[Lionroar&spt] Run like the wind

_{Met vluchtige pasjes liep de witte kattin over het Moorland heen. Haar rozige neusje snoof alle geuren op, en ze besloot na een tijdje dat ze hier veilig was. Ze hield haar pas in en snuffelde even rond op de plek waar ze nu stond. Alleen de oude geur van een konijn hing er nog, dat dier was hier drie dagen geleden geweest. Ze zuchtte diep en zette zich neer, ze had geen zin in bladkaal, dan was het altijd zo koud, en de sneeuw kwam er ook weer aan. Haar dunne vacht werd al steeds dikker en ze kreeg steeds meer lange haren, die zouden na bladkaal weer uitvallen, en dan had ze weer haar dunne vacht. Ze keek op bij het ruiken van een bekende geur, het was een warrior uit de WindClan. En de naam die hij droeg was Lionroar.}

I remember tears streaming down your face, when I said, I'll never let you go
When all those shadows almost killed your light
I remember you said, don't leave me here alone
But all that's dead and gone and passed tonight

Just close your eyes, the sun is going down
You'll be alright, no one can hurt you now
Come morning light, you and I'll be safe and sound

Kalm stapte de kater door het moorland. Zijn helderblauwe ogen keken in het rond, zijn neus en oren stonden op scherp. Hij was op zoek naar prooi, maar kon amper iets nieuws ruiken. De geuren die hij hier rook, waren meestal al enkele dagen oud. Waar was de prooi heen gegaan? Zachtjes en geërgerd gromde hij, hij zou straks wel wat vinden. Het was tijd voor een korte pauze. De kater merkte een witte poes, genaamd Leafstorm, op en stapte op haar af. "Goedendag." Mompelde hij iets gehumeurd.

[Lionroar&spt] Run like the wind DxRxlFK

After the smoke clears and the flames subside, a thousand eyes were upon me
Soulles, and without mind will there never be an end? If I could be forgiven,
every breath would be a prayer
[Lionroar&spt] Run like the wind Nq9r8p

Spoiler:

_{Leafstorm knikte naar de kater, die nu op haar af stapte. "Goedendag." Mompelde Lionroar iets gehumeurd. Leafstorm knikte hem toe. ''Goedendag, Lionroar.'' Ze zuchtte eventjes en ging zitten, waarna ze haar staart om haar poten heen sloeg en hem vragend aankeek. ''Alles goed?'' Miauwde ze naar hem, aangezien hij er niet bepaald vrolijk uizag.}

I remember tears streaming down your face, when I said, I'll never let you go
When all those shadows almost killed your light
I remember you said, don't leave me here alone
But all that's dead and gone and passed tonight

Just close your eyes, the sun is going down
You'll be alright, no one can hurt you now
Come morning light, you and I'll be safe and sound

Hij richtte zijn blik weer op haar toen de poes iets aan hem vroeg. Of het goed met hem ging. "Ja." Zei hij, maar je kon aan hem zien dat hij wel duidelijk een beetje suf was vandaag. Hij had weinig geslapen deze nacht en was dus wel degelijk een beetje gehumeurd. Vooral omdat hij diep in gedachten niet echt op aarde was, meer bij Spottedleaf en alle katten die nu in Starclan zaten. Hij mistte haar echt heel erg, en door haar dood dacht hij weer terug aan de andere katten die hij niet meer in zijn leven had.

After the smoke clears and the flames subside, a thousand eyes were upon me
Soulles, and without mind will there never be an end? If I could be forgiven,
every breath would be a prayer
[Lionroar&spt] Run like the wind Nq9r8p

Spoiler:

_{"Ja." Was het enige wat de kater sprak, maar de witte kattin zag duidelijk dat hij erg suf was. Ze draaide zich een kwartslag weg van hem, alles kwam weer naar boven. Haar liefdesverdriet, hoe ze had gelogen dat Fearlightning aan zijn dood was gekomen, Spottedleaf.. Alles was gewoon even teveel nu. Haar groene ogen kleurden lichter door de tranen en de eerste drupte naar beneden. Ze veegde de rest weg met haar poot, en keek naar de lucht. ''Jij mist haar ook, hé?'' Vroeg ze aan Lionroar, met haar rug naar hem toe. Ergens, daarboven, zouden ze over haar waken, maar ze wilde hen hier, zodat ze hen kon horen, zien, ruiken en aanraken. ''Ik ook..'' Miauwde ze er nog zachtjes achteraan, zodat Lionroar het net zou kunnen horen.}

I remember tears streaming down your face, when I said, I'll never let you go
When all those shadows almost killed your light
I remember you said, don't leave me here alone
But all that's dead and gone and passed tonight

Just close your eyes, the sun is going down
You'll be alright, no one can hurt you now
Come morning light, you and I'll be safe and sound

De kater staarde leeg voor zich uit. Het waren enkele weken terug dat de poes gestorven was en nog steeds was de kater er niet overheen. Het had hem zo'n pijn gedaan, het was zo'n grote shock voor hem geweest dat alles van zijn verleden weer omhoog was gekomen. ''Jij mist haar ook, hé?'' Vaagjes drongen de woorden van Leafstorm tot hem door, maar de kracht om op haar vraag te antwoorden lukte haar niet. Tranen welden niet op in zijn ogen, toch kon je aan zijn houding zien dat hij het liefste huilend in elkaar zou willen vallen. Maar dat ging niet. Hij kon Leafstorm niet vertrouwen om alles te vertellen en als hij eenmaal begonnen was, zou hij niet meer stoppen tot hij zijn verhaal verteld had.

"S-sorry Leafstorm," Stamelde hij, om zijn stem zo stevig mogelijk te houden. Toch faalde hij hierin, want midden in haar naam brak zijn stem. "Ik moet gaan." Tranen welden op in zijn ogen en hij klemde zijn kaken stevig op elkaar, waarna hij zich omdraaide en zo snel mogelijk uit het zicht verdween van de witte poes. Hij kon nog niet over Spottedleaf spreken. De wond was nog te vers, te diep, om zijn gevoelens te vertellen tegen een, voor hem onbekende, poes. Ja, ze zat in zijn clan. Maar dat betekende niet dat hij haar door en doorgoed kende. Waarom eigenlijk niet? Waarom durfde hij nooit een vriendschap met iemand te sluiten? Waarom was het zo moeilijk voor hem?

- Topic uit

After the smoke clears and the flames subside, a thousand eyes were upon me
Soulles, and without mind will there never be an end? If I could be forgiven,
every breath would be a prayer
[Lionroar&spt] Run like the wind Nq9r8p

Spoiler: