[Open] Alone in the shadow

Onderwerp: [Open] Alone in the shadow za 9 nov 2013 - 22:16

De rode kattin bewoog zich wat nerveus in de richting van een grote groep Apprentices. Ze slikte een keertje en wilde naast een witte kater gaan zitten, toen deze tegen haar begon te snauwen dat ze op moest rotten. Geschrokken sprong de rode kattin op en droop af. Shinepaw was nogal verlegen, en werd gepest door oudere Apprentices. Ze legde zich neer in een donker hoekje van het kamp waar ze vaak zat. Haar ogen waren op de grond gericht waar een takje zich bevond. Ze sloeg er met haar poot tegenaan. Het takje rolde weg, maar kwam al snel weer tot stilstand. Alleen spelen was niet leuk, maar niemand wilde met haar praten. Teleurgesteld bestudeerde ze haar poten.

Here I am, once again
feeling lost but now and then
I breath it in to let it go

_{Het was een warme dag tijdens Greenleaf. Roseheart slenterde wat rond in het camp. Het knorrende geluid van haar maag deed haar pas versnellen, in de richting van de prooistapel. Met haar scherpe tanden klemde ze een haas vast tussen haar kaken. Dat moet een best snelle kat geweest zijn, die dit diertje heeft gevangen... Ze keek even in het rond, opzoek naar iemand waarmee ze kon praten tijdens haar maaltijd. Een groepje Apprentices joeg juist een van hun mede-Apprentices weg, die eenzaam in een donker hoekje ging zitten. De rosse poes wankelde in haar richting, en zag al snel dat het de verlegen Shinepaw was. Ze knikte vrolijk in haar richting, en zette haar neer naast de leerling. "Hallo, Shinepaw. Gaat het wel goed?", vroeg de poes op een medelevende toon. Haar naam was toch Shinepaw...?}

Ik ben tijdelijk inactief wegens examenperiode. Ik hoop terug actief te kunnen
worden vanaf 2 april.

Amazing Fan-Art! <33 :

Shinepaw had niet door dat er een rossige poes op haar af was gekomen. "Hallo, Shinepaw. Gaat het wel goed?" vroeg de poes op medelevende toon. Shinepaw keek op en slikte een keertje, waarna ze knikte, maar niet sprak. "Het gaat wel, Roseheart. Met u?" Ze besloot beleefd te blijven. De rode kattin voelde de minachtende blikken die in haar richting werden geworpen. Waar was Quillpaw als ze hem nodig had? Ze kneedde het mos onder haar poten, zo zenuwachtig was ze. Ach, zo was ze gewoon, maar ze wou dat ze net zo stoer was als sommige katten.. Geliefd zijn in de Clan, dat wilde ze. Maar dat was een boze droom die nooit uit zou komen.

Here I am, once again
feeling lost but now and then
I breath it in to let it go