Bad impressions seem to last {Open SPT}

Blegh! Nogmaals was hij op net de verkeerde plek gaan staan. Zijn hele rechtervoorpoot bevond zich nu in de modder en de zuigkracht die hem tegenwerkte om verder te stappen was bijna te groot. Klunzig probeerde hij met zijn andere voorpoot de ander te bevrijden, dat was misschien wel iets te dom. Nu stond hij heel ongemakkelijk met twee poten vast in de modder, alleen zijn achterpoten stonden nog vrij. Moeizaam krabbelde hij daarmee achteruit en probeerde zich uit de modder te trekken. Maar een achterpoot kwam ook vast te zitten, alleen de ander bleef op het droge. Ashdrizzle keek hulpeloos om zich heen, maar hij kon geen levende ziel zien. "HELP!" Riep hij uit als een wat hulpeloze kitten en voelde langzaam zweetdruppels langs zijn slapen glijden.

Hij kon het bijna niet geloven toen hij pootstappen hoorde, er was iemand! Snel keek de grijze kater in de richting van het geluid en zijn hart maakte een sprongetje van opluchting toen het een kat was die door de struiken heen brak. "Ashdrizzle?" De stem kwam hem zeer bekend voor, Snowynight? De kater draaide zijn kopje weer om naar de witte Warrior die zich wel wist te amuseren. "Toevallig hulp nodig?" De kater hield zijn kopje even scheef, terwijl zijn poten steeds natter werden en begraven voelden onder de dikke laag modder. "Hmm, laat me even denken hoor.." Begon hij en keek om zich heen om weer te eindigen bij zijn poten. "Wat dacht je van een 'heel goed mogelijk'?" Een grijns bekleedde zijn gezicht vervolgens.

“Je weet dat ik nu in de positie ben voor serieuze chantage,” De kater haalde zijn schouders, voor zover dat nog kon, wat nonchalant op. Hij was altijd wel in de positie om ‘chantage’ te plegen. Toch bleef de grijns op zijn gezicht staan. "Dus... Wie was hier ook alweer klein?" Sprak de poes met een plagerig toontje en Ashdrizzle versmalde zijn kijkers. Oh, dus ze wilde zo gaan doen. Met een kalme, maar toch vriendelijke blik keek Ashdrizzle zijn vriend aan. “Ik blijf bij mijn worden, Little Snowy.” Grijnsde hij plagerig terug en probeerde een van zijn poten los te trekken uit de modder, maar dit zorgde er alleen maar voor dat hij nog dieper wegzonk. Niet erg slim van hem, maar wie weet wat voor een trucs Snowynight nu zou gaan uithalen terwijl hij daar maar hulpeloos stond.

"Iemand hier wil niet gered worden?" klonk de stem van Snowy even later en Ashdrizzle keek wat verbaasd op. Maar ze wist toch dat hij haar altijd zou zo noemen of was ze dat nu alweer vergeten? "Als het zo door gaat, wordt je vanzelf wel kleiner dan ik." En toen verscheen er een glimlach op haar gezicht en dit keer haalde Ashdrizzle zijn wenkbrauwen wat op. "Weet je het niet meer dan? Ik zou je altijd zo blijven noemen, al word je zo groot als een vos." Grijnsde hij terug. "Maar, ik heb een hart, dus ik help je wel." En vervolgens zette ze haar tanden in zijn nek en begon ze hem eruit te trekken. De modder wilde tegen stribbelen, maar met een *plop* geluidje kwam hij vrij. Voor een moment bevonden alle vier zijn poten zich in de lucht en was hij bang dat hij Snowy zou 'verpletteren' met zijn gewicht.

De reactie bracht hem alleen maar meer plezier. "Eet 'ns wat minder," Kwam haar stem toen ze was begonnen met praten en Ashdrizzle keek zogenaamd beledigd op. "Dat zijn spieren, hoor." Grijnsde hij en vervolgens kwamen zijn poten vrij. Voor een moment was hij blij dat hij weer vrij was uit die vervelende val, maar de zwaartekracht liet hem niet zo snel los. Samen met Snowy viel hij achterover in de modder, maar gelukkig kwam hij niet meer vast te zitten. "Ugh!" Klonk er vanonder hem toen hij was geland. Zo snel mogelijk sprong de kater op en dit keer trok hij de poes bij haar nekvel eruit. Toen hij een blik op zichzelf wierp zag hij vele bruine vegen op zijn normaal grijs gekleurd vacht. "Geen Ashdrizzle voor mij, nu ben ik Muddrizzle!" Grinnikte hij.