{Innerghost} Never been so death

“..I've never been so death..”

»Haar ogen volgde de vlinder die boven de grond van het ShadowClan camp rond vloog. De witte vleugels gingen snel op en neer, het was bijna een wonder dat ze elkaar niet raakten. Frozenpaw zuchtte, ze werd echt misselijk van haar eigen verveling. Wat dat betreft kon ze wel de hele dag doorbrengen met Wolftail om te trainen, maar dat ging helaas niet, want Wolftail had ook nog zijn eigen dingen te doen. Ze ging ook niet vaak het kamp uit, omdat ze toch niet verder mocht dan de grenzen.

Ze had zichzelf verplaatst naar ongeveer het midden van het kamp, waar ze was gaan zitten en zichzelf weer begon te vervelen. Ze keek rond, iedereen deed iets, behalve zijzelf. Ze wilde best gaan jagen, maar dat had ze al gedaan. Er waren ook nooit katten die meegingen om met haar te jagen, ze kon het immers niet vragen en daardoor merkten de anderen haar niet op. Zo werkte het nou altijd, maar niet dat ze daar problemen mee had. Ze was veel op zichzelf.