~Happy now?~

KATHN
what goes around comes back around
Een paar groene ogen tuurde vanuit de stuiken over het gebied. Kathn voelde zich een indringer in dit onbekende landschap. Ze wist dat ze zich nu bevond in no man's land. Maar er waren clan gebieden vlak bij, dat kon ze ruiken. Stilletjes verplaatste ze haar dunne lichaam. Zonder ook maar een enkel blaadje te horen. Ze was op haar hoede, maar ze was niet nerveus. Als zwerfkat kwam ze wel vaker in situaties als deze te staan. Haar specialiteit was dan ook het ontlopen van soortgenoten. Langzaam stapte ze uit de stuiken. Via de schaduwen die de schemering met zich mee bracht sloop ze naar een hoopje sneeuw. Haar warme adem deed het drappige spul smelten en voorzichtig likte ze wat van het water op. Terwijl ze dronk draaide haar ogen alert van voor naar achter. Als loner had je alleen jezelf waar je op kon rekenen. Dus onoplettendheid kon je fataal worden. Kathn keek op. Haar staart krulde vermakelijk heen en weer. De stilte was prachtig. Er waren zo weinig geluiden hier dat het bijna verdacht werd. Alleen het fluiten van de wind was hoorbaar. Ze rekte zich uit en gaapte. Al weken had ze contact met andere katten ontlopen. Het enige probleem was dat dat niet erg hielp bij het informatie op doen over het gebied en de katten die er leefde. Langzaam draaide ze zich om. De wind sloeg haar in het gezicht en bracht enkele nieuwe geuren met zich mee. Ze rook een kater, en hij was dichterbij dan ze had verwacht. Waarom had ze hem niet eerder op gemerkt? Ze was het niet gewend om zo verast te worden. De kans was groot dat de kater haar ook al had geroken. Onzichtbaar was ze dus niet meer.
Kathn kon kiezen, in stilte verdwijnen, of een gok nemen en een kijkje gaan nemen. Normaal zou ze voor het eerste kiezen. Maar haar nieuwsgierigheid was haar de baas. Voorzichtig liep ze richting de kater, die nu zichtbaar werd vanuit de struiken. Het was een zwarte kat, puur zwart. De wind speelde met zijn lange vacht. Hij draaide zich om en hun blikken ontmoeten elkaar. Kathn bleef door lopen, zonder haar blik van de zijne af te wenden. 2 meter voor hem bleef ze staan. De meeste katten verwachten dat een loner als zij niet erg sociaal zou zijn. Maar Kathn kon goed babbelen. Het was een manier van informatie op doen, en dus belangrijk. “mooie avond, niet?” zei ze met een speels ondertoontje. Het was een slechte openingszin, maar het liet zien dat ze geen kwaad in de zin had.

Ze liet haar ogen nogmaals over de kater glijden. Hij had een neutrale houding en Kathn nam die houding van hem over. Voor een moment stonden ze in stilte tegenover elkaar. De kater wist waarschijnlijk al dat ze niet uit een gebied uit de buurt kwam. Ze was een buitenstaander dat kon iedereen merken. ''Wat jij wil. Wat moet je hier, buitenstaander?'' zei de kater zonder ook maar enige emotie te tonen in zijn stem. De stem klonk saai en eentonig. Alsof hij zich nooit ergens voor interesseerde. Kathn zette een stapje dichterbij en liet zich op haar kont zakken. “Niets dat jou aan gaat,” sprak ze luchtig. Geïntimideerd voelde ze zich zeker niet door deze kater, al was hij wel de sterkere partij. Haar staart lag vredig voor haar poten terwijl ze haar oren nog steeds ligt draaide om geluiden op te vangen. De hooghartige blik van de kater wekte interesse bij haar op. Niet dat ze dit ooit zou laten merken. Voor nu deden beide katten nog steeds even ongeïnteresseerd. De kater deed haar denken aan een van de straatkatten uit haar verleden. Alleen iemand met veel aanzien of iemand die dacht dat hij macht had kon zo'n hooghartige blik in zijn ogen hebben. Ze irriteerde zich er aan dat hij wist dat zij een buitenstaander was, maar zij niks wist over hem. Het enige wat ze kon opmaken uit zijn geur was dat hij te maken had met een clan. Welke kon ze niet zeggen. De geur herkende ze van een gebied uit de buurt waar ze zich op gewaagd had voor een klein onderzoekje. “wie ben jij trouwens om zich met mijn zaken te bemoeien?” vroeg ze na een korte stilte. Haar groene ogen keken hem strak aan. Afwachtend op een reactie.