om nog een vigil te houden. Daarom liet hij zijn kop een beetje hangen en fluisterde hij haar mooie woorden toe: "Dat je zonder pijn in Starclan mag vissen zoveel je wilt Hillrunner." Met een diepe zucht dwaalde hij af naar de steen waarvan hij en Crystalstar sprak. De vogeltjes waren nog stil, maar het camp begon stilletjes aan wakker te worden. "Laat alle katten die hun eigen vis kunnen vangen zich verzamelen voor een ... mededeling," miauwde hij schel. Hij keek even neer op de kattin die nog steeds in het midden van het kamp lag. De ogen die hij voor een kort moment had gezien danste over het lichaam heen. Hij legde zijn oren even plat en zwiepte met zijn staart. De doden tartten hem! "Hillrunner heeft zich vannacht bij Starclan gevoegd. Gast, ik wil dat jij samen met mij haar lichaam naar de Steppingstones draagt. Voor degene die nog willen helpen, zij mogen ondertussen winterbloemen en planten plukken, voor haar te vergezellen op haar reis," miauwde hij met gesloten ogen. + Hillrunner & Clan ♝ carrioncough |
| | | Mark toch 201 Actief She acts as if it was easy to let her go, but she never saw the claw marks I had left all over her skin.
| |
| | | | |
| Permissies van dit forum: | Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
| |
| |
| |