Tell me, now, please? [Shrewstar]

Zijn grijze ogen tuurden over het landschap. Wit reikte over het land. Vanuit de paal in zijn tuin was dit goed te zien, de bomen begonnen pas verderop. Hij hoorde de deur opengaan en draaide zich om. Zijn baas kwam met winterjas en al naar buiten, en aaide hem. "Heb je het niet koud buiten?" Hoorde hij de stem van zijn bazin zeggen. Haar blauwe ogen maakten kort contact met zijn grijze. Hij spon even en sprong van de paal, als teken dat hij er even op uit ging. "Niet ver, hé?" Hoorde hij de stem van zijn bezorgde baas zeggen. Hij keek haar meelevend aan en rende in de richting van de bossen.

Wat een geluk had hij toch dat hij niet als de andere een stom belletje had om hun nek. Hij had amper een halsband. En hij was nog een kater. Hij was nog niet naar de dierenarts geweest. Alles was dus goed voor hem. Hij voelde zich goed. Zijn vacht was flink gegroeid, maar koud had hij het nog. Hij wist wel dat hier een of andere groepen katten waren, die hij bijna nooit tegen kwam. Daarom ging hij maar beter niet jagen. Hij had ze namelijk eens gezien, die katten. Ze trainden jonge katten. Hij vond het maar raar, maar had er geen bezwaar in. Als hun zo wilden leefden, dan zij dat zo. Vier bomen en een groot rotsblok kwamen in zijn zicht. Wat was dit nou? Zo ver was hij nog nooit geweest, toch?