Softsnow's blik verzachten toen hij merkte dat Twilight het er echt moeilijk mee had. Waarom gaf ze zichzelf toch telkens de schuld? Het was haar schuld helemaal niet geweest. Hij zuchtte zachtjes en keek voor zich uit, terwijl hij zich bedacht wat hij eigenlijk moest of kon zeggen. Hij stond daar, zo gezegd, met zijn bek vol tanden. Geen idee hebbend wat hij in dit soort situaties moest zeggen. Damn. Dat probeerde hij juist altijd te voorkomen.
Softsnow zuchtte nog een keer en keek wat om zich heen. Hij had de laatste uit, buiten het jagen, niet veel te doen in de clan. Hij vroeg zich af wanneer Hollystar de nieuwe ceremonie zou gaan doen, er waren vast wel weer een paar kits die apprentices zouden kunnen worden. hij had zelf nog nooit een apprentice gehad en zou er best één willen krijgen, ooit.
Zijn ogen schoten terug naar Twilightsparkle toen ze opeens zachte, maar duidelijk trillende, stem tegen hem sprak en iets zei over weg gaan en voorlopig niet meer terug komen. "Twilight, wacht!" riep hij haar nog na, maar ze was het territorium al in geschoten. "Damn," miauwde hij zachtjes en sprinten de poes achterna.
Zijn oranje ogen gleden over het gebied heen. De kater hijgde zachtjes en remde iets af om zijn omgeving goed in zich op te nemen. Zijn bek stond iets open om de geren goed in zich op te nemen. Waar zat ze? Hij was de geur van Twilightsparkle kwijt geraakt en kon hij haar niet meer achterhalen.
Aan zijn rechterkant hoorde hij het zachte gerommel van een rivier en bedacht zich dat hij een droge keel had. Voorzichtig liep hij de richting van het water en dronk er een beetje van. Ondertussen dacht hij na over waar Twilight naar toe kon zijn gegaan. Hij bleef aan de rand van het water zitten en staarde voor zich uit, terwijl hij voor zichzelf een plan bedacht om zijn zoektocht naar Twilight voort te zetten.