There's one like Vesper... {Kasumi}

De grijze kater liep eigenlijk maar wat rond. Hij was alleen, maar, ookal mocht dat anders lijken, niet kwetsbaar.
De grijze kater sprong op een boomstronk en begon zichzelf te wassen.
Iets wat hij niet had gedaan sinds.. Sinds... Nee, hij kon het niet, eraan terugdenken deed teveel pijn. Waarom haar?
Stop!Hij wilde dit niet. Waarom bleef het zijn hoofd in sluipen? Hij zuchtte en stopte met wassen. Zo kwam er toch niet veel van terecht.
Ineens drong een geluid zijn oren binnen. Zonder te bewegen fixeerde hij zich erop. De kat kon geen idee hebben dat hij of zij ontdekt was. Bond was getraind...

There's one like Vesper... {Kasumi} 348lh13

Goldenkit~Firework~Mr. Bond

007:

Kasumi draafde vrolijk door de bomen heen. Een zachte maar warme wind ging door haar vacht, en zorgde dat haar hele lijf lekker warm bleef. Kasumi had zulk weer lang niet meer gezien, de voorafgaande dagen had het namelijk hard gestormd en gewaaid. De zwakkere bomen lagen ook op de grond met de wortels naar boven. Kleine diertjes hadden al hun intrek genomen in de wortels en Kasumi liep al rond met een dood klein muisje in haar bek. Newleaf was druk in de weer, en overal waren er kleine kwetsbare diertjes te snaaien. Wat Kasumi had was toevallig een volwassen muisje, maar daar zat veel meer vlees aan dan zo'n babyding die je in 1 hap op hebt. Kasumi let zich neerploffen onder een grote wortel van een boom en begon aan haar muis. Toen ze de laatste hap op had stond ze op en keek rond. Iets voelde niet goed, er keek iets of iemand naar haar. Ze rook niks, ze zag niks en ze hoorde al helemaal niks bijzonders. Maar nu ging ze alleen maar af op gevoel. Kasumi was vaak bekeken alleen dan door mensen die haar raar aankeken en probeerde het niet te laten merken. Op een normale toon zei ze:"Kom tevoorschijn."Ze keek op zich heen."Ik hoor je niet, ik ruik je niet, ik zie je niet maar ik weet dat je er bent." Haar ogen werden spleetjes en ze bewoog ze naar de grond."Zoals ik al zei, ik doe niks. En nu hopen dat jij niks doet."

There's one like Vesper... {Kasumi} 1zh0286

"Kom tevoorschijn." Dat was onmogelijk! Niemand had hem kunnen horen, hij was nog stiller dan een muis! Het kon ook niet zijn dat ze hem gezien had. Hij had een schutkleur, en beschut zat 'i zeker. Ook ruiken was geen optie geweest. Hij zat downwind, wat betekende dat zijn geur de andere kant op geblazen werd...
Bond bleef stil zitten. Misschien was het bluf geweest en gokte de kat maar wat, nu had hij nog kans om ongezien weg te komen.
De kat beantwoordde zijn stille vraag. Ik hoor je niet, ik ruik je niet, ik zie je niet maar ik weet dat je er bent." Dat was lekker. Hij was op een gevoel kat gestuit... Na ya, James was wel onder de indruk van de geheimzinnige kat. Als hij nou... De kat gaf hem geen tijd om na te denken, en er klonk door de bomen. "Zoals ik al zei, ik doe niks. En nu hopen dat jij niks doet." De kater lachte zacht. Alsof hij daar bang voor was, of bang voor moest zijn.
Hij liep tussen de struiken door, arrogant de open plek op, en vond tot zijn grote verbazing, een mooie poes op een boomstam.
Ze at prooi en Mr. Bond kon door de overheerlijke geur het bijna proeven. Zachtjes en statig kwam hij op haar afgelopen.
"Dan is het maar goed dat ik ook geen kwaad in de zin heb." Zei hij smalend, met een ondertoon van dreiging. Deze poes moest weten wie de sterkste was.

Goldenkit~Firework~Mr. Bond

007:

Een grijze kater kwam aangelopen tussen de struiken. Langzaam, maar hij leek voor Kasumi steeds groter te worden."Dan is het maar goed dat ik ook geen kwaad in de zin heb."zei de kater. Voorzichtig kwam Kasumi overeind ze vermande haar zichzelf. Haar ogen gingen over de kater heen, en over zijn achtergrond. Meer katten waren er niet uit de struiken gekomen, behalve dan de arrogante kater. Voor de zon kwam een wolk en er kwam een schaduw over het bos. Voor de vrolijke ogen van Kasumi kwam ook een wolk te staan. Bijna boos keek ze de kater in de ogen."Wat zit jij me hier te bespioneren?"zei ze op een zachte toon. Kasumi probeerde het allemaal aardig te houden, maar op de manier dat meneer zijn intro had gemaakt was ze ook in staat een klap uit te delen. Kasumi was opzich wel een zachtaardig poesje, andere katten hadden haar vroegere raar gevonden door rare trekjes die ze altijd al had. Sociaal was ze ook wel, maar door de jeugd die ze had meegemaakt wist ze nu dat zelfverdediging van levensbelang was. Ze zuchtte diep en zei:"Okey, wat is je naam?" Haar boze ogen waren verminderd en naar boven gericht.

Hij keek hoe ze zichzelf vermande, en hoe ze hem bekeek. Hij was het gewend, en eigenlijk ook wel gevleid. Hij had bijna verwacht dat ze niet eens de moeite daarvoor zou nemen. Maar dat deed ze dus wel, en de kater vond het dan wel gepast als hij het ook deed. En dus bekeek hij haar van top tot teen, en alles wat hij zag was mooi, en goed. Hij keek haar in de ogen, en zag met pijn hoe er een schaduw overheen leek te vallen "Wat zit jij me hier te bespioneren?" Het klonk waarschuwend, en hij kon het haar niet kwalijk nemen, niet met die mooie ogen, die zelfs nog glommen terwijl ze boos keek.
Hij wilde zich net verontschuldigen toen haar stemming omsloeg en ze met een zucht zei "Okey, wat is je naam?"
Verbouwereerd keek de kater haar aan, maar zette meteen weer zijn masker op, zodra hij had besloten om deze poes te vertrouwen was er genoeg tijd om zich te verbazen over haar schoonheid, en scherpheid van geest. Nu nog niet, hij had vaak genoeg mooie poezen gezien die hem later hadden proberen te vermoorden. Sindsdien had hij besloten om iets voorzichtiger met poezen om te gaan.
En toch.. Ze zag er niet uit als een die iemand graag pijn deed, eerder lief, en zorgzaam...
"The name's Bond" Hij wachtte even en vervolgde toen "James Bond"
Hij lette op haar reactie en zei toen om te zorgen dat het gesprek niet doodliep:
"Mag ik nu de eer hebben om te vragen naar jou naam?" Hij wilde nog niet van haar weg, ze had een soort aantrekkingskracht... Maar het voelde goed om hier zo te zitten.

Goldenkit~Firework~Mr. Bond

007:

"The name's Bond" Even werd de kater still."James Bond" Vervolgde hij."Mag ik nu de eer hebben om te vragen naar jou naam?" De wolk ging weg voor haar ogen, en ze ging zitten."Ik heet Kasumi." Een kleine glimlachje kwam tevoorschijn. Ze verwachtte geen aanval van deze kater, ook al leek hij gevaarlijk te zijn. Ze stond op en liep om de kater heen."En wat brengt jou hierheen?" Toen ze achter de kater stond stopte ze met lopen en keek ze naar hem. Ze inspecteerde hem goed. Van Hoofd tot staart leek alles er goed uit te zien. Niet te dik niet te dun, een stevig lijf. Ze nam twee grote stappen vooruit, zodat ze ook de voorkant kon zien van de kater. Een mysterieus gezicht, net zoals altijd over het hare werd gezegd. Ze ging zitten en bleef kijken naar de kater. Met de zon op haar hoogtepunt, en waaiende wind door het bos."Een kater zoals jij zie je niet vaak. Je besluipt me zonder dat ik er iets weet. En je bent nog steeds intact."Ze glimlachte."Ik geef toe dat ik alleen op gevoel af ging. Je bent er goed in." Met haar neus naar de grond, en haar ogen naar de kater wachtte ze op een reactie.

Hij zag dat ze ontspande, en volgde haar voorbeeld. Hij zorgde wel dat hij veilig zat, niet te ver weg, en niet te dichtbij. "Ik heet Kasumi." Kasumi.. De naam lag lekker op de tong, en Bond besloot dat hij het een mooie naam vond. "Origineel" zei hij dus maar.
"En wat brengt jou hierheen?" Vroeg ze, terwijl ze om hem heen liep en hem inspecteerde. James was niet onder de indruk, en bleef rustig zitten. Hij dacht na, wat bracht hem hierheen? Uiteindelijk gaf hij een simpel antwoord waar hij tevreden mee was. "Jij"
Hij keek haar aan, en peilde de reactie. Blijkbaar had ze hem goedgekeurd, want ze was weer voor hem op de grond gaan zitten.
"Een kater zoals jij zie je niet vaak. Je besluipt me zonder dat ik er iets weet. En je bent nog steeds intact." Hij grinnikte. "Eigenlijk moet jij blij zijn, want ik besloop je, en je bent nog steeds intact." Hij liet het klinken alsof het een grapje was. Maar vanbinnen wist hij wel anders, het was waar. Niet veel katten overleefden het als hij zijn zinnen op ze had gezet. Maar hoe kon hij haar ooit aanvallen? Met die mooie groene ogen, en dat mysterieuze gezicht. Hij was zo in gedachten verzonken dat hij bijna haar volgende zin miste. "Ik geef toe dat ik alleen op gevoel af ging. Je bent er goed in." Hij keek haar in de ogen, en zag dat ze glimlachte, gelukkig maar. "Je had me wel door. Misschien voelde je mijn ego.." Hij grinnikte, dat was wat anderen hem altijd vertelden. Zijn ego was te groot. Bond vond dat, als je goed was, je een groot ego mocht hebben.
"En jij?" Vroeg hij nieuwsgierig terwijl hij iets minder gespannen ging zitten. Zij was waarschijnlijk wel te vertrouwen...

Goldenkit~Firework~Mr. Bond

007:

"Je had me wel door. Misschien voelde je mijn ego.." Hij grinnikte.
"En jij?" Kasumi glimlachte om de antwoorden die de kater had gegeven."Wat ik hier doe, noem ik eten Mr.Bond." De groene ogen van de kater op op haar voelde ongemakkelijk. Ze stond op en liep naar haar boomstronk waar ze haar muis pakte. Ze ging liggen en liet de muis op haar poten rusten. Ze keek naar James, James deed Kasumi erg denken aan een kater die ze ooit had ontmoet. Ze was toen nog nooit zo blij geweest dat iemand met haar durfde te praten. Maar de enige reden dat hij met haar praatte bleek te zijn omdat hij nieuw was bij de groep. Kasumi's ouders hadden altijd al dichtbij andere families gewoond, en zo had ze veel andere kittens leren kennen. Maar hoeveel ze er ook kenden geen enkele bleef aan haar kant staan. De enige echte vriendin die ze heeft gehad was verstoten door haar ouders. Dat was dan ook de reden voor Kasumi om te vertrekken, al sinds ze weg was hoopte ze haar vriendin tegen te komen. Maar nooit heeft ze haar gevonden. Geschrokken keek ze naar de grond, op haar poot liep een klein vliegje die haar uit haar denken haalden."Heb je al diner gehad bond?"vroeg ze."Ik ben van plan mijn maag verder te vullen, gaat u mee?" Ze glimlachte opnieuw naar de kater. Met een sierlijke sprong kwam ze neer naast James. De muis, nouja wat ervan over was legde ze neer voor de ogen van Bond. Daarna zette ze wat stappen in de richting van de struiken."Als je mee wil, moet je me wel zien te volgen." zei ze mysterieus. Ze grinnikte en schoot toen pijlsnel de struiken in naar de een groep vogels honderd meter verderop.

"Wat ik hier doe, noem ik eten Mr.Bond." Hij grijnsde, ze was scherp van geest, wat hij wel mocht. Hij liep achter haar aan toen ze van hem wegliep. Ze mocht nog niet weg, hij vond haar aardig. Misschien moest hij iets minder naar haar kijken, maar dat was lastig. Ze was supersexy in zijn ogen, en dat kwam je niet vaak tegen.
Hij grinnikte zachtjes toen ze opschrok van een vlieg, maar vermande zich meteen toen ze zich weer tot hem wendde, "Heb je al diner gehad bond?" Hij wilde net antwoorden, maar zij was sneller. "Ik ben van plan mijn maag verder te vullen, gaat u mee?" Oh, dus nu begon ze hem u te noemen?
Ze glimlachte en landde naast hem, met een sierlijke landing. Verbaast keek hij haar aan, waar kwam ze vandaan? Hij moest meer katten zoals haar vinden! Lang had hij niet om na te denken, want ze liep al uitdagend weg, en zei "Als je mee wil, moet je me wel zien te volgen." En rende met een mysterieuze blik de bosjes in.
Bond lachte, ze wist niet tegen wie ze speelde! Hij schoot ervandoor, maar niet in dezelfde richting. James was van plan om met een ruime bocht eerder op de plek waar ze op af koerste aan te komen. Het was logisch naar welke plek ze ging, er was geen prooi in de wijde omtrek behalve de vogels, en dus rende hij daar naartoe.
Ondertussen kon hij mooi zijn gedachten op een rijtje zetten. Ze was aardig, knap, lief, grappig, scherp, slim.. Noem maar op. Maar hij kende haar pas een paar minuten. En dus besloot de knappe kater om nog even de kat uit de boom te kijken voordat hij beslissingen zou nemen.

Eindelijk aangekomen op de open plek, sloop hij naar het midden, waar een groep vogels zat. Bond was een ervaren jager, en wist al snel de dikste uit te kiezen.
Hij liet zich in de jachthouding vallen, sloop naar voren, en wachtte op het juiste moment. Toen sprong hij, en terwijl hij de vogel doodde vlogen de anderen op.
Hij zat er middenin, wat een magisch effect creëerde, en door die waas van wit en zwart, zag hij kleuren in de vorm van de mooiste poes die hij ooit zou ontmoeten.
She had arrived...

Goldenkit~Firework~Mr. Bond

007:

Haar ogen gingen van links naar rechts, een een paar meter verderop zag ze James de andere kant op schieten. Toen ze een paar meter afstand had, ging ze stilstaan. Ze keek naar de groep vogels. James zag ze al kijken naar de dikste. Kasumi wou niet midden in de aanval tegen hem aanbotsen dus besloot een andere strategie te nemen. Deze strategie gebruikte ze altijd in de lente. Met haar ogen ging ze over de vogels heen. Een klein vogeltje en zijn moeder stonden dichtbij de grond. Een grijns kwam op haar gezicht. Haar knieën zakten in en haar ogen werden spleetjes. Voorzichtig bewoog ze naar de boom. En via een kleine takje aan de achterkant van de boom stond ze op dezelfde hoogte als die van de vogels. Kasumi bleef staan als een standbeeld en keek naar de baby, het was een mooie baby gezond en zeker nieuwsgierig. De moeder keek boos rond, opzoek naar iemand die te dicht in de buurt zou komen. Toen de moeder even haar hoofd naar beneden deed om te kijken, schoot ze naar de baby. En pakte het bij zijn nek. Zo snel als ze kon renden ze de struiken in. Het jong beet ze in zijn nek en het bleef dood liggen, de moeder kwam boos op Kasumi af gerend. Kasumi grijnsde en maakte zich klaar voor haar aanval. Toen de moeder een meter voor haar was sprong ze naar de moeders nek. Een vleugel sloeg in haar gezicht, maar viel daarna neer op de grond. De moeder sleepte ze naar het kleintje. De vogels eromheen waren weggevlogen. Tevreden keek ze naar haar prooi. Een dik vet kindje, en een grote moeder. Dit soort vogels zag je alleen maar in de lente, omdat ze dan weer opweg terug waren. Het waren een soort kleine gansjes met mooie kleuren. En veel vlees. Ze keek naar bond."Smakelijk eten." zei ze. En ze glimlachte naar de kater. Het baby'tje legde ze op de moeder en de moeder pakte ze bij haar keel. Deze vogel waren al verzwakt door de vlucht, dus Bond zou dit makkelijk aan kunnen. Nouja in ieder geval eentje.

Hoe sierlijk ze de vogel ving. Hoe slim haar techniek was. Hoe.. Bond schudde zijn hoofd. Focus! Hij moest zich niet zo laten meeslepen, ze kenden elkaar tenslotte helemaal niet lang...
Maar het lukte hem niet, ze was zo enorm mooi! Niemand die hij kende was zo mooi, en sierlijk, en aardig, en lief, en had hij al gedacht da ze mooi was?
Opnieuw schudde hij zijn hoofd. Nog niet, misschien later.
"Smakelijk eten." Hij keek haar verward aan, en toen naar zijn poten waar hij de vogel zag liggen. Oh ja! Ze waren aan het jagen.
"Dankje" Zei hij schuw, en nam snel een hap. Hij ging normaal niet stotteren als hij een leuke poes tegen kwam, maar hij ging het lot niet tergen. Hij had al snel de vogel op, en zag dat Kasumi nog bezig was. James lep naar haar toe, en ging naast haar in het waterige namiddag zonnetje liggen. Het leek niet alsof ze het erg vond, het was dan ook wel een knappe kater die dan zo naast haar kwam liggen. Maar je wist het maar nooit.
James hoopte met heel zijn hart dat ze hetzelfde over hem dacht, maar misschien was het daar ook wel te vroeg voor...

@ Haha, hij krijgt kriebels in zijn buik :p

Goldenkit~Firework~Mr. Bond

007:

"Dankje" Zei hij schuw, glimlachend pakte ze het kleintje en ging een stukje verder zitten. James was nadat hij klaar was naast haar komen liggen. Kasumi had niet opgekeken en bleef naar voren staren. De zon begon op haar weg naar beneden, en het begon al te schemeren. Even spiekte ze naar de grijze kater. Maar bij de kleinste beweging waar dan ook schoot ze weer terug. Haar voorbenen legde ze op de grond en ze liet zich zakken. Zo netjes mogelijk probeerde ze steeds een hap te nemen van de vogel. Het was raar voor haar, een leuke kater die de hele tijd naar haar keek. Vervelend vond ze het nou weer niet. Toen ze het grootste gedeelte op had van de vogel legde ze het voor zich en liet ze haar hoofd op haar benen rusten."Ik moet maar eens een schuilplaats gaan zoeken voor de nacht."" Ze draaide haar hoofd naar de kater, die best dichtbij haar lag."Mijn maag zit wel vol." Ze draaide haar hoofd weg en sloot even haar ogen. Wat raar wat er allemaal was gebeurd vandaag.

-Ahww :3-

Hij keek haar aan met zijn ogen, die normaal zo kil stonden, maar nu smolten van haar aanblik. Hij had wel door dat ze soms ook naar hem spiekte, en hoopte dat het om dezelfde reden was dat hij hier nog steeds lag. Tegen haar aan, op een mooie lentedag.
Ze was klaar met eten en legde haar hoofd op haar poten. Hij wilde net iets zeggen, maar zij was hem voor. "Ik moet maar eens een schuilplaats gaan zoeken voor de nacht." Hij knikte, en stond op. Eigenlijk ging hij ervan uit dat ze bedoelden dat beiden een schuilplaats moesten zoeken, samen.
Maar toen ze gewoon zei "Mijn maag zit wel vol." En haar hoofd wegdraaide, vergrootten Bond's ogen enorm. Hij zwaaide zijn staart in paniek, en het nam hem een paar minuten om weer rustig te worden.
"Eeehm..." Bah! Waarom wist hij juist nu niets te zeggen?
Hij probeerde het nog eens. "Ehm.. De zonsondergang, in New-Leaf.. Ehm... Die eh.." Hij schudde zijn kop en vermaande zichzelf om zijn gedrag. Kom op Bond!
"Wiljemetmijnaardezonsondergangkijken? Please..." Het ging zo snel dat hij niet wist of ze het überhaupt wel verstaan had. Hij keek naar zijn poten, niet in staat om nog langer naar haar mooie gezichtje te kijken, het zou hem alleen maar meer pijn doen als ze wegging...

Goldenkit~Firework~Mr. Bond

007:

"Eeehm...Ehm.. De zonsondergang, in New-Leaf.. Ehm... Die eh.." Kasumi deed haar ogen open en spitste haar oren, en toen begon bond weer met praten.
"Wiljemetmijnaardezonsondergangkijken? Please..." Verbaasd keek Kasumi op. James zat verlegen naar zijn poten te staren. Wat was er met hem aan de hand, en met haar? Ze opende haar mond."Euhmm..." Kasumi kon zichzelf wel voor haar kop slaan. Die arme kater dacht nu natuurlijk dat ze nee ging zeggen."Ja..." Zei ze zachtjes. Even werd het stil, Kasumi stond op."Ja lijkt me leuk..." zei ze wat sterker. Zenuwachtig bewoog ze met haar staart heen en weer. Haar ogen waren naar de lucht gericht. De stilte die er was beviel haar niet. Het was niet boos of vijandig, het tegenovergestelde juist. Verlegen en vriendelijk. "Zullen we dan op die tak gaan zitten."zei ze maar. Kasumi hield zichzelf weer tegen om zichzelf te slaan. Die domme antwoorden die ze gaf. En die acties, waarom? Zij is niet deze poes. Met een grootte sprong en wat grote stappen kwam ze op de tak. De zon leek te wachten op James en Kasumi, te wachten tot ze klaar zaten. Ze ging liggen met haar hoofd op haar poten, en wachtend op een warme zachte vacht naast haar. Wat zou dit voor rare nacht worden? Het was al raar genoeg, alleen voelde ze zich wel warm vanbinnen.

"Euhmm..." Hij keek op. Ze ging nee zeggen, hij voelde het. Wat dacht hij dan ook? Zo'n leuke kat, en dan ging hij een beetje lopen stotteren.
Net toen hij zich wilde verontschuldigen, en weglopen zei ze iets. Bond spitste zijn oren. "Ja..." Was dat wat hij dacht dat het was? Vast en zeker! Ze bevestigde het ook nog eens door op te staan en het te herhalen. "Ja lijkt me leuk..." Hij kon wel een gat in de lucht springen. Een poes, nee. Niet zomaar een poes, maar zij! Zij! Zij wilde wel met hem naar de zonsondergang kijken.
James was zo opgetogen dat hij de mening van "Zullen we dan op die tak gaan zitten. Niet helemaal snapte. Totdat ze wegliep en al op hem lag te wachten.

James huppelde achter haar aan, er wel voor zorgend dat ze het niet zou zien, en sprong na haar de boom in.
Ze lag al klaar, met haar kop op haar poten. Zachtjes ging hij naast haar liggen, zijn vacht tegen de haren. De oren raakten elkaar, nauwelijks weliswaar, maar ze raakten elkaar. En samen keken de katten naar de zon die de hemel rood kleurde, en de wolken paars.
Hij weet niet wat hem bezielde, hij weet ook niet wat hij dacht, misschien dacht hij wel helemaal niet. Maar op dat moment verzamelde James Bond genoeg moed, genoeg moed om de oren van de mooiste poes op aarde te wassen.
Als iemand ze gezien zou hebben, hoe boos zijn bedoelingen ook zouden zijn, niemand zou het over zijn hart kunnen verkrijgen om de dolgelukkige kater bij haar weg te halen.
Nu niet, Nooit niet...

Goldenkit~Firework~Mr. Bond

007:

De warme vacht van James voelde fijn aan. En ze vond het wel fijn, zo liggen voor de mooie zonsondergang. Een koude bries ging over de poes heen, ze bleef wel stil liggen en probeerde niets te laten merken van de kou. James zat stil en deed niks. Kasumi keek naar beneden en zwiepte soms heen en weer met haar staart. Ineens voelde ze James dichter tegen haar aan komen en voelde ze hoe hij haar aan het schoonmaken was. Ze draaide haar hoofd naar hem hem en gaf een voorzichtig kopje tegen zijn poot als bedankje. Soms keek ze omhoog naar de kater, en ze was gespannen. Een koude bries ging weer over haar heen. Voorzichtig schoof ze dichterbij en probeerde zo wat warmte op te vangen. Bries na bries kwam over haar lijf en ze begon steeds heviger te trillen. Met haar ogen open, en kijkend naar de kater. Kasumi probeerde er niet zielig uit te zien, niet dat het goed lukte. Voor de gezelligheid draaide zichzelf naar hem toe en tilde ze haar hoofd op."Dus..." Fluisterde ze. Een trilling ging weer door haar heen."Heb jij het niet koud James." Een onderwerp moesten ze toch hebben? Alleen moest Kasumi natuurlijk zo'n dom onderwerp doen. Hopend dat de kater niet raar zou kijken keek ze hem aan.

Terwijl hij haar oren een voor een netjes schoonmaakte voelde hij dat ze hem als bedankje een kopje gaf. James begon te spinnen, blijkbaar vond zij het ook fijn dus.
Een koude wind stak op, maar James had er geen last van. Zijn vacht was hierop aangesteld, maar hij merkte wel dat Kasumi dichter bij hem was komen liggen, wat hij helemaal niet erg vond. Integendeel, hij schoof ook wat dichter naar haar toe en legde zijn kop op haar rug. Maar merkte al snel dat ze sidderde van de kou.
Bezorgd keek hij naar haar. Ze mocht niet ziek worden, alhoewel dat misschien iets te ver gezocht was. Maar toch...
Ze tilde haar hoofd op, en hij zag dat ze aan het denken was voor een gespreksonderwerp. Hij grinnikte en gaf een kopje tegen de zijkant van haar hoofd, om te laten zien dat hij alles goed vond.
Uiteindelijk had ze er een gevonden. "Dus..." Ze stopte even en rilde weer. "Heb jij het niet koud James." Hij keek haar bezorgd aan, als ze het echt zo koud had dan moest hij iets doen.
Bond zag hoe ze hem aankeek, bezorgd om af te gaan. Hij keek met een warme blik terug en begon haar vacht te likken om het wat warmer te krijgen. Al snel leek haar lichaamstemperatuur weer normaal te worden en hij gaf haar een lik over de neus, gewoon om te plagen.
Daarna legde hij zijn hoofd weer op haar rug en sloot zijn ogen.
Wat een heerlijk moment, dacht de kater.
Kon dit maar eeuwig duren...

Goldenkit~Firework~Mr. Bond

007:

Na Kasumi's woorden keek James haar bezorgd aan. Net toen ze wou roepen dat het niet zo erg was, begon hij haar schoon te likken. Ze kreeg het steeds warmer. En toen hij klaar was gaf hij een lik over haar neus. Verlegen trok ze haar hoofd terug, en James legde zijn hoofd op haar schouder. Kasumi kromp in elkaar van schrik. Maar merkte snel dat ze het eigenlijk niet zo erg vond. Zelfs best fijn. Voorzichtig likte Kasumi James zijn poot schoon, gewoon als bedankje. Toen ze klaar was met de poot, legde ze extreem langzaam haar hoofd op de poot en sloot haar ogen. Ze duwde haar hoofd nog tegen zijn borst en droomde weg...

Kasumi opende langzaam haar ogen. De zon kwam net boven de horizon uit en er was een warme bries en Kasumi keek gelijk omhoog ze lag nog steeds op dezelfde plek met dezelfde mooie kater. Voorzichtig stond ze op en rekte zichzelf uit. Ze had de hele nacht doorgeslapen, en al haar nachtmerries die ze normaal had waren deze keer goed afgelopen. Dagen lang had ze slecht geslapen, nu eens een keer goed. Nog een keer rekte ze haar benen uit, en daarna liet ze haar hoofd zakken. Ze gaf een kopje aan James en fluisterde:"Ik ga ontbijt halen"zei ze. Kasumi wist niet of hij het hoorde maar ze ging terug komen. Dat wist ze zeker. Met 1 grote sprong lande ze op de grond, snel keek ze om naar de kater ze glimlachtte. En rende toen de struiken in opzoek naar prooi.

Bond voelde nog net hoe ze hem bedankte, en daarna tegen hem aankroop. Daarna dreef hij weg, dromenland in. Heerlijk waren die dromen, ze gingen allemaal over iets fijns, en waar normaal iemand dood was gegaan. Bleven ze nu fijn leven.

James voelde een verandering en keek op. Hij en Kasumi hadden de hele nacht liggen slapen, en nu stond ze op.
Verschrikt wilde James achter haar aan rennen, maar Kasumi wendde zich tot hem met de woorden. "Ik ga ontbijt halen" Slaperig knikte de kater, en keek fond hoe ze wegliep. Wat een mooie poes. Dacht hij bij zichzelf, waarna hij weer in slaap viel...

~Sorry voor de laatheid en de flutpost...

Goldenkit~Firework~Mr. Bond

007:

Kasumi keek om zich heen en glimlachtte. Veel muisjes en andere dieren schoten weg. Toch liep Kasumi door. Een muisje was veel te klein voor twee katten, en zijzelf had grote honger. In een drafje liep ze tussen de bomen door. Ze luisterde aandachtig, en hoorde veel vogeltjes. Maar 1 geluid hoorde er hard bovenuit. 3 grote ganzen vlogen over de boomtoppen. Kasumi rende mee, terwijl ze haar hoofd omhoog hield. De ganzen kwamen steeds lager en landen al snel op een boomtop. Kasumi had al een plan bedacht. Voorzichtig klom ze omhoog, en keek naar de grootste en dikste gans. De gans zat 1 tak boven die van haar, en rook om zich heen. Toen de gans zijn kop naar beneden deed greep Kasumi hem vast en gooide de gans uit belans. De vogel liet zich naar beneden vallen, Kasumi viel mee naar beneden. Met een harde klap vielen ze van de hoge boom op de grond. Dit was haar plan niet! De gans was stil op de grond blijven liggen, en Kasumi beet het 1 keer in zijn nek. Daarna pas bekomerde ze zich over zichzelf. Een straaltje bloed ging over haar hoofd heen, wanhopig probeerde ze het schoon te maken. Maar dichtbij in de buurt durfde ze niet te komen. Het steekte heel erg, de vacht eromheen was dan ook rood geworden van het bloed. Zonder er nog over na te denken liep ze terug naar Bond. Met de grote gans in haar bek natuurlijk."Eten" zei ze zachtjes. Zelf was ze de boom nog niet in geklommen, want deze grote gans zou ze daar nooi opkrijgen.