[SPT] Little nightwarriors

_{Het kamp van Thunderclan was nu al enige tijd gehuld in een deken van donker, maar toch kon kleine Swiftkit de slaap niet vatten. Ze keek met haar groene oogjes naar buiten, naar de schitterende sterrenhemel en de donkere aftekeningen van de bomen, terwijl haar kop op de rand van het nest leunde en ze die af en toe onrustig verplaatste in de hoop dat ze zo beter lag. Maar, haar kleine lichaampje bezat op dit moment teveel energie en weigerde rustig te worden. Om haar heen kon je het zachte gesnurk van haar slapende broertjes en zusjes horen en die van haar pleegmoeder Scorchpath. Die konden wel slapen. Plotseling kreeg Swiftkit een ingeving. Haar nestgenootjes sliepen zo diep, ze zouden het vast niet merken als ze even de Nursery uit sloop, toch? Heel voorzichtig kwam ze overeind en liep ze zachtjes naar haar lievelingsbroer. Zij en Arrowkit deden altijd alles samen, dus was het voor haar volkomen vanzelfsprekend dat ze hem ging wakker maken om hem mee te nemen op haar nachtelijk avontuur. "Hey, psst," siste ze zachtjes, terwijl ze in zijn flank porde met haar voorpoot. "Word wakker, slaapkop."}

I fight your battles so that you can enjoy peace

Arrowkit;
I am a flower quickly fading
Hij was verzonken in een diepe slaap. Zijn kleine lichaam tegen de anderen aan gedrukt, maar hij lag niet in het midden van de hoop kittens. Arrowkit droomde over warrior zijn, over het beschermen van zijn broertjes en zusjes, het beschermen van zijn Clan. Net toen hij een RiverClan kat de rivier in wilde gooien, schrok hij wakker door een por in zijn flank. Zijn ogen opende zich, lichte irritatie duidelijk te zien in zijn lichtblauwe kijkers. Toen hij echter zag dat het zijn zusje Swiftkit was, verdween deze irritatie als sneeuw voor de zon. Ze kon hem elke nacht wakker maken, zonder dat hij het haar kwalijk zou nemen. Nadat hij overeind was gekomen en stilletjes bij de andere kittens was weggeslopen, keek hij zijn zusje weer aan met een vragende blik. 'Wat is er?' fluisterde hij zacht.

Spoiler:

_{Tot haar opluchting werd Arrowkit snel wakker en hoefde ze verder geen drastischere maatregelen te nemen. Zelfvoldaan liep Swiftkit achter haar broer aan terwijl die overeind kwam en een eindje van de slapende kittens wegliep. 'Wat is er?' vroeg hij en Swifkit wierp even een snelle blik naar achter om er zeker van te zijn dat niemand ze gevolgd was. "Ga je mee naar buiten? Iedereen slaapt, maar ik kan niet slapen." Haar stem was slechts een fluistering, ze wilde voorkomen dat één van de queens wakker werd. Dat zou haar plannetje in deugen laten vallen. Speels zakte de kitten door haar voorpoten. "Of ben je bang in het donker?" grapte ze grijnzend, haar kleine witte tandjes blinkend in het maanlicht die de avond eigenlijk heel helder maakte. Ze verwachte niet dat haar broer haar idee zou weigeren, maar hem een beetje uitdagen om er zeker van te zijn dat hij mee ging kon natuurlijk geen kwaad.}

I fight your battles so that you can enjoy peace

Arrowkit;
I am a flower quickly fading
Al snel begon zijn zusje uit te leggen. Hij snapte direct waarom ze hem wakker had gemaakt en niet de rest. Als ze met te veel waren, dan zouden de queens zeker wakker worden en de twee deden heel vaak dingen samen. Er verscheen een vrolijke grijns rond zijn lippen. Toen ze hem uitdaagde, zette hij zijn borst wat op en keek haar met een schuin hoofd en een glimlach rond zijn lippen aan. "No way!" zei hij, nog altijd zacht, maar zijn stem wel iets verheffend. Daarna sprong hij naar voren op de uitgang van de nursery af. Hij was niet bang voor het donker, hij was bang voor niets!

_{Haar broertje zette meteen een defensieve houding op en Swiftkit grinnikte omdat het er zo grappig uitzag. Hij zou nooit toegeven dat hij ergens bang voor was. Maar, dat was zij ook niet! Snel trippelde ze achter Arrowkit aan om hem niet anders te doen denken. Bij de rand van het nest hield ze stil en tuurde ze met nieuwsgierige oogjes de nacht in. Het was vreemd om het kamp zo stil te zien. Iedereen sliep. Voorzichtig stak Swiftkit een pootje naar voren. Het was dat de wind zachtjes met het struikgewas speelde, anders had ze niet naar buiten gedurfd, bang dat de warriors het snelle kloppen van haar hart zouden horen.}

I fight your battles so that you can enjoy peace