Tick... Tock...

Onderwerp: Tick... Tock... di 2 apr 2013 - 20:42

De gathering, ze had er nog nooit heen gemogen. Toch waren haar gedachten vaak uit gegaan naar het 'mysterieuze' vierboom, waar de gathering altijd plaats vond. Ze had het nog nooit gezien, behalve vanuit de verte, hoe nieuwsgierig ze er ook naar was. Haar mentor had haar vierboom nog nooit laten zien. Dus.. Nu ze een dag vrij was, was ze naar vierboom toe gegaan om te kijken. Voorzichtig gleed ze de helling af en liet ze haar witte pootjes op het zachte gras neerzakken. Ze stond zichzelf toe een voorzichtige glimlach tevoorschijn te toveren en keek met een nieuwsgierige maar bescheiden blik rond, terwijl ze voorzichtig de open plek op liep. Een zekere verwondering verscheen op haar gezicht terwijl haar blik over vierboom gleed.

{Open}

Onderwerp: Re: Tick... Tock... wo 3 apr 2013 - 23:34

_{Hij was te klein. Dan was hij weer te jong en dan weer te oud. Het was ook nooit goed. Er werden nog steeds dingen van hem verlangd; verwachtingen die hij niet waar kon maken. Konden ze dan niet gewoon accepteren dat hij waarschijnlijk nooit een rasechte Shadowclan krijger zou worden? Ja, dat bloed mocht dan door zijn aderen stromen: maar dat zei niks over zijn persoonlijkheid. Zijn aanleg of bouw. Het leek hem niet gegund, alsof Starclan iets nodig had om zich mee bezig te houden: de ontwikkeling van een zielig schepsel zoals hij, die nooit echt iemand trots zou kunnen maken.
Zijn moeder, Raindrop, van haar had hij ook niks meer gehoord. De band tussen hijzelf en haar was altijd sterker geweest dan die tussen zijn vader en hemzelf – nog maar te zwijgen over zijn broers. Soms was hij er huidig van overtuigd geweest dat Gray hem echt had willen doden, ergens was hij blij dat hij die niet meer zoveel zag. Het was beter zo, die hechte brand tussen broeders had niet zo mogen zijn tussen hun twee.

Het felle licht verblindde hem en trok hem tegelijkertijd ook uit zijn gedachtes. Met half dichte ogen keek hij op, naar de zon. Waar was hij helemaal naar afgedwaald? Hij sloot zijn ogen en liet zijn kin omlaag zakken, waarna hij ze weer opende. Fourtrees… De laatste keer dat hij hier was geweest was tijdens een Gathering, erg lang geleden. En daarvoor was hij er ook geweest met Raindrop – hij hapte één keer naar adem bij het voelen van de pijnlijke steek in zijn borstkas. Ja, hij miste haar. Hoe kon je je moeder nou niet missen?
Wanneer hij een witte stip meende te zien kwam hij weer in beweging. De afgelopen manen had hij wel een beetje aan zichzelf gewerkt, zijn houding enzovoorts – maar hij was en bleef die kleine Wrenpaw en dat zal waarschijnlijk altijd wel zo blijven. Eenmaal de helling afgedaald bleef hij staan, keek naar de ander. Oké, kluizenaar hier: hij wist niet wie ze was. Wel was het duidelijk dat ze van Shadowclan was, dat vertelde haar geur hem. Na wat aarzelingen schraapte hij uiteindelijk zijn keel maar, een poging om haar aandacht te trekken. Hij had geen naam waarmee hij de poes kon aanspreken, dus vermeed hij zo’n begroeting dus ook.

OOC; Well... Derp.}

Ongelofelijk Bedankt Maaike!

Onderwerp: Re: Tick... Tock... do 4 apr 2013 - 18:36

_{Het zachte gras kietelde onder haar pootkussentjes en liet haar giechelen. Een vrolijke glimlach verscheen op haar gelaat en ze liet haar heldere blauwe ogen, schitterend van plezier, over de open plek glijden met een zekere nieuwsgierigheid. Met haar sneeuwwitte pels leek ze wel te gloeien. Eventjes voelde ze zich zorgeloos, eventjes voelde ze zich rustig. Ze vond het wel leuk, dat ze op dit moment even alleen kon zijn, oftewel, dat leek zo. Ze stapte voorzichtig, haar staart hoog in de lucht als een vaandel, verder de open plek in. De schaduw van de bladeren van de grote eiken voelde prettig aan op haar pels, een zacht briesje stelde haar gerust. Deze plek was vredig, het was echt het territorium van Starclan. Ze had het gevoel alsof ze op deze plek bekeken werd door de Starclan. Maar het was niet eens een onprettig gevoel. De Starclan was immers goed in haar ogen.

Voor een moment bekroop een korte twijfeling haar. Zou de clan wel goedkeuren dat ze hierheen gegaan was? Ja, ze had vandaag geen training, maar betekende dat dat ze het territorium mocht verlaten? Ach... Het zou wel los lopen. Ze klom voorzichtig over één van de wortels van de bomen heen, nieuwsgierig om zich heen kijkende. Tenminste, tot ze een zacht geluid hoorde, alsof iemand zijn keel schraapte. Ze verstarde en keek voorzichtig om. Het was een andere Shadowclan apprentice, een hele stille. Ze wist niet goed wat ze moest zeggen, dus haar woorden kwamen er maar krampachtig uit. "...Goedemorgen?" Een beetje een verlegen en onhandige glimlach verscheen op haar gezicht. "...Err...Ook..Hier?"}

Onderwerp: Re: Tick... Tock... za 6 apr 2013 - 0:05

_{Haar witte vacht had fel afgestoken tussen het groen dezer dagen. Misschien zou ze het soms wel moeilijk hebben met sommige dingen, zoals jagen, door die vacht. Hij had het probleem gehad dat hij gewoon onhandig was en voor geen enkel ding gemaakt leek te zijn: jagen ging hem niet goed af, eveneens als vechten. Hij kon alles nu wel zo ongeveer, maar hij had nog steeds een achterstand – kon nu pas wat hij met zeven manen allang feilloos had moeten kunnen.
De woorden van de witte poes trokken hem uit zijn gedachtes. Even keek hij naar haar, waarna hij opkeek. Was het nog morgen? Tegenwoordig kroop de tijd altijd voorbij, uiterst langzaam en ergens wilde hij altijd dat de dagen zo snel mogelijk passeerden – gewoon omdat hij zwaar vond om alles maar zo lang te zitten. ‘Insgelijks,’ miauwde hij terug, waarna hij zijn blik weer op haar richtte.
Met grote ogen keek hij naar haar, leek ergens ietwat verrast. Haar houding… Hij was anders. Niet zoals die van de anderen. Ergens gaf het hem hoop, hoop dat hij eindelijk eens niet gelijk afgesnauwd zou worden. Niet gelijk de grond in geboord zou worden om van alles en nog wat. ‘Blijkbaar,’ miauwde hij bedenkelijk terug, ‘Het ligt eraan wat je met hier bedoeld.’ Zijn oren zakten nog wat verder naar beneden en een nerveuze grijns verscheen op zijn gelaat waarna hij wegkeek. ‘Want hier kan ook… Daar zijn…’ Hij had het ook niet voor zich kunnen houden, of wel soms? Nee, hij moest altijd weer vage opmerkingen maken die niemand snapte.}

Ongelofelijk Bedankt Maaike!

Onderwerp: Re: Tick... Tock... do 11 apr 2013 - 21:48

"Insgelijks." Miauwde het bruine katertje tegenover haar. Snowypaw glimlachte voorzichtig en knikte. Ze wist niet goed wat ze tegen hem moest zeggen, en echt op gang kwam het gesprek ook niet. Ze keek omhoog naar de lucht. "Ik ben nog nooit bij vierboom geweest," Bekende ze, op een ietwat luchtige toon. "Maar... Ik wilde het een keer zien..." Mompelde ze erachteraan. Ietwat beschaamd schrok ze op. "Sorry, dat klonk vast vreemd, ik ben slecht in uitleggen en mijn gedachtenstromen zijn ook... vreemd." Verontschuldigde ze zich onhandig. Nee, dat klonk absoluut ook niet vreemd. Goed bezig!
Maar het katertje kon er blijkbaar ook wat van, qua vreemde gedachtenstromen. Ergens was dat een verademing, een opluchting. Want het zou hypocriet zijn als hij haar zou veroordelen. ‘Blijkbaar,’ miauwde hij bedenkelijk terug, ‘Het ligt eraan wat je met hier bedoeld.’ Snowypaw hield haar kop ietwat vragend scheef. "Want hier kan ook... Daar zijn..." Miauwde het katertje. Snowypaw keek hem wat verward aan, maar stelde uiteindelijk als reactie maar een vraag. Daar kon niks mis zijn. "Maar... Wie zegt... Dat... Het niet... Err.." Ze dacht eventjes na. Hoe moest ze haar antwoord formuleren. Uiteindelijk wees ze maar met haar poot. "Dat het niet... Daar is?" Vroeg ze uiteindelijk maar, met grote ogen van verwondering.