Gewoon, een wandelingetje..

Rain ploeterde door de dikke laag sneeuw. Het was ijskoud en het weiland was bezaaid met sneeuw. Ze was op weg naar de waterval, waar ze zo af-en-toe kwam. Rain wist dat het RiverClanterritorium was, maar ze was al zo vaak op clanterrioria geweest, dat het haar niks meer kon schelen. Brokken sneeuw hingen er aan haar vacht en alles voelde koud aan. Bladkaal, daar had ze nou echt een hekel aan. Even bleef ze staan om zich uit te schudden. In de verte was het geruis van de waterval al te horen, wat haar motiveerde om verder te lopen. Opeens hoorde ze vanuit een struikje geritsel. Ze dook in de jaag-houding en sloop er op af. In de struik zat een klein mereltje die zich aan het wassen was. Rain sloop voorzichtig dichterbij. Haar oren gingen zenuwachtig heen-en-weer, ze wist dat als ze ontdekt zou worden door een RiverClan patrouille, ze in de problemen zat. Maar dat kon haar niet weerstaan om even wat te eten. Ze spande haar spieren, sprong op en greep de merel. Het diertje spartelde hevig, maar nadat Rain haar tegen de grond had geslagen bewoog het niet meer. Tevreden ging ze zitten en begon aan haar verse prooi te eten. Nadat ze de merel helemaal had opgegeten groef ze een kuilen en legde de merel er in. Rain liep door tot ze het bos net uit was. Op de bosrand ging ze zitten om te kijken of er ergens RiverClankatten zaten.

------------------------------
Gewoon, een wandelingetje.. Rainii

Be free, be a Rogue

Sluipend ging Yellowclaw door het struikgewas, hij was iemand op het spoor. Een rogue, vertelde zijn neus hem. Zorgvuldig zette hij zijn poten neer zodat de takjes niet zouden knappen. Hij was dan wel op een gewone patrouille, hij had ook een gerucht gehoord van eenheid onder de rogue's dus hij moest ook proberen deze rogue tegen te houden, stel je voor dat hij aan het verkennen was voor zijn rogue-leider! Toen zag hij de poes. Het was een grijs-zwarte poes met een wit befje. 'Blijf waar je bent rogue! Je bent omsingeld.' blufte Yellowclaw terwijl hij dichterbij kwam. 'Wat moet jij in Riverclanterritorium? Je hebt je eigen Rogue-territorium!' zei hij steenkoud. Hij was benieuwd naar het verhaal van de rogue.

'Blijf waar je bent Rogue! Je bent omsingelt!' klonk er opeens vanuit de struiken. Rain's haren gingen overeind staan en haar staart werd dik. Ze rook de geur van een RiverClankat, maar gek genoeg van maar één kat. 'Ik weet heus wel dat je in je eentje bent hoor!' zei ze kijkend naar de plek waar het geluid vandaan kwam. Ze sloop richting de struik om te kijken wat voor kat het was die haar had betrapt. Achter de struik stond een grote cyperse kater. Ze kneep haar ogen tot spleetjes. Hij was, zoals Rain al had geroken, in zijn eentje. 'Hallo.' zei ze koeltjes.

The Forest brings me everything I need

Silverpaw liep het kamp rond. Vandaag zou ze niet gaan trainen. maar ja ze had zoveel zin om te trainen. Een eindje veder rook ze een verse geur van yellowclaw. Die was dus nog maar net het kamp uit. Silverpaw volgde het spoor het kamp uit. zijn spoor liep naar het kleine bos. zijn geur werd steeds sterker. toen zag ze Yellowclaw met een roque. Silverpaw sprong te voor schijn. 'hey Yellowclaw wat doet die roque hier?" vroeg ze met een boze blik op de roque.

Voor de vierde keer liep Dawnclaw al langs dezelfde boom. Het patrouilleren was eerst nog wel grappig. Elk vreemde geluid en elke onbekende geur deden haar opkijken. Maar als je daarna steeds weer hetzelfde tegenkwam, en uiteindelijk datgene herkende dat achter de geluiden en geuren zat, was het niet zo leuk meer. Ze geeuwde even diep, ze zou vanavond vroeg gaan slapen, ze was doodop. Ze had al een paar dagen niet geslapen, omdat ze de slaap gewoonweg niet kon vatten. Steeds werd ze geteisterd door dezelfde nachtmerrie, de herinnering die haar leven tot een... Een hel kon je het niet noemen, maar bepaald leuk was het ook niet. Ze zuchtte eens diep, waarbij ze eerst even snoof. Een geur drong haar neus binnen. De geur van Yellowpaw en Silverpaw, haar Clangenoten. Maar ook een vreemde geur, die de geur van de RiverClan niet droeg. Er was een indringer in het gebied! Met haastige pas rende Dawnclaw naar de bron van de geur. Ze kreeg de twee poezen en de kater in het zicht. Een grijze Rogue was hun gebied binnengedrongen. Meteen nam ze een dreigende houding aan. Haar tanden ontblootten zich, en haar haren gingen overeind staan. Haar staart werd dikker en haar blik was angstaanjagend. Ze liep wat dichterbij. "Wat moet je hier?" siste ze naar de grijze poes. Dat beest was hier niet welkom, en Dawnclaw zou haar dat met alle plezier laten zien.

Nog steeds keek ze met half dichtgeknepen ogen naar de kat die haar had betrapt. Opeens kwamen er twee andere RiverClankatten bij. Waren Rogue's dan echt zo eng dat ze er één met z'n drieén moesten verjagen? dacht ze spottend. Een van de katten ontblootte haar tanden en zette een hoge rug op. 'Wat moet je hier?' siste de poes. 'Ik ben hier om naar de waterval te kijken.' zei ze koeltjes. Wat zouden ze haar aan willen doen. Ze zou toch maar heel even op hun territorium blijven. Ze keek de katten een voor een aan. In vechten had ze geen zin, dus ze zou het netjes houden.

The Forest brings me everything I need

'Ik ben hier om naar de waterval te kijken.' zei de rogue kalm. Yellowclaw lachte bespottelijk naar de poes. 'Wat een goede smoes! Zeg maar direct dat je komt jagen, dan heb je midner kans hier gewond te raken!' siste Yellowclaw. Ook Dawnclaw en Silverpaw hadden zich erbij gevoegd. Hij ging naast Dawnclaw staan en wenkte Silverpaw naast hem te komen, zodat ze een mini-muurtje vormden. 'Nou, komt er nog wat van? Wegwezen!' blies hij. Hij schraapte dreigend met zijn nagels over de grond. En hield elke beweging van de rogue nauwlettend in de gaten. Hij hield niet van rogue's, want die waren altijd op iets uit, en dan meestal eten, of natuurlijk het stelen van kits, en in deze tijden, dat de rogue's zich verenigden wist je het maar nooit.

'Wat een goede smoes! Zeg maar direct dat je komt jagen, dan heb je minder kans hier gewond te raken!' siste de grote cyperse kater. De kat ging naast de andere RiverClankatten staan zodat ze een soort muurtje vormden. 'Nou, komt er nog wat van? Wegwezen!' de kater blaasde en schraapte dreigend met zijn nagels over de bosgrond. Het viel nog op dat ze niet metéén aanvielen. 'Ik ga al, ik ga al.' zei ze vermoeid. Ze draaide zich om en keek om haar heen waar ze heen zou moeten lopen. Als ze door het bos terug zou gaan kwam ze vast weer een RiverClanpatrouille tegen en als ze door naar het weiland zou gaan kon ze makkelijk opgemerkt worden. 'Het spijt me, maar ik zou toch echt door jullie bos moeten gaan om jullie territorium te verlaten.'

The Forest brings me everything I need