The force of nature (Shiva)

Jinx siste kwaad toen hij bijna werd weggeblazen door een windvlaag. Hij was op weg naar de twoleg place, hopend dat zijn eigenaar een veilige plek had gevonden om te schuilen. Hij was zwak en ziek, en als hij niet snel hulp kreeg was de kans groot dat zijn eigenaar zou sterven. Daarom hoopte Jinx dat iemand van de andere mensen hem zou helpen, hem beter zou maken. Want hij zlef kon het niet.
Opnieuw moest jinx zijn nagels in de grond slaan om niet weggeblazen te worden. Het was hevig aan het stormen, en zijn vacht was inmiddels al helemaal doorweekt en plakte tegen zijn lichaam aan. Iedere keer dat hij een stap naar voren deed leek hij er 2 naar achteren te worden geblazen. Het was hopeloos, moest hij woedend toe geven. De storm was te sterk, en te gevaarlijk. Dit, omdat het ook hard aan het onweren was, af en toe verlichten gevaarlijke schichten de hemel. Daardoor kon Jinx een konijnenhol groot genoeg voor hem in ieder geval zien. Hij kroop er heen, in de hoop zo niet weggeblazen te worden. Het duurde even voordat hij er was, maar uiteindelijk wist hij er te komen. Opgelucht ging hij naar binnen.

"Nostrum divellite corpus et scelerata fero consumite viscera morsu."

"Sed timidi est optare necem."

Haar rode ogen staarde oneindig voor zich uit. Haar poten hadden haar verder dan normaal van het BloodClan kamp gebracht, verder dan de kittypet place. Maar eigenlijk was het meer de storm die haar liet zien dat ze zo snel als mogelijk ergens moest schuilen. Donkere onweerswolken en volle regenwolken waaide met de wind mee. Een harde windstoot duwde haar bijna om. Ze duwde haar klauwen in de grond en probeerde te blijven staan. Ze siste woedend en haar schouders maakte rare bochten om te blijven staan. Veel oude, half weggerotte bladeren vlogen om haar oren, maar ook de groene, net aangegroeide bladeren waaide rond. Langzaam tikte er ook nog regen uit de grond. De poes siste woedend en schudde haar vacht uit. De druppels vlogen rond. Steeds hardere windstoten beukte de grijze poes opzij. Druppels maakte haar flanken nat en de grond werd steeds modderiger. Duidelijk ontstonden er vlekken viezigheid in haar vacht. De regen tikte hard regen de grond en een lichtflits schoot door de lucht.
De ruwe, korte vacht van de poes plakte tegen haar huid. Haar rode ogen staarde woede uit, wat haatte ze dit weer. Alweer schoot er een lichtflits door de lucht en ze besefte dat het gevaarlijk was om nog langer rond te zwerven. Ze wandelde met een snelle pas, die vertraagd werd door de harde windstoten, richting een van de konijnenhollen, waar ze al eens in had gescholen. De regen wiste haar geurspoor, dus als ze het niet zou redden konden ze haar niet vinden. Toch, er viel een lichte geur van een bekende in haar neus. Zat deze kat ook te schuilen? Ze wandelde snel door en snuffelde rond bij de dichtstbijzijnde hollen, hopend dat er geen das in zat. De geur werd steeds sterker. Een lichtflits verblindde de poes, snel gevolgd door een harde klap die de nekharen van de poes deden oprijzen. Ze dook zo snel als mogelijk in een van de hollen en schudde haar vacht uit. Hier was het tenminste droog. Ze wandelde wat dieper het hol in en bleef stokstijf staan. Jinx? Wat deed die kat hier? Ze keek rond en herkende een gedaante van de kater. "Jinx?" vroeg ze verbaasd, maar ze herstelde zich snel en een trotse blik vulde haar ogen, waarna ze hem koppig aankeek. Wat deed hij hier?

010 isn't just a code ♥:

Jinx schudde zijn half lange vacht uit. De water druppels vlogen in de ronde net op het moment dat een bliksem schicht de lucht doorkliefde. Het effect was dat de druppels voor een seconde licht leken te geven. Jinx keek er vol verwondering naar. Al was het maar voor enkele secondes. Daarna stortte de water druppels neer en zonken ze in de aarde weg. de zwarte kater schudde zijn kop en nestelde zich in een hoekje van het hol, maar wel zo dat hij uit zicht had op de uitgang. hij rook geen das, en maakte zich daardoor geen zorgen.
Het vervelende van zijn dikke vacht was dat het water er moeilijk uit ging. Hoewel de grote kater er een hekel aan had en het tijds verspilling vond, begon hij zichzelf te wassen. Zodat er nog meer water uit zijn vacht zou gaan, en hij miscshien weer zou kunnen opwarmen. Plots drong er een bekende geur tot hem door. Hij keek oplettend op en zag dat een grijze kat naar binnen kwam. Een kleine bijna spottende grijns kwam op zijn gezicht. "Jinx?"vroeg Shiva verbaasd. iets wat zijn grijns alleen maar breder maakte. De poes herstelde zich snel en haar blik vulde zich met trots. Jinx bleef rustig liggen en keek de poes schattend aan. "Ja dat ben ik" zie hij droogjes. "Ook hallo"

"Nostrum divellite corpus et scelerata fero consumite viscera morsu."

"Sed timidi est optare necem."

Buiten ging het heftig te keer, licht flitsen schoten door de lucht gevold door harde knallen. De enige bomen die er stonden, en dat waren er weinig, werden bijna uit de grond gerukt door de harde windstoten. Regen kletterde op het hol, waar de poes zich veilig had verborgen. Ze schudde geïrriteerd haar vacht uit en de regendruppels vlogen op de grond. Haar rode blik staarde het hol wat onderzoekend rond, maar iets zat haar niet lekker. De verse, duidelijke geur van iemand die ze kort geleden nog was tegen gekomen, de geur van een zwerver, een rogue noemde de clanmormels dat. Toch hing er de geur van een huiskat bij, wat de poes enigszins gerust stelde. Meestal konden die mormels toch niet vechten. Een rilling schoot door de ruggengraat van de poes toen ze zijn gedaante zag en even twijfelde ze, wilde ze wel met hém in een hol voor dit weer schuilen? "Jinx?" vroeg ze toch maar wat nerveus maar haar blik stond hooghartig en trots, terwijl ze hem koppig aankeek. De zwarte kater bleef rustig liggen en de poes zuchtte mentaal al. Wat een blunder, was dit Jinx niet eens. "Ja dat ben ik" zei de kater droogjes en de poes staarde hem als versteend aan, gelukkig, had ze het toch goed. "Ook hallo" zei hij en de poes keek even weg. "Zo, zo, jij bent ver weg van huis," siste ze wat zachtjes. Ze zuchtte even en staarde naar het weer. "Jagen? Kan je leuker bij die clanmormels doen," mompelde ze zachtjes, enigszins verbouwereerd door het weer. "Maar ja, heey." siste ze op haar normale toon, iets harder en scherper, en ze nestelde zich tegen de muur van de dassenburcht aan, kijkend naar het weer.

010 isn't just a code ♥:

"Zo, zo, jij bent ver weg van huis,"siste de poes naar hem. Jinx lachte zachtjes en kil. "Jij niet dan? Ik dacht niet dat het Bloodclan kamp hier in de buurt is"miauwde hij terug. "Jagen? Kan je leuker bij die clanmormels doen,"mompelde ze, terwijl ze verbouwereerd naar het weer keek. Jinx volgde haar blik en bleef rusten op een oud boompje dat was geraakt door de bliksem. Even brandde hij, maar de regen bluste het vuur snel. Jinx moest zijn kaken op elkaar klemmen om niet naar buiten te rennen, en naar zijn eigenaar e gaan. Want die was ziek. En deze storm kon hem fataal worden. Maar hij wist dat het niks op zou schieten... Hij zou moeten wachten. Het puntje van zijn staart zwiepte geërgerd. "Kan, maar dan krijg je van die rot beesten die achter je aankomen, en denken dat ze zoveel beter dan jij zijn"Zijn gedachtes dwaalden af naar Embershine, en daarna naar Littleface. "Of je krijgt een poes die te laf is om je weg te jagen"Een grijns sierde zijn snuit. Een gaap verliet zijn bek, en hij voelde iets van zijn lichaamswarmte terug keren. "Maar ja, heey."vervolgde ze. Het viel Jinx op hoe gebiologeerd ze was door het weer. "Bang voor onweer?" Zei hij ietwat spottend. Een grijns sierde zijn snuit. "Dat hoor je ook niet vaak van een Bloodclan kat"Vervolgde hij al op dezelfde toon. "Maar goed.. wat brengt jou hier? Zo ver van huis?" bij het 'zo ver van huis?' gedeelte imiteerde hij haar stem een beetje. Hoewel het niet zo er te zien was, mocht hij deze poes wel.

"Nostrum divellite corpus et scelerata fero consumite viscera morsu."

"Sed timidi est optare necem."

Even staarde de poes hem verontwaardigd aan bij zijn antwoord. "Jij niet dan? Ik dacht niet dat het Bloodclan kamp hier in de buurt is" ze snoof minachtend en keek weg. "Laten we eerst mijn antwoordt beantwoorden, wil je" miauwde ze simpel en kortaf. "Jagen? Kan je leuker bij die clanmormels doen," zei ze daarna en ze staarde wat naar het heftige weer, maar in haar ooghoek vlogen de vlammen van een oude boom, die snel geblust werd. "Kan, maar dan krijg je van die rot beesten die achter je aankomen, en denken dat ze zoveel beter dan jij zijn" zei hij en ze greens. "ShadowClan of ThunderClan?" vroeg ze met een grijns, uit ervaring wist ze dat de WindClan eerder met hun staart tussen hun achterpoten wegslopen, maar juist de ShadowClan en de ThunderClan zichzelf heel wat vinden. "Of je krijgt een poes die te laf is om je weg te jagen" zei hij en ze keek hem even aan. "I denk dat ik daar achter niets hoef te zoeken?" mompelde ze met een lichte grijns die vervangen werd door een geschrokken blik van een flits die vlak voor haar in de bodem schoot. "Bang voor onweer?" vroeg hij met een spottende toon en de poes bouwde gelijk een verdedigingsschild om haar heen. "Interesseert dat jou wat?" blies ze en ze draaide haar kop koppig van hem weg. Ze verdedigde zich meestal met zulke opmerkingen. "Maar goed.. wat brengt jou hier? Zo ver van huis?" zei hij en de poes bleef even stil, tot ze haar hoofd naar hem draaide. "Eerst jou antwoord." miauwde ze kortaf en volhoudend.

010 isn't just a code ♥:

de poes was niet blij met zijn spottende opmerking. "Interesseert dat jou wat?"blies ze terug. Een lichte grijns sierde zijn lippen. "Ja dus"mompelde hij binnensmonds, meer tegen zichzelf dan tegen de poes. Ze draaide haar kop koppig weg. Jinx grinnikte zachtjes. Hij genoot er van om haar te treiteren, en was blij dat ze niet zo iemand was die dan gelijk helemaal door het lint ging. Ze kon er wel tegen, en dat , mocht hij wel. "Maar goed.. wat brengt jou hier? Zo ver van huis?" bij het 'zo ver van huis?' gedeelte imiteerde hij haar stem een beetje. De zwarte kater keek toe hoe de poes stil bleef zitten en niks zei, ze draaide langzaam haar kop om. "Eerst jou antwoord."miauwde ze kortaf. Jinx zuchtte geërgerd en rolde met zijn ogen. "Je lijkt net een kitten"zei hij droogjes. "Maar goed, omdat de kleine Shiva het zo graag wil weten, ik zocht iemand."Zei hij ietwat spottend. Hij vertelde niet het uitgebreide verhaal, dat was iets wat zij niet hoefde te weten. "En nu jij, poepie" De kater legde zijn kop op zijn poten en keek haar grijnzend aan.

"Nostrum divellite corpus et scelerata fero consumite viscera morsu."

"Sed timidi est optare necem."

"Interesseert dat jou wat?" blies ze hem woedend toe en ze keek weg. De kater mompelde iets onverstaanbaars en de poes overwoog bijna te zeggen dat hij wel al erg vroeg in zichzelf begon te praten, maar ze hield haar mond. Zo verstandig was ze dus wel. Ze keek weer naar de kater en haar rode ogen stonden bijna in brand, leek het. Ze keek hem met een felle blik aan, maar zei niets. Maar goed.. wat brengt jou hier? Zo ver van huis?" zei de kater en even dacht ze na. Ze keek de kater onderzoekend aan. "Eerst jou antwoord."miauwde ze kortaf, om het even dwars te zitten. Ze zag dat hij enigszins geërgerd keek, en een grijs versierde haar gelaat. "Je lijkt net een kitten" zei hij droogjes en de poes greens nog breder. "Mooi zo." was het enige wat ze zei en maakte er verder geen enkel voor aan vuil. "Maar goed, omdat de kleine Shiva het zo graag wil weten, ik zocht iemand." zei hij. "Was dat nou echt zo lastig?" miauwde ze enigszins spottend, met een spottende toon. "En nu jij, poepie" zei hij daarna en ze zuchtte. "Ik zocht vervelende kittypets die ervan houden om kleine BloodClannertjes kittens te noemen." miauwde ze met een grijns. Het ging buiten nog steeds te keer, wat aangaf dat ze hier nog wel even zat.

010 isn't just a code ♥: