I can see today's reflected in each past tear

De prooisituatie was nog niet verbeterd, ze hoopte dat het weer snel om zou slaan, maar of het genoeg zou zijn om de prooi dan ook terug te brengen wist ze niet. In die zin had ze hier ook nog te weinig ervaring voor. Toch wilde ze zich niet te druk erom blijven maken. Ja, ze zou haar best doen om prooi te vinden zoveel als kon, maar met de dag had ze erdoor ook minder energie. Voor nu liep ze dan ook door de sneeuw heen, hopende iets van een spoor te vinden. Anders zou het weer een dag worden waar ze terug naar het kamp ging zonder ook maar iets van prooi gevonden te hebben.

[Carrioncough]

I can see today's reflected in each past tear Drizzlepaw_sign

Het sneeuwde nog en prooi bleef schaars. Toch trok de ziekte wat weg en leek het niet meer zo uitzichtloos. De wind bracht de geur van lente en waar de sneeuw smolt kon je kleine stukjes gras ontwaren. Ook het riet aan de rivier begon wat groener te kleuren. Was er dan eindelijk beterschap voor Riverclan in zicht? Carrioncough besloot dus ook om een beetje aan zijn spiermassa te werken. Die was flink afgenomen door het voedseltekort en de ziekte. In zijn hoofd noemde hij deze de Red Death omdat er zoveel katten al aan gestorven waren.

De deputy besloot om de rivier links te laten liggen en de velden te kiezen, richting Fourtrees. Hij hield zijn mond een beetje open, maar de enige geur die hij kon vastnemen was die van Drizzlefall. Misschien waren ze efficiënter als ze samenwerkten... Daarom verhoogde hij zijn pas om haar in te halen. "Hey," miauwde hij dan ook vlug toen hij haar rug kon zien.

♝ carrioncough

I can see today's reflected in each past tear B1Zz9k3