Mommaaa~

Onderwerp: Mommaaa~ wo 20 maa 2013 - 17:59

(Daisysong)

Vertwijfeld liet Frostkit zijn heldere blauwe blik over het kamp heen glijden, op zoek naar een bekende gevlekte pels. Hij zat nu al vanaf zon hoog te wachten tot een zekere kat terug van patrouille zou komen. Slechts zelden had hij zijn blik losgetrokken van de kamp ingang en ik kan je vertellen, degelijke concentratie is moeilijk voor een jonge kitten! Hij was dan ook niet heel erg geconcentreerd geweest en heeft ok een tijdje zitten dutten, maar dat maakte niet zoveel uit, aldus hem. Want daar was ze dan. Ze kwam de kamp ingang door. Eventjes wachtte Frostkit, maar daarna sprong hij met volle overtuiging op haar pluizige staart en klampte zijn pootjes hieromheen. "Mamaaaa~" Met een ondeugende blik in zijn twinkelen de blauwe ogen keek hijop van tussen den pluizige vacht van zijn moeders staart, zijn kop begraven in de zoet geurige en vertrouwde vacht van zijn pleegmoeder. "Ik heb allemaal avonturen meegemaakt!" Verklaarde hij, zijn stem ietwat gedempt door het pluis.

Onderwerp: Re: Mommaaa~ wo 20 maa 2013 - 20:23

_{Daisysong

Nog voor ze het kamp in was gegaan had ze hem geroken. Hierdoor trippelde ze een tikje sneller vooruit, zodat ze net iets eerder in het kamp zou zijn. Eenmaal daar verbaasde het haar ook niet toen ze meteen klauwtjes rond haar staart voelde, samen met het woord dat ze al vaak met zo veel liefde had aangehoord. Het konijn dat ze met zich mee had gedragen liet ze even op de grond liggen, waarna ze haar hoofdje even draaide om naar Frostkit te kijken. "Ik heb allemaal avonturen meegemaakt!" verklaarde hij. Daisy glimlachte even naar hem. "Dat zal best." beaamde ze. Even zwaaide ze met haar staart, om te kijken wat Frostkit er mee zou doen. "Als je even mijn staart met rust laat en meeloopt naar de prooistapel kan je het me allemaal vertellen." Met liefdevolle ogen keek ze nog even naar de kitten, terwijl ze weer glimlachte.}

So tell me what to tell you when the world wont listen
The start to the finish, come on and let me hear it
Go on, go ahead and tell your story

Onderwerp: Re: Mommaaa~ wo 20 maa 2013 - 20:29

De warme stem van Daisysong maakte hem vrolijk en gaf hem een vertrouwd gevoel, zoals altijd. Zijn blauwe oogjes glommen ervan. Met een grote, blije glimlach hield hij zijn 'mama' in de gaten. "Dat zal heel goed," Miauwde hij vrolijk, terwijl hij per ongeluk de hele zijn uit zijn verband trok. Hij maakte een teleurgesteld geluidje toen de staart uit zijn pootjes getrokken werd em graaide er nog naar, maar Daisysong's stem weerhield hem hiervan. De teleurstelling was alweer snel vergeten. "Oké mama!" Miauwde hij vrolijk, terwijl hij een rondje rond haar trippelde. Hij kon niet wachten met zijn verhaal. "Ik ben vandaag naar Brindlepool geweest want ik was gebeten door een doorn!"

Onderwerp: Re: Mommaaa~ do 21 maa 2013 - 20:22

_{Daisysong

Ze pakte haar konijn weer op, maar zorgde toch dat ze op de grond bleef letten, sinds Frostkit een enthousiast rondje om haar heen aan het lopen was. "Gebeten? Toe maar." zei ze tegen hem. "Is Brindlepool wel een beetje lief tegen je geweest?" Inmiddels was ze aangekomen bij de prooistapel. Opgelucht legde ze het konijn erbij, waarna ze haar aandacht volledig op Frostkit richtte. Haar blik werd warm toen ze naar "haar" kleine kitten keek. Ze zag inderdaad een piepklein schrammetje op zijn neus zitten. Met haar pluizige staart zwiepte ze er even voorzichtig langs.}

So tell me what to tell you when the world wont listen
The start to the finish, come on and let me hear it
Go on, go ahead and tell your story

Onderwerp: Re: Mommaaa~ vr 22 maa 2013 - 12:49

Heftig schudde Frostkit met z'n koppie als reactie op Daisysong. "Jaha! Gebeten!" Miauwde hij, enthousiast terwijl hij even met zijn eigen tong over zijn neus raspte. Het voelde raar en ongemakkelijk, maar hij kon het wel en daar ging het om. Hij kon de ietwat zure smaak van de kruiden nog ietwat proeven en hield daarom maar snel om. Pcheh, hij had een hekel aan kruiden. Hij maakte dan ook een mentale notitie dat hij niet meer zo snel zich ging laten bijten door een doorn. Om de vraag of Brindlepool lief was geweest, moest hij even nadenken. "Nou..." Begon het katertje weifelend, "Ze moest wel heel erg hard lachen." Gaf hij toe, met een licht verontwaardigde blik, "Alsof ik iets heel ergs grappig vertelde, mama!" Hij bleef maar ratelen, tot de pluizige staart van Daisysong langs zijn neus zwiepte. Hij nieste er zachtjes door en wreef over zijn neusje. "Mamaa..." Miauwde hij zacht en klagelijk, hij hield niet van niezen, maar hij bleef glimlachen.