Fading away in the shadows ~ SPT & Staggallop

Hij was er nog steeds niet zeker van waarom hij precies naar Fourtrees was gegaan, maar wat had hij anders moeten doen? De patrouilles naar de grenzen, die had hij net gemist en jagen daar had hij nooit zo'n zin in in de regen. Prooien waren dan onmogelijk te spotten en de geuren kwamen zo raar tevoorschijn. Met een zucht boog Staggallop zijn kop en zette hij zich voort naar de vier grote eiken. De regen kletterde op zijn heldere witte vacht en de wind zorgde ervoor dat verschillende pieken vacht in elke mogelijke richting stonden. De witte kater kwam tot stilstand toen hij bij het dal aankwam en even een blik naar beneden wierp. Toen zag hij een beweging die zijn instincten alarm deden slaan. Dit keer was het geen ShadowClan Apprentice die zich hier had verstopt, maar een ShadowClan Warrior. Een wantrouwende blik weerspiegelde in zijn ogen en hij gleed naar beneden. Het gras was net en de druppels vestigden zich aan zijn witte vacht. "Een ShadowClan kat bij Fourtrees?" Gromde hij toen hij onder een van de vier eiken was gekomen en met een versmalde blik tussen de wortels keek waar de poes zich schuilhield. "Ben je dan nog iets van plan of wat?"

Vanonder de sterke wortels voelde hij de hostiele blik in zijn witte vacht branden. Ze kon dat wat ze wilde, blikken deden geen zeer. Bij hem niet althans. 'Zo, en wie is de WindClanner die veronderstellen durft dat een ShadowClan kat iets van plan moet zijn om bij de Fourtrees te komen?' En het kleine poesje kroop onder de wortels vandaan, plots niet meer bang voor de waterdruppels. De glimlach op het gelaat van Staggallop werd wat groter. Ze mocht zo groot doen als ze wilde, maar in zijn opzicht bleef ze voor altijd het poesje dat schuilde voor een beetje regen. 'Wat zou ik trouwens van plan moeten zijn?' De witte kater haalde zijn schouderbladen wat gemakkelijk op. "ShadowClan katten staan bekend om hun.. stiekemheid." Zei hij direct en bleef de poes aankeken met zijn blauw-groene ogen.

Nu was het aan de poes de beurt een glimlach op haar gezicht te laten zien. Nou, nu hadden ze beiden maar plezier. 'Ik wist niet dat WindClanners zo direct waren? Weer wat geleerd.' Het hele lichaam kroop nu onder de bescherming van de wortels vandaan en ze ging vervolgens zitten. "Dan vrees ik dat je niet veel weet van de andere Clans," Zei Staggallop vervolgens met een wat plagerige toon, maar niet speels zoals hij bij zijn zusje deed, maar net een stapje erger. Het was toch maar iemand van een andere Clan, die zou hij nauwelijks nog eens horen. "Of leren ShadowClan katten allemaal maar vechten?"

'Hoeft ook niet. Dat leer je wel, op momenten zoals deze, is het niet?' Probeerde de poes er nog tussendoor te zeggen, maar Staggallop negeerde dit gewoon. Dacht ze nou echt dat hij zomaar zou stoppen met praten alleen maar omdat ze er een argument in wilde gooien? 'Oh, misschien wel. Maar, is dat belangrijk om te weten, voor jou, als WindClanner? Ga je het soms doorspelen aan je leider?' De poes wilde haar voorpoot schoonmaken, maar dit zou niet bepaald veel effect hebben in de stromende regen, toch? "In een gevecht is het altijd wel handig wat informatie te hebben over wat voor een kat je voor je hebt, karakters duiden op technieken en gevechtsstijl. En waarom zou ik het aan Hollystar vertellen, ik heb geen baat bij een ShadowClan poes die niets weet over andere Clans. Dat interesseert geen muis." Met een wat trotse glimlach keek hij haar aan.

De poes verloor duidelijk interesse in het gesprek, maar hoezo zou hem dat kunnen schelen? Zijn doel was gewoon om de katten die hier niet echt hoorden weg te halen. 'Vast. Maar, wat brengt jou hier, WindClanner?' Dus toch wilde ze dan meteen weten waarom hij hier was? "Misschien was het wel de stinkgeur, maar dat zullen we nooit weten. Is dit eigenlijk niet een wat aparte schuilplek voor de regen? Weet je zeker dat je niets van plan was?"

De glimlach verdween van het gelaat van de poes, maar dit was geen reden voor hem om zijn glimlach te laten verdwijnen. 'Ik was mijn Camp even zat. Het is pas gaan regenen toen ik onderweg was, naar hier. Zo stiekem zijn ShadowClanners niet, misschien haal je ons door de war met de BloodClan?' Sprak de poes, duidelijk beledigd. Staggallop keek haar nog steeds wat neutraal aan met dezelfde kleine glimlach op zijn gezicht. "Nu weet ik nog steeds niet waarom je nou hier bent gekomen. En misschien komt dat omdat ShadowClan ook wel wat vervelende dingen heeft aangericht bij de andere Clans. Jullie zijn nou niet bepaald de liefste, hm?"

'Ik was het Territory zat en ik liep zo maar wat voor me heen. En toen zag ik de hoge eiken en besefte me dat ik hier heen wilde. Nee, we zijn de liefste niet. We zijn misschien wat... harder, dan andere Clans. So what?' Staggallop was niet bang om de blik van de poes te ontmoeten. "Goed, nu pas heb je eigenlijk een heel antwoord gegeven op mijn vraag. Harder als in agressiever?" Misschien dat het niet slim was om deze poes zo ver te pushen, maar wat moest hij anders dan? Gewoon zijn mond houden voor de rest van de tijd? Niet dus.

OOC - Let maar niet op bitchy Staggerd (':

'Niet per se. Als het nodig is. Eerder harder in woorden. We binden niet snel, zoeken normaal weinig contact met andere Clans. En hoe zit het met jullie, zijn ze bij jullie allemaal zo recht door zee?' Dus nu wilde zij voor een keertje de vragen stellen? Het maakte hem eigenlijk niet zo zeer veel uit, zolang hij maar niet aangevallen zou worden of er meer katten bij kwamen. "Ik zou niet zeggen dat alle WindClan katten over een kam te scheren zijn," Hij glimlachte plagerig nu hij haar in de val had gelokt. Zojuist had de ShadowClan poes nog gezegd dat bijna alle ShadowClan katten wat harder waren en nu had hij gezegd dat WindClan juist niet zo eentonig saai waren.

Zijn glimlach werd breder toen er een glimlach op het gezicht van de poes verscheen. Ze had wel door dat hij haar om de tuin had weten te leiden. 'Ik weet niet eens je naam?' Hm. Dus nu stelde ze zulke vragen, maar ach een naam was eigenlijk niets. "Mijn naam is Staggallop en hoe zou jij mogen heten?"

Een glimlach verscheen op het gezicht van de poes, blijkbaar had hij haar een plezier gedaan. 'Aangenaam dan, Staggallop. Ik word Heronwing genoemd.' Hij knikte naar de ShadowClan poes die Heronwing werd genoemd. "Dus, Heronwing, hoe gaat het bij jou in de Clan?" Vroeg Staggallop vervolgens om het gesprek ergens naar toe te leiden.