534
Actief
| |
|  Onderwerp: Hulp gevraagd  do 8 aug 2013 - 11:31 | |
| Ik heb nu een aantal posts gemaakt met Silverthorn, maar ik merk dat ik best wel in herhaling val (urr, omg, ik hoor geritsel, snel, wegwezen - oeps, nou komt ze bij een andere kat terecht. Wat toevallig nou.). Silverthorn is een schrikachtige kat, die bij het minste of geringste op de vlucht slaat. Het lastige is dat ze ook bang is voor andere katten, omdat ze al in geen jaren meer sociaal contact heeft gemaakt. Nu loop ik dus de hele tijd tegen het probleem aan dat ik niet weet hoe ik Silverthorn op een originele manier kennis kan laten maken met andere katten of op een andere manier kan laten reageren op andere katten, want ze wil de hele tijd alleen maar vluchten, leeft alleen nog maar vanwege haar overlevingsinstinct, zeurt dat ze ouder wordt, mist haar moeder, is bang voor de dood... Kortom: Ik heb het gevoel dat ik een beetje bij hetzelfde blijf hangen. Heeft iemand suggesties om Silverthorn iets interessanter te maken, iets minder voorspelbaar? Misschien een kleine verandering in haar gedrag of zo? (Een verandering die bijv. teweeg wordt gebracht door een bepaald topic) Iets origineels, want ik ben daar zelf blijkbaar niet fantasierijk genoeg voor.  (Als je andere tips hebt, mag je die ook geven, trouwens XD) Het hoeft echt maar iets kleins te zijn, denk ik, gewoon een beetje karakterontwikkeling. (Even voor de duidelijkheid: Ik ben op zoek naar iets leuks, zodat mijn posts niet de hele tijd zo (semi-)dramatisch zijn. ^^) Hier even een voorbeeldpost / gemiddelde post, gekopieerd uit het "Who's there"-topic in het Rogue gebied: - Spoiler:
- Citaat :
- De zon streek zachtjes over de lange, zilvergrijze haren van Silverthorn. Ze lag languit tussen de bladeren, haar ogen genietend tot spleetjes gevormd. Dagen als deze kwamen niet veel voor tijdens de Leaf-fall, dus moest je er volop van zien te genieten, iets wat Silverthorn niet dagelijks deed. Vooral tijdens slechte weersomstandigheden kon ze maar moeilijk rust vinden, zelfs al wist ze zeker dat ze op een veilige plek zat. Ze lag op haar zij, met haar poten zo ver mogelijk uitgestrekt. Haar kop bewoog ze door de gouden bladeren. Vaag deed het haar denken aan de streling van een vriend, geliefde of ouder, iemand die van haar hield, maar tegelijk ook iemand die ze nooit had gekend en ook nooit zou kennen. De katten waar ze bang voor was, de broers die haar verlaten hadden en de moeder wiens leven hen ontnomen was. Nu kwamen de nare herinneringen weer, de redenen waarom Silverthorn zo moeilijk kon genieten van het leven dat haar gegeven was. Een blad dwarrelde naar beneden en viel op haar klittende vacht, waarop Silverthorns spieren zich spanden. Tak, dacht ze, maar ze wist dat dit niet eens leek op een tak. En toch… Langzaam opende ze haar ogen en draaide ze haar hoofd zodat ze naar boven kon kijken. Waarom was ze hier gaan liggen?
Langzaam stond de poes op. Haar lichaam diende haar niet meer zo goed als dat het vroeger gedaan had, ondanks dat ze nog lang niet het idee had dat ze klaar was om te sterven. Zo oud was ze toch nog niet? Ze wist niet hoe oud de katten om haar heen waren of werden en dacht er ook vrij weinig over na. Het maakte haar niet uit hoe oud díe katten waren, ze wist dat zíj nog lang niet dood wilde. Ze klampte zich vast aan het leven als een pasgeboren kitten aan zijn moeder, bang om haar lichaam hier achter te moeten laten. Alleen. Dat was misschien wel het engste aan de dood. Alleen moeten sterven, zonder dat er katten zouden zijn die haar ook maar een blik waardig zouden schenken. Maar ja, contact maken met andere katten… dat durfde ze dan ook weer niet.
Plotseling werd ze opgeschrikt uit haar gedachten. Bladeren kraakten, overal om haar heen zo leek het wel. Silverthorns vacht kwam overeind en ze dook in elkaar, om zich heen loerend. Ze moest hier weg, maar welke kant. Rechts van haar drong een nieuw geritsel tot haar door en zo snel als haar poten haar toelieten vluchtte Silverthorn naar links. De doorn was niet meer. Silverthorn had erover gedacht zichzelf een andere naam te geven, iets van Frightened, maar wat had ze daar aan, als er niemand was om je met die naam aan te spreken? Silverthorn haastte zich door het bos heen. Takken klampten zich vast aan haar vacht en probeerden haar naar zich toe te trekken, maar ze was nog sterk genoeg om zich aan hen te ontworstelen. Ze rende en rende, zonder te weten waar naar toe – maar ja, dat had ze nog nooit geweten. Haar leven was een reis, niet meer en niet minder. De dood was het einde en zij probeerde een zo groot mogelijke omweg te nemen.
Ineens waren er geen takken meer, maar een afdaling. Dit verraste Silverthorn zodanig, dat ze door de bladeren heen rolde en niet in staat was zichzelf snel te herstellen. Ook dit deed haar geestelijk pijn, want hoe erg was het voor een kat, als zij niet meer in staat was snel te reageren op situatie waarop zij vroeger wel snel had kunnen reageren? Haar zware leven begon steeds zwaarder aan haar te trekken en zou haar vroeg of laat fataal kunnen worden. Zeg maar rustig vroeg, dacht Silverthorn, toen ze besefte waar ze terecht was gekomen. Een zwarte poes keek haar kalm aan, een prooi aan haar voeten, ze had zojuist gesproken. Achter zich hoorde Silverthorn geritsel. Was dat nog altijd hetgeen waarvoor ze gevlucht was? Of maakte ze zich slechts illusies? Aarzelend en tergend langzaam kwam ze overeind. Het liefste wilde ze verder vluchten, maar als de poes tegenover haar daadwerkelijk kwaad in de zin had, dan was ze geen partij en zou ze niet ver komen. Ze zag slechts één uitweg: aardig doen en hopen dat ze in een onopvallend ogenblik weg kon komen.
‘Silver…’ begon ze dus, met het raspende mauwen van een kat die al in geen jaren meer een fatsoenlijk gesprek had gevoerd. ‘...thorn… Silverthorn.’ Haar eigen geluid klonk haar vreemd in de oren en ze durfde zelfs niet met zekerheid te zeggen dat ze haar naam op de juiste wijze had uitgesproken. Schuw en afwachtend, met trillende poten, keek ze de zwarte poes aan, hopend dat die geen kwaad in de zin had.
 |
|
Sara
359
Afwezig
| |
| | Onderwerp: Re: Hulp gevraagd vr 9 aug 2013 - 15:52 | |
| Je kunt haar mss verlieft laten worden op iemand?  Droppaw x Dappledrop x Moosepaw x Peach x Grimalkin x Fadingpaw x Burningflight x Iceshard x Quietspell - Klik:
- Stamps:
|
|
Bregje
1163
Actief
| |
| | Onderwerp: Re: Hulp gevraagd vr 9 aug 2013 - 16:10 | |
| Je kan haar karakter een beetje laten veranderen. Of iets laten gebeuren dat maakt dat ze anders tegen dingen aankijkt.
Of gewoon verliefd worden zoals hier boven. |
|
534
Actief
| |
| | Onderwerp: Re: Hulp gevraagd vr 9 aug 2013 - 16:29 | |
| Dank voor jullie ideeën ^^
Verliefd is wel een beetje... Ik weet niet, als ze zo bang is voor andere katten zal ze niet zo gauw verliefd worden denk ik. Aan de andere kant zit daar natuurlijk wel een leuke uitdaging in, het zo realistisch mogelijk RP'en dat ze verliefd wordt, zonder dat ik d'r karakter verpest. Hm... *gaat daar nog eens goed over nadenken* |
|
Bunny
456
Actief
| |
| | Onderwerp: Re: Hulp gevraagd vr 9 aug 2013 - 16:59 | |
| Je kunt haar ook een goede eigenschap geven x'd.
Nee, ik bedoel dat ze iets kan hebben dat haar in contact brengt; Ze ligt te slapen tot ze wakker word van pootstappen, ze is te verstijft van angst om zich te bewegen, ofzo. |
|
534
Actief
| |
| | Onderwerp: Re: Hulp gevraagd vr 9 aug 2013 - 17:45 | |
| Haha, ja, maar wat voor eigenschap dan? XD Ik bedoel: ze heeft wel goede eigenschappen: ze is lief, en goedwillend en dat soort dingen, alleen dat komt er niet helemaal uit omdat ze altijd zo bang is. Wat betreft dat verstijfd van angst zijn: ik heb al wel een keer gedaan dat ze te moe is om weg te rennen, dus... Ik kan het misschien nog wel eens doen, zoiets, maar voorlopig even niet denk ik. Maar bedankt voor het meedenken! ^^ |
|
Hanna (ZONDER 'H' OP HET EINDE!)
2917
Actief
| |
| | Onderwerp: Re: Hulp gevraagd vr 16 aug 2013 - 8:52 | |
| je kan haar ook een slechte eigenschap geven, dat maakt elke kat interresanter |
|
