The end of Firelion [Darkfire en katten die hem vinden]

Het was al laat in de middag toen een nog redelijke jonge kater het kamp verliet. De hele dag had hij niks anders gedaan dan stil zitten. Dat piekeren over zijn ongelukkige leven was hem uiteindelijk te veel geworden. Hij had nog even rondgekeken en was toen opgestaan om zonder gezien te worden het kamp uit te lopen. Of niemand had hem gezien of niemand lette op hem. Waarschijnlijk het tweede. Sinds hij Silverleaf en Darkvoice was verloren had bijna geen enkele kat hem meer zien staan. Behalve dan Brightpaw de lieve apprentice. Waarschijnlijk kwam doordat hij nu al bijna een maand met geen enkele kat had gepraat. Hij was al van af zijn geboorte niet echt sociaal, maar nu sprak hij echt met niemand meer. Hij had zich volledig afgezonderd van de rest. Inmiddels kende bijna iedereen hem als Firelion die nooit iets zei. De enige tegen wie hij praatte was Silverleaf in zijn gedachtes. Maar die was in Starclan en zou hij nooit meer terug zien in deze wereld. Diep van binnen had hij het gevoel dat het niet erg lang meer ging duren voor hij haar en Darkvoice terug zou zien. Wat ook wel logisch was aangezien hij broodmager was. Hij at al een lange tijd bijna niets. Misschien net genoeg om in leven te blijven maar dat was het dan ook. Zijn vacht zat vol met klitten. Hij was dan wel wat vrolijker dan in het begin maar nog steeds niet erg vrolijk. Hij keek om zich heen en koos een pad dat naar de fourtrees liep. Waarschijnlijk was daar nu geen kat aanwezig. Hij sjokt er langzaam heen met hangende slome passen. Het duurde een hele tijd voor hij bij de vier belangrijke bomen was. Hij zag geen een kat en liep naar een boom waar hij in de schaduw tegen aan ging liggen. Stil bleef hij liggen in de koele schaduw, hij was bijna ingedommeld toen er een krakende tak klonk. Hij snoof de lucht op en rook duidelijk een kattengeur. Het was een geur die hij niet snapte. De kat die aankwam rook naar Shadowclan maar hij rook ook een heel klein beetje Thunderclan. Hij haalde zijn schouders op en bleef liggen. Het leek net alsof hij dood was, het enige teken van leven wat hij gaf was zijn flank die heel licht op en weer ging. Hij wachtte stil tot de andere kat zou komen. Niet wetend dat de zwarte kat die kwam zijn dood werd.