Endless{Open}

Met een ongeduldig gezicht keek Silhouettekit steeds naar de Apprentice den als hij er voorbij liep. Hoelang duurde het nog? Zijn zesde moon was allang bereikt en nog steeds had hij kit als achtervoegsel. De opwinding om Apprentice te worden zat zelfs bij hem, maar zo gebeurde er nooit wat. Geduld, was een schone zaak. Hij had het ook, zijn uitbarstingen bleven uit en hij bleef een brave kater. Hoewel hij soms in fout ging. Gelukkig vergaten ze het vlug..Een groot voordeel van vergeten zijn. Silhouettekit zat nu te genieten van een vinkje en bekeek, terwijl hij at, de activiteiten van het Camp. Het was rustig, het mooie weer had de Warriors en Apprentices naar buiten gelokt. Mooi weer. Blegh. Het was alleen goed voor de prooi, niet voor hem. Hij hoopte dat het zal stormen als hij zijn ware ik liet zien. Even dwaalde zijn gedachten af naar Skullfur. De poes die laatst verbannen was. Jammer genoeg. Maar als hij Silhouettepaw heette, zal hij haar weer zoeken. Hopelijk lukte dat... Ze kon een grote rol krijgen in zijn spel. Zijn vink was op en hij stond op. Om naar de schaduws te vertrekken, daar hoorde hij inmiddels thuis... Verscholen in de koelte sloot hij zijn ogen, ook hij had slaap nodig. Vlug viel hij in slaap. Het was aan de rest hoelang dat ging duren.

Langzaam sjokte Firework langs de warriors den, het was geen fijn weer in zijn beleving. Het was niet warm, niet koud, het was niet vochtig, maar het was ook niet droog. Kortom, het was niets. Al een poosje was hij op zoek naar een plekje met schaduw, en eindelijk had hij er een op het oog gekregen. Het probleem was, Silhouettekit lag daar, en hij wilde de lieve kitten niet wakker maken. Naja, niets aan te doen dan. Hij moest het maar gewoon proberen zonder de kitten wakker te maken.
Zachtjes koersde hij die richting op, en zonder iemand te storen kwam hij aan. Hij liet zich neerploffen en begon zichzelf te wassen, zo nu en dan een blik werpende op het kleine katertje dat voor hem op de grond lag. Hoe kon zoiets kleins, toch zo superschattig zijn?

NCIS<3:

Er plofte iets bij Silhouettekit neer en hij trok met zijn oog. Whut? Te moe om te reageren viel hij weer terug in slaap. Zijn zwarte ruggetje ging rustig op en neer. Als hij wist dat iemand hem schattig vond, was hij niet zo blijven liggen.

Okay...Waar was iedereen nou? Silhouettekit keek verstoord rond en merkte dat hij alleen was. Rust! Fijn! Tevreden plofte hij neer in het zand en rekte zich uit. Dit was genieten! Geen drukke kittens die om hem heen dartelen, geen Queens die overal om leken te zeuren. Niks, noppes, nada. Opeens was het pikkedonker en een stikkend gevoel overviel Silhouettekit. Meteen sprong hij overeind en rende weg. Waar was de uitgang? "Hallo?"'riep hij, zijn stem klonk nu toch twijfelend en bang. Silhouettekit ging zitten en zuchtte. Waar was Poisonkit? "Jou heb ik lang niet meer gezien" verbaasd draaide hij zich om en keek tegen een zwarte kat aan. Een kat die hem nog had aangevallen en daarna plotseling was verdwenen. Cleverkiller! "''Hoi."'zei Silhouettekit, zijn stoere stem weer terug gekregen. Hij was niet bang voor Cleverkiller. "Hoi, jonge schurk" begroette Cleverkiller hem terug. "Ga je nog wat doen?"vervolgde hij. "Wat doen? Ja, zodra de tijd rijp is" Silhouettekit knikte. "Succes" fluisterde Cleverkiller en hij verdween weer.

Met een schok werd Silhouettekit wakker en keek om zich heen. Naast hem lag Firework, de slijmbal van laatst. Silhouettekit zette toch maar een glimlach op en ging zitten. "'Hoi meneer"' 'begroette hij Firework zogenaamd vrolijk.

Het kittentje leek wakker te worden, maar viel toen snel weer in slaap, iets wat Firework opluchtte. Hij hield van kittens, ze waren allemaal echt superschattig, ook deze. Ook al had hij wel wat verhalen gehoord dat Silhouettekit een beetje duister zou zijn. Persoonlijk geloofde Firework dit niet, geen enkele kit kon duister zijn.
Hij ging verder met wassen en kwam juist tot de veronderstelling dat vooral zijn klauwen vies waren, toen hij een schop ontving van de kitten, die dus blijkbaar een wilde droom had. Hij grinnikte en ging weer verder, maar veel vorderde hij niet, want opnieuw ontving hij een dreun, deze keer omdat de kitten wakker schrok. De kater keek naar het kleintje, die niet gemerkt had dat 'ie Firework geraakt had, en zijn blik verzachtte opslag. Nee, geen enkele kitten kon kwaad zijn, of in de zin hebben.
"'Hoi meneer"' Klonk de stem, en Firework keek hem verrast aan, niemand had hem ooit meneer genoemd, alhoewel hij het altijd al leuk had gevonden, en nu kwam deze kitten, en die noemde hem spontaan, ja inderdaad, Meneer! Firework's dag kon niet beter, en dus antwoorde hij vrolijk: "Hey, lekker geslapen?" Met oprechte interesse in zijn stem.

NCIS<3:

Zijn toneelspelletje was zo...Prefect...Zo mooi. Het was moeilijk om in zijn rol te blijven, maar tot nu toe lukte het. Soms ging hij wel eens de mist in, maar zijn jeugd kreeg toen de schuld. Maar zij hadden het zo gedaan. Het was hun schuld...Snapte ze dat niet? "Hey, lekker geslapen?"zei Firework opeens, trage reactie overigens... Silhouettekit knikte, "Rare droom, maar ging wel"'. Moest hij weggaan? Dan was hij van de slijmbal af. Tenzij...Een valse fonkeling verscheen in zijn ogen, maar was weer vlug weg. Vertrouwen winnen. Deze kater kon nog wel van pas komen, hij leek een relatie te hebben met Lionroar, hun Deputy. Als Lionroar goede verhalen over Silhouettekit hoorde en die vertelde aan Everstar...Dan zal dat heel mooi zijn. Silhouettekit glimlachte op zijn onschuldigste en schattigste manier ooit, wat pijn deed in zijn kaken.

"Rare droom, maar ging wel"' Firework keek vol sympathie naar de kitten. Hij had zelf als kit last gehad van nachtmerries, en wist hoe erg ze waren, hopelijk waren de dromen van Silhouettekit niet zo verschrikkelijk als die van hem vroeger. "Mooi, je moet goed uitgerust zijn, want voor je het weet zal je het kamp uitgaan met je nieuwe mentor. Ik heb gehoord dat de ceremonie snel dichterbij komt. Ben je zenuwachtig?" Hij keek het katertje aan met zijn donkergrijze ogen, en glimlachte, maar de glimlach verdween van zijn gezicht toen hij de fonkeling in de ogen van het kleintje zag. Zo vals, dat kon toch niet bij een kitten? Of wel? Hij zou het zich vast verbeeld hebben, de kittens van Windclan zouden dat nooit doen, en al helemaal deze niet.
De kitten glimlachte ondertussen liefjes naar hem, en om niet onaardig over te komen glimlachte Firework terug, maar iets in hem schreeuwde stop. Al snel schudde hij dat gevoel van zich af en zette de conversatie voort. "Weet je al wie je als mentor zou willen?"

NCIS<3:

"Mooi, je moet goed uitgerust zijn, want voor je het weet zal je het kamp uitgaan met je nieuwe mentor. Ik heb gehoord dat de ceremonie snel dichterbij komt. Ben je zenuwachtig?" zei Firework tegen Silhouettekit en die knikte. Ja, hij was vreemd genoeg zenuwachtig. Moest hij weggaan?Dan was hij van die slijmbal af. Tenzij...Een valse fonkeling verscheen in zijn ogen maar was weer vlug weg.

Silhouettekit bleef zijn glimlach volhouden en Firework glimlachte terug. Toch leek hij wat geschrokken te zijn. . "Weet je al wie je als mentor zou willen?"zei de Flamepoint kater toch maar. Silhouettekit schudde zijn kopje. "Ik ga niet zo met de Warriors om, dus..."'hij sprak de oprechte waarheid en zijn stem was neutraal. Maar in zijn kop dansten de gruwelijkste gedachten's rond die een kitten kon hebben.

"Ik ga niet zo met de Warriors om, dus..."' Firework knikte, maar kreeg gek genoeg toch de kriebels van het kleine katertje dat naast hem lag. Waarom? De warrior schudde zijn hoofd, en keek weer naar het zwart-witte hoopje voor hem. Toch gek. Hij mocht dan wel de kriebels van Silhouettekit krijgen. Toch leek het hem leuk om het katertje als leerling te hebben. Hij was duidelijk slim, en scherp van geest. Ook leek de kitten het niet erg te vinden om hard te werken.
Als hij dan toch zo geïnteresseerd was in Silhouette, waarom liet hij hem niet meteen wat moves zien? "Lijkt het je leuk als ik je alvast wat jachttechnieken leer? Dan staat je toekomstige mentor zeker versteld als je mee gaat jagen." Hij keek de kitten aan, zonder ook maar iets van zijn gevoelens in zijn ogen te laten zien. Toch maar een beetje oppassen met de kleine...

NCIS<3:

Na zijn woorden zweeg de Warrior lang en wat verbaasd keek Silhouettekit opzij, om te zien of hij soms in slaap was gevallen. Blijkbaar was hij alleen aan het denken... Uiteindelijk leek Firework er over uit te zijn en sprak weer. "Lijkt het je leuk als ik je alvast wat jachttechnieken leer? Dan staat je toekomstige mentor zeker versteld als je mee gaat jagen." zei hij uiteindelijk...Silhouettekit's bekje viel bijna open van verbazing. Vroeg een Warrior hem echt zo iets? Meestal vroegen ze maar weinig aan hem. Silhouettekit keek naar de grond en dacht na. "'Okay"beantwoordde hij uiteindelijk. Dit bleef vreemd in zijn ogen. Zo anders.

Firework zag hoe de kitten erover na moest denken, alsof hij het niet gewend was. Maar de warrior besloot om er maar niets over te vragen. Het kon dit moment vernietigen, net nu hij zich wel vermaakte, en de kitten hopelijk ook.
Na de korte aarzeling van Silhouette klonk dan eindelijk het antwoord. "'Okay" Firework sprong blij op, en duwde de kitten naar een wat groter plekje waar ze de moves makkelijk konden oefenen. De grote kater kon zijn staart niet stil houden, en die bewoog dan ook heen en weer toen hij vooroverboog en de kitten wat aanwijzingen toefluisterde. "Oke, hetgene wat veel nieuwelingen fout doen is hun staart in de lucht houden, blijf laag, alles, dus ook je staart, moet één worden met de omgeving, zodat niets of niemand je aan kan zien komen." Hij deed het voor, en knikte naar het andere katertje, "nu jij."

NCIS<3: