Great, now I'm STUCK. [Ganzenopdracht]

Het was nog vroeg in de ochtend, de zon was pas net over de horizon heen gekomen en toch liep de langharige poes al over de moorlands heen. Haar neus was op de grond gericht en ze was geconcentreert opzoek naar konijnen holen. Nu het weer New Leaf was, kwamen er weer meer konijnen, inclusief jonkies, en dus zou Windclan weer goed gevoed worden. Het nadeel was echter dat ze zich vaak wilde verstoppen in de holen, dus was Icyrose vandaag vroeg op om een paar uit te gaan zoeken en misschien wat uit te gaan graven. Daarnaast kon ze direct kijken of er nog vossen of dassenholen bijzaten, ondanks dat die vaker in het bos waren dan op open gebied. Je kon het nooit zeker weten.
Met een geeuw kwam de kattin overeind en rekte zich uit. Ze begon kramp te krijgen in haar nek en ze had wat rust nodig. Onder tussen kon ze meteen goed nadenken over wat er de laatste tijd gebeurde. Ze merkte van zichzelf dat ze steeds meer verlangde naar het gezelschap van de Deputy, Lionroar. Die kater bleef maar vast zitten in haar gedachten, ondanks dat ze het helemaal niet wilde. Haar eigen koppigheid hielt haar tegen om ook maar iets van vriendschappelijke banden aan te gaan, zeker niet met een káter! Nee, ze wilde dit totaal niet hebben, ze moest eronder uit zien te komen.
Icyrose zuchtte zachtjes en besloot dat ze nog wel even verder kon gaan. Ze stond weer op en pikte direct een redelijk vers konijnenspoor op. Snel trippelde ze sierlijk achter het spoor aan en kwam bij een redelijk smal konijnenhol uit. Eventjes twijfelde de kattin, niet zeker wetend of ze er wel doorheen zou komen. Ze was redelijk mager, maar haar lange vacht zou een probleem gaan worden. Ach, een poging wagen kon geen kwaad.
Ze zakte door haar poten heen en kroop het hol in, alles ging goed, totdat ze er tot aan d'r hopen in zat. Ze kwam niet verder vooruit! Icyrose schrok er zelf van en probeerde achteruit te komen, maar tot haar verbazing lukte dat ook niet. Oh, geweldig. Nu zat ze helemala klem, in een hol, waarvan ze niet wist wat er precies ín zat. Nou lekker was dat, nu moest ze wachten totdat iemand haar kwam redden, ofzo.

Icyrose gromde zachtjes, terwijl ze de zoveelste poging onderging om zichzelf uit het konijnenhol te krijgen. Er zat iets, wat dan ook, dat haar tegenhield en dat zorgde ervoor dat ze met de minuut die verstreek alleen maar geïrriteerde raakte. Ze probeerde met haar achterpoten de grond weg te krabben, maar ook dat leek niets uit te halen. Uiteindelijk gaf ze het maar op en gaf zich over aan het feit dat ze moest wachten totdat iemand haar vond.
Een stem, gedemd omdat ze in het hol zat, bereikte haar en haar nekharen gingen overeind staan. Oh ja, natuurlijk, de Deputy moest haar natuurlijk weer vinden. Waarom hij altijd. ”Icyrose ben jij da-” De zin werd niet afgemaakt, ze hoorde alleen maar bulderende lach. Icyrose gromde pissig en haar vacht stond helemaal uit van woede. ”Ja, ik ben uit. Nou hou je kop en help me hieruit te komen!” gromde ze hem kwaad toe, terwijl ze de zoveelste poging deed om zichzelf eruit te krijgen.