Scytheshade, Steelfang, Crookedstar Etc. dropping

Proloog

Falco liep traag, zijn huis ver weg, zijn stad in brand. Zijn twee kort zwaarden in de scheden en een fakkel in zijn hand, dat was het enige wat hij nog over had van een lange dag. Een bloederige langzame smerige dag. Hij wou het liefst zichzelf laten vallen en vertrapt worden door de paarden die langs het pad naast hem galoppeerden. Ze zagen hem niet, want wat had je nou te vrezen van een aanhanger van de Scarabee. Zijn grijze gewaad was besmeurd met bloed maar er was niets te zien van een teken van vijandigheid. Een van de soldaten keek hem aan en stopte toen hij een glimp zag van het zwaard. “Wat doe jij hier, ben je niet een beetje ver weg van huis voor een aanhanger van de Scarabee”, De soldaat hief zijn wapen. Falco keek hem aan en trok zijn wapen. “Bemoei je met oorlog, niet met de zaken van de Scarabee,” de soldaat schrok door de reactie en knikte en reed weg. Falco haatte deze soldaten. Ze eerden hun leider niet het leven, de mysterie of de natuur. Niet iedereen was geboren als een aanhanger van de Scarabee, je moest het in je dragen en dan kreeg je nog een lange opleiding. Falco stak zijn wapen terug en liep verder weg van het pad. De soldaat was allang verdwenen in de stroming van soldaten op de stad af. Ze brulde en joelden van plezier. Falco zag nog net hoe de soldaten de hele stad afbrandde en een traan gleed over zijn wang. “Rennac zal boeten voor deze daad,” toen liep hij in stilte weg.


Hoofdstuk 1, The Journey begins.

Falco zat in een taverne in een vrolijk dorpje, hij zat met een mes te gooien op de tafel. Zes soldaten kwamen binnen die al erg dronken bleken. Ze gingen zitten aan een tafel en eentje riep “Geef ons je duurste drank! Ik betaal we hebben een paar vijanden van Rennac onthoofd,” Hij lacht baldadig. Falco´s handden verlangde om het mes door de lucht te laten vliegen en de soldaat het betaald zetten zo simpel te spreken over levens. Een meisje kwam aan met enkele kruiken tot de top gevuld. De man lachte nog steeds en riep “Als je iets morst moet je het van de vloer likken!” Hij keek nu boos en serieus naar de serveerster. Falco hield de man in de gaten en toen het meisje bijna iets liet vallen maar het toch ving duwde de soldaat haar om. Het dure spul lag op de grond, de man lachte en trok zijn mes, hield het op het meisjes keel en riep “Drink het van de grond, onhandig varkentje!” Falco werd ziek van hoe de man een burger behandelde. Toen de andere mannen lachten en joelden dat ze haar vingers af moesten snijden werd het Falco te bond, toen de man net de duim wou afhakken met het mes trapte Falco op de mans keel. De man spuugde bloed en keek woedend naar Falco “Jij ongemanierde bedelaar! Wij zijn namens koning Rennac hier! Grijp hem mannen!” De soldaten trokken hun wapens een basis uit rusting, Falco lied het grijze gewaad van zich afglijden en onthulde zijn Gouden Scarabee om zijn rechterhand. Hij greep naar zijn middel en strekte zijn arm naar de soldaten. Een drietal messen vlogen door de lucht. Twee soldaten werden getroffen door de messen en een liet een Morgenster vallen. Falco zag zijn kans en pakte zijn kort zwaarden en hield die verdedigend voor zich uit. Net op tijd want het blad van een bijl knalde tegen de kortzwaarden aan, de kracht was hard maar Falco was behendiger, hij schoof snel opzij en de bijl boorde zich door de duwkracht in een tafel waardoor Falco enige seconden had gewonnen. Hoewel het al te laat was voor de soldaat want Falco doorboorde diens rug snel en de man zakte op zijn bijl. De drie niet gewonde soldaten kwamen naar voren en sloegen als één man toe, Falco was misschien goed getraind maar dit was zwaar. Hij deed wat hij had geleerd als kind hij liet hun wapens klemmen door ze tegelijk op één punt te laten toeslaan. Hij lokte het uit en de bijl, het zwaard en speer sloegen tegelijk op 1 punt. De wapens braken. De speer stootte het lemmet kapot, de bijl brak het speer en het zwaard hakte de steel los, de soldaten hadden alleen nog de handvaten in hun handen. Falco fronste en doorboorde de buitenste twee en sloeg beide zwaarden toen op de middelste. De drie waren dood voordat ze hun nutteloze handvaten hadden laten vallen. Falco wees beide zwaarden op de laatste twee soldaten. De leider van het groepje was wit weggetrokken hoe hij zijn soldaten zag sneuvelen met het gemak van een tak breken. Het leek lang maar het speelde zich af in enkele seconden. De andere soldaat had een mes in zijn linker en rechter hand. Grote wonden, hij zou geen wapen meer kunnen dragen. Falco wees naar buiten en zei “Ren weg, jij zal geen wapen meer oppakken om kwaad te doen,” Falco keek naar de leider en stak zijn zwaard in diens been en trok het los. “Ga weg, het volk van dit dorpje mag je hebben,” De soldaten rende weg met hun dode kameraden met zich mee sleurend. Falco draaide zich om en hele taverne begon met klappen en juichen. Een oudere man tilde het meisje op en knuffelde haar, het was een beer van een vent en die liep naar Falco toe. “Bedankt voor het verdrijven van de soldaten, mijn kleindochter had het niet gehaald zonder jouw hulp,” Falco knikte en maakte een gebaar dat hij het niet nodig vond om bedankt te worden. De mensen klapten nog harder door zijn bescheidenheid. Falco stapte een tafel op en zei “Dit zullen ze niet ongestraft laten, ren weg vlucht naar een ander dorpje, ik woonde hier eerst ook en dit is al eens gebeurd! Vlucht ze zullen het dorpje afbrandden.” De mensen stonden op en gingen de taverne uit, hopelijk om weg te gaan. Falco draaide zich om en gooide een paar goud stukken naar de man van de taverne en zei “Voor een nieuwe taverne,” Falco verliet de bar en liep even door het dorpje. De mensen klapten wanneer hij voorbij liep en ze riepen complimenten. Falco knikte en liep verder. Hij draaide zich om en sloeg een hoek om, hij liep en bleef lopen. Een meisje rende tegen hem aan en pakte zijn hand, het was het meisje van de taverne en ze trok hem mee. Falco kon niet weigeren toen de heldere oogjes hem toekeken en wouden dat hij meeliep. Falco zag de grootvader nergens en ging gewoon mee. Het meisje trok hem een groot huis binnen in de hogere klassen van het dorpje. Hij keek even verbaasd toen een vrouw haar omhelsde, ze moest familie zijn want anders zou dit nooit kunnen. De vrouw liep naar hem toe en Falco zag dat ze niet ouder dan Vijfentwintig kon zijn. “Dus jij bent degene die mijn zusje heeft gered,” ze gaf hem dankbaar een omhelzing en Falco trok zich voorzichtig los. Het bloed van zijn gewaad had haar kleding rood doen kleuren. De vrouw sprak enkele woorden en liet het verdwijnen. Falco keek verbaasd haar aan. “Jij bent een Sorceress” De zus van het meisje knikte. “Dit is het huis van onze grootvader hij diende vroeger als generaal in het leger van Koning Seth voordat Rennac aan de macht was gekomen,” Falco vroeg maar niet naar de ouders, dit moest wel betekenen dat ze gestorven waren. Het meisje zat op een grote stoel aan een tafel te eten. Falco wou niet zeggen dat hij honger had, maar ja. Je kon niks verbergen voor een Sorceress. Ze lachte en wees hem een stoel aan en Falco ging zitten. Het was een grote tafel, het was een grote stoel, dit huis was een generaal waardig. De Sorceress keek naar de ijzeren ketting met de gouden Scarabee en keek nadenkend. Falco wou het er liever niet over hebben en at dankbaar van een bord vol met eten. De bloedvlekken op zijn gewaad vervaagden terwijl hij een mompelende serie woorden hoorde. Hij vond het onnodig maar knikte dankbaar. Het meisje keek hem aan en wees naar de Gouden Scarabee en vroeg “Wat is dat,” en haar zus reageerde “Dat wil ik ook wel weten,”. Falco zuchtte en dacht ´irritante Sorceress´. Hij voelde een lichte por in zijn bovenarm en wist dat hij iets te openlijk dacht. “Dat is een Gouden Scarabee, dat word gedragen door de aanhangers ervan. Ik heb er een gekregen en een tijd bij mijn meester de mysterie´s geleerd, enkele simpele vechtstijlen en hoe je schuil te houden.” Het meisje knikte en stak haar tong uit naar haar zus. De zus moest alleen maar lachen, Falco keek een beetje verward maar hield zich stil. De man van de bar kwam binnen lopen en riep “Vreemdeling je bent welkom zolang als je wilt, ik zie dat je Lute en Vanessa al hebt ontmoet. Ik ben Garcia en ik heet je welkom in ons huis hier.” De man gaf hem een vriendelijke omhelzing als een oude vriend. Falco voelde zich geplet worden tussen de armen van de ex-generaal. Gelukkig was het maar enkele seconden. De schemering was gekomen en de ramen brachten het donker binnen. Garcia keek naar Vanessa die blijkbaar de Sorceress was en kleine lichtbollen verschenen bij het plafond en gaven een helder licht. Falco keek naar Garcia en begon, “Jullie moeten weg hier, de soldaten willen vast wraak en zelfs iemand van uw kracht en de magie van een Sorceress houden de troepen niet op afstand. In enkele dagen zullen ze hier zijn, ik kan beter gaan.” Falco stond op en Garcia wierp een blik op Vanessa. Falco voelde een kleine barrière bij de deur. “Mooi niet, jij bent onze gast voor vandaag en morgen. Lute wees eens lief en laat de man zijn verblijf zien.” Falco zuchtte en liep mee met het meisje naar zijn kamer. Ook daar schenen enkele kleine lichtjes. Falco plofte neer op het bed en het meisje liep weer weg. Hij lag even op het zachte bed en dommelde bijna weg totdat Vanessa binnen kwam en op het bed ging zitten. “Als jij dan een aanhanger van de Scarabee bent waarom gebruikte je dan geen magie om jezelf vrij te maken van de barrière.” Ze keek hem aan en maakte enkele bewegingen met zijn hand. “omdat ik mijn training nooit volbracht heb, Rennac heeft mijn dorp laten afbranden en mijn leermeester is gestorven nadat grote groepen paladijnen hem aanvielen, hij heeft me nooit magie aangeleerd en hoe heb jij dan magie geleerd.” Falco keek haar aan en ze keek naar zijn Scarabee. “Je spreekt de waarheid. Kijk zelf maar.” Ze schoof een mouw van haar lange rode gewaad opzij en daar zat een armband in de vorm van een slang met een kleine Laurier blad op zijn hoofd. “Ik ben een volgeling van de Laurier. Als ik jou nou eens magie aan leer, maar dan moet je mij mee nemen” Ze glimlachte en Falco keek haar verbaasd aan.