Little ones

Onderwerp: Little ones zo 5 mei 2013 - 14:26

s w i f t h e a r t
"Broken pieces of a barely breathing story"

Tegen de tijd dat het middag was had Swiftheart steeds meer last gekregen van haar buik, die nu erg dik was. Ze was opzoek gegaan naar Graystripe, echter had ze hem nog altijd niet kunnen vinden. De kater was zeker in het territorium aan het jagen, of een ander klusje. Haar heldere ogen gleden elke keer heen en weer, maar er was geen grijze vacht te herkennen tussen de vele andere vachten. Een plostelinge felle steek schoot door haar maag heen en al snel strompelde de verzwakte poes naar de nursey. Ze was eigenlijk niet meer dan een hoopje vacht, gezien ze totaal geen kracht meer over had. ’’Graystripe? Graystripe!’’ probeerde ze, maar wist dat dit verder niet zoveel zin meer had. ’’Maskpaw?’’ riep ze hierna, gezien ze al wist dat het niet lang meer zou duren voor haar kittens kwamen. Uitgeput liet de poes haar kopje tegen de grond vallen en kneep haar ogen angstvallig dicht, in de hoop dat de steken minder zouden worden. Maar in tegendeel zelfs, het werd alleen maar erger. Een zucht van pijn en vermoeidheid rolde over haar lippen, niet de kracht hebbend om er nog woorden uit te krijgen.

Eerst Maskpaw/Jayfeather, daarna Milkykit, Clearkit, Swiftheart, Batkit, Chasmkit, Swiftheart & Plumkit. Graystripe & Maskpaw/Jayfeather kan gewoon tussendoor posten (:

Swiftheart – Clearpaw. – Brindlepool - Saltdale - Couragepaw
Little ones AEqBftE

Onderwerp: Re: Little ones za 25 mei 2013 - 13:46

_{De donkere ruimte voelde zo vertrouwd, hoe lang zat ze hier dan ook al? Tijd... Hoe kon ze daar ook maar enig besef van hebben? Lang, dat wist ze wel en toch leek het nog maar gisteren toen ze zich voor het eerst besefte dat ze hier zat. Langzaam was ze gegroeid, haar pootjes, oortjes, oogjes, mondje, buikje en staart. Alles... Er waren nog anderen, wie wist ze niet, hoeveel wist ze ook niet. Enkel wist ze dat ze er waren. Plots begon een zuigende kracht aan haar te werken, ze wou niet weg! Het was hier zo lekker warm en fijn! Echter had ze de kracht niet om te blijven, hoe hard ze het ook probeerde, hoe veel ze ook maar bleef spartelen, het lukte niet! Na een tijdje gaf ze het op en liet zich meesleuren naar het onbekende. Even vernauwde het, maar als snel kwam ze in een andere ruimte. Geschrokken van de kou begon ze te piepen, waardoor haar longen leken open te klappen. Het duurde even voordat ze het ademen geheel onder de knie had, maar daarna piepte ze nog even op zoek naar haar moeder. Wat was dit? Waarom was het hier zo koud? Haar neus leidde haar naar een zachte, warme vacht met de vertrouwde geur van de plaats waar ze eerst had gezeten. Een soort balletje kon ze voelen, voorzichtig sloot ze haar mondje om het ding heen, zoals haar instinct het haar zei, en begon te drinken. Alles wat ze nodig had, had ze eerst van haar moeder gekregen, via het slangetje dat er nu niet meer was. Ze had al door dat ze zelf meer dingen moest gaan doen...}

Spread the looooove c:

Xx:

Onderwerp: Re: Little ones za 25 mei 2013 - 15:16

De nog ongeboren kitten woelde naar een andere kant, niet wetend dat haar tijd daar bijna was. Alles om haar heen voelde warm, vertrouwt en veilig. Wat haar nog te wachten staat, daar had ze nog geen idee van. Al zal daar wel snel genoeg verandering in komen, dat was zeker. De kamer die normaal altijd hetzelfde aanvoelde, veranderde plotseling. Ze kreeg meer ruimte, alsof er iets weg was. En niet veel langer hierna voelde ze zichzelf ook voortbewegen, zonder dat ze hier moeite voor hoefde te doen. Ze had niet zoveel kracht om tegen te werken, dus liet ze het maar over zich heen komen. Een directe koude vlaag van lucht viel over haar kleine lichaampje, en meteen begon ze wat te piepen. Haar kleine voorpootjes kronkelde naar de zijkant tot ze een dikke, warme vacht voelde. Ze begon meteen te drinken, zonder dat ze hier überhaupt erg in had. Haar instinct had haar dit aangeleerd, en voor nu was dat het enige waar ze blindelings op af kon gaan.

Swiftheart – Clearpaw. – Brindlepool - Saltdale - Couragepaw

_{''Still waiting till I'm H O M E''}

Onderwerp: Re: Little ones ma 27 mei 2013 - 19:48

s w i f t h e a r t
"Broken pieces of a barely breathing story"

Een nog krachtigere, en vooral pijnlijke steek verplaatste zich door haar lichaam. De pijn leek werkelijk door merg en been te gaan, en ze raakte lichtelijk in paniek. Wat stond haar nog meer te wachten? Ze strekte haar poten uit en zette haar nagels vast in de zachte grond, een harde zucht achterlatend. Ze voelde een flinke kramp in haar maag en merkte dat de eerste kitten geboren was. Met het beetje kracht wat ze had tilde ze haar hoofd op en probeerde de kitten naar haar buik te verplaatsen. ’’Milkykit,’’ miauwde ze zachtjes. Direct hierna viel haar kop weer terug op de grond, gezien direct hierna de volgende sessie steken volgde. Ze sloot haar ogen en kneep ze met alle kracht samen om de pijn te porberen te vergeten, maar het leek werkelijk alles over te nemen. ’’Graystripe...’’ murmelde ze door haar zucht heen. De kater was vaak bij haar in de buurt, en op dit moment was hij nergens te bekennen. Juist op het moment dat ze hem het meeste nodig had. Het verschrikkelijke gevoel bleef aan haar knagen en ze probeerde zich op iets anders te concentreren. Een heftige kramp was door haar hele lichaam toe voelen, een schok die ze amper kon verdragen. Ze hoorde iets achter haar piepen, en opnieuw tilde ze haar kop omhoog om de kitten naar haar buik te duwen. ''Clearkit.'' zei ze zachtjes. Ze vertrouwde erop dat – als ze dit niet zou halen – Graystripe een geweldige vader zou zijn voor de kittens.

- Eerst Graystripe, dan gewoon weer volgens de volgorde in de bovenste post.

Swiftheart – Clearpaw. – Brindlepool - Saltdale - Couragepaw
Little ones AEqBftE

Onderwerp: Re: Little ones za 29 jun 2013 - 23:40

_{Een behaaglijke wind woei tegen de lange, grijze vacht van Graystripe en met ruime passen bewoog hij zich voort. Een misselijk gevoel had zich al de hele dag in zijn buik gevestigd, dus had de patrouille leider gezegd dat hij even terug naar het kamp mocht gaan zodat hij een bezoek kon brengen aan de Medicine cat. Maar toen hij eenmaal de kamp ingang in zicht kreeg, reikte een bekende stem zijn gehoorstelsel. Zonder nog aandacht aan zijn misselijkheid te schenken, stoof hij het kamp binnen, en liep hij naar de nursery toe, de blikken die op hem werden geworpen negerende. "Swiftheart!" Bracht hij paniekerig, maar toch warm uit. Zijn blik viel op de witte kattin die neerlag op de grond, welke twee kleine hoopjes vacht bij haar had liggen. En algauw kreeg de kater het besef dat die hoopjes vacht zijn kittens moesten zijn, die van Swift en hem. Geluk en warmte overspoelde hem, maar tranen sprongen in zijn amberkleurige ogen toen hij eenmaal zag hoe fragiel Swiftheart er wel niet bij lag. "Maskpaw!" Riep hij, zijn neusje machteloos begravende in de witte pels van Swift. Nee! Ze mocht niet sterven, niet nu hun kittens werden geboren! Tranen rolden over zijn wangen en drupten hierna neer op de mos bodem van de kraamkamer. "MASKPAW!" Riep hij nog luider uit dan voorheen toen zijn gestalte maar niet tevoorschijn wou komen. Misschien was de kater net even weg om kruiden te gaan zoeken, nét wanneer zijn partner moest bevallen. Machteloos keek hij naar Swift, welke er met de minuut fragieler uit zag. "Het komt goed, het komt goed..." Miauwde de kater met bevende stem, terwijl tranen als regendruppels uit zijn ooghoeken bleven komen. "Alles komt goed.." Miauwde hij nog een keer, al wist hij niet zeker of de poes 'm nog wel kon horen...}

My time~:

Onderwerp: Re: Little ones di 2 jul 2013 - 15:58

_{Rustig en veilig lag ze tegen haar broertjes en zusjes. De warmte streelde over haar lichaam. Langzaam hoorde ze de hartslag van haar moeder kloppen, het rustgevende gevoel van veiligheid en warmte. De ademhaling klonk bijzonder kalm en rustig. Hoewel het de laatste tijd steeds krapper werd. Zij, haar broertjes en haar zusjes waren duidelijk gegroeid. Eerst was er genoeg ruimte, nu was er nauwelijks plaats meer. Gelukkig waren de meeste van haar broers en zussen wel stil en rustig. Hoewel sommige de hele tijd zaten te trappen. Steeds meer irriteerde het poesje zich er aan. Plotseling voelde en hoorde ze dat de snelheid van haar moeders hartslag omhoog ging. Ondanks dat het vaker gebeurde voelde dit vreemd. Ook de ruimte zat wild te schudden. Al snel leek de eeuwige rust te verdwijnen. Met een geïrriteerde beweging probeerde ze zich om te draaien. Niet eens bezorgt over wat er gebeurde. Een vreemde druk stoorde haar en haar familie leden. Plotseling voelde ze een paar pijnlijke trappen van een van broertjes. Het liefst wilde ze terug trappen, maar voordat dat lukte verdween hij plotseling. Het was vreemd maar ondanks dat was ze best wel blij, nu had ze meteen extra ruimte gekregen. Hoewel het nog steeds bijzonder krap was. Een gefrustreerd en geïrriteerd gevoel vloeide weer door haar lichaam bij het voelen van nieuwe trappen. Wat was er toch? Boos begon het zwart witte wezentje ook te trappen. In hoop dat de rust snel weer terug zou keren. Toen verdween er weer iemand. Plotseling leek de ruimte weer groter. Aangezien er al twee weg waren. Tevreden probeerde ze weer normaal te slapen. Al snel werd het poesje weer gewekt door de druk die nu ook haar probeerde te laten verdwijnen. Wild probeerde ze te blijven liggen, maar de druk was sterk, sterker dan ze dacht. Steeds smaller werd de ruimte, terwijl ze probeerde binnen te blijven. Plotseling waaide er een extreem koude windvlaag over haar neus heen. Meteen begon ze automatisch te bibberen. Al snel ging de wind over haar hele lichaam. Na een korte val belande ze op de koude grond. Omringd door ijskoude lucht. Instinctief hapte ze naar lucht. De lucht brandde in haar keel en longen. Een vreemd maar pijnlijk gevoel, wat was dit? Er klonk een lange gefrustreerde en bijzonder hoge piep. Het poesje probeerde te bewegen, maar het lukte niet. Iets hield haar tegen. Boos probeerde ze het ding van haar af te krijgen. Wild sloeg ze met haar pootjes om zich heen. Uiteindelijk leek het vlies te breken en was ze vrij. Opgelucht probeerde ze vooruit te komen. De wind sneed door haar dunne natte vachtje. Ze moest het halen, anders zou ze dood gaan. Zo snel als ze kon kroop ze naar warmte. Plotseling botste ze tegen iets zachts, wolligs maar ook hards. Ze richtte haar kopje even op, de geur was het zelfde als de geur van haar moeder. Dat voelde ze. Blij kroop ze dicht tegen haar aan. Snel en wat ongeduldig zocht ze naar de tepel. Na een aantal seconden vond ze die. Tevreden en blij voelde ze hoe de vette en warme moedermelk in haar bekje stroomde.}

Arcticfox - Peregrinekit - Icespirit - Batpaw(echo)

@Cricket

Onderwerp: Re: Little ones di 16 jul 2013 - 12:11

Zachtjes wiegde Chasmkit heen en weer in het warme, donkere water. Hij voelde enkele rillingen door de ruimte heen gaan, maar had eigenlijk geen besef van waar hij was. Hij was het gewoon zo gewend. Elke keer dat hij zich van iets bewust was, was het hetzelfde. Het warme gevoel van het donkere water. Het was niet zo'n grote ruimte, ook al had hij nu het gevoel dat hij veel groter was dan normaal. Langzaam besefte hij dat ook hij de ruimte ging verlaten, de vertrouwde ruimte waar hij zo lang was geweest. Angst treedde in hem op, angst omdat hij niet wist wat hierna zou komen. Een schok deed de ruimte trillen, een zuigkracht en daarna eventjes niet. Hij was met een zachte bonk in een nieuwe, koude, waterloze ruimte beland. Hij probeerde terug te krabbelen naar de veel fijnere vorige ruimte, maar dat was hem niet gegund. In plaats daarvan stootte hij met zijn neusje op iets anders warms, iets anders met een vloeistof. Zijn gedachten deden al niks meer, puur uit instinct begon hij het vloeistof op te drinken.

Niet de beste geboortepost maakster, codes by Babs~

Onderwerp: Re: Little ones vr 19 jul 2013 - 16:05

s w i f t h e a r t
"Broken pieces of a barely breathing story"

"Swiftheart!" hoorde ze de paniekerige stem van haar partner, wat haar op dit moment werkelijk als muziek in de oren klonk. Hij was er... De kater begon machteloos naar de medicine kat te roepen, wat ze achter zich liet gezien de steken alleen maar erger begonnen te worden. "Het komt goed, het komt goed..." miauwde Graystripe tegen haar, en ze wist dat hij haar hierbij niet echt kon helpen. Alleen steunen, er voor haar zijn. "Alles komt goed.." sprak hij vaag op de achtergrond, maar voor Swiftheart was het amper nog te horen. De krampen leken werkelijk haar hele lijf eraf te drukken. Ze voelde een nieuw, pluizig bolletje tegen haar buik, maar ze had de fut niet meer om op te kijken. Graystripe mocht deze kitten een naam geven, zij kon het gewoon niet meer. Nog een paar steken, net iets lichter dan de vorige keer, maar nog steeds zo pijnlijk gezien ze nu uitgeput was volgden. Hoeveel moest ze nog ondergaan? Radeloos sloeg ze haar nagels in de grond, haar ogen stijf dichtgeknepen. De steken hielden plots weer op, de kitten was geboren. Een kort, piepend zuchtje gleed er langs haar lippen toen ze nog meer steken op voelde komen. Nog een? Ze perstte met haar laatste beetje energie de laatste kitten eruit, en ontspande haar lichaam. Ze was zich niet meer bewust van wat er om haar heen gebeurde, enkel zwart.

- Swiftheart is flauwgevallen, niet dood. Graystripe mag de laatste drie kittens een naam geven, Plumkit mag nu eerst posten (:

Swiftheart – Clearpaw. – Brindlepool - Saltdale - Couragepaw
Little ones AEqBftE

Onderwerp: Re: Little ones vr 19 jul 2013 - 16:23

Dit was het dan. Het einde van de knusse, warme momenten in de buik van haar moeder. Plumkit besefte het niet echt, het was meer een onderbewust gevoel. Een voor een verdwenen de natte, pluizige bolletjes om haar heen. Dit gebeurde niet zomaar; de stevige wand waardoor ze beschermd werden golfde en kronkelde om ze eruit te persen. Waren ze dan zo ongeliefd? Kennelijk was het echt tijd om een ander plekje op te zoeken en daar aan hun leven te beginnen. De ruimte om haar heen werd steeds wijder, waardoor ze lekker comfortabel lag. Eigenlijk vond ze het helemaal niet zo nodig om er nu uit te gaan, maar de wand was het daar kennelijk niet mee eens. Ze voelde hoe zij, als laatste, het knusse plekje uitgeperst werd en neerkwam op iets hards en.. kouds. Ze vond dit een stuk minder comfortabel en liet een paar korte piepjes horen. Er waren allerlei nieuwe geuren en geluiden om haar heen, maar op dit moment was er maar een geur echt belangrijk: De geur van haar moeder. De kleine, rookgrijze kitten stak haar neusje uit richting de geur. Al snel vond ze een soort tuitje. Weer door een onbewust besluit begon ze aan het tuitje te sabbelen, waardoor er een dikke, warme vloeistof door haar keel gleed. Het was hier al weer een stuk warmer en zachter. Een paar tevreden geluidjes klonken op uit haar keel.

template by act appalled of a thousand fireflies.

_{- ik zie dat de sheet het niet goed doet, maar ik zit nu op IE, dus hopelijk doet hij het op Google Chrome en Firefox wel c:}

Theme || Voice