Wandering through the river clan terratorium.

Na een erge nachtmerrie kon Moonpaw niet langer in de apprentice den blijven ze was zo bang geworden door die enge droom dat ze het liefste nooit meer zou gaan slapen! Via de geheime ingang die ze zelf gemaakt had sloop ze het kamp uit zonder dat de wachten haar zagen. Toen haar pootgeroffel niet meer te horen zou zijn begon Moonpaw te rennen en ze wilde zo ver mogelijk komen tot ze bij de waterval zou aankomen. Het geluid van vallend water was al in de verte te horen en ze sneed een heel stuk af door over de hooglanden te gaan. De koeien stonden ver van elkaar verspreid en hadden geen oog voor Moonpaw, want ze hoorde die grote beesten knagen aan het gras. Met snelle poten waar Moonpaw zichzelf zo op getraint had stoof ze tussen de stil staande koeien door die haar totaal negeerden. Na dat ze de hooglanden achter zich had gelaten sprong Moonpaw over een dikke graspol en landen soepel aan de overkant. Even bleef Moonpaw stil staan en opende haar bekje voor ze verder zou gaan. Met zwoegende flanken rook Moonpaw de geuren om haar heen die de wind met zich meebracht. De wind kwam van de windclan terrein af en nam hun weeige geur met zich mee, maar het was te flauw om een bedreiging te vormen. De geur van prooien waren het duidelijkste te ruiken en de meeste waren vers. De zon kroop via de blauw hemel naar boven en bescheen haar zilveren vacht. Voorzichtig liet Moonpaw zich in de sluiphouding zakken en besloop een dikke waterrat die zich ver van de waterkant afwaagde. Op nog gen paar muizenstaarten lengte na sprong Moonpaw op en landen met uitgestrekte klauwen op de waterrat en doden het beestje meteen door haar klauwen diep in de huid en de longen van de rat te boren. Te vreden ging Moonpaw even recht zitten en zocht een plekje waar ze haar prooi even kon verstoppen om het later weer op te halen. Een zand vlakte in de wei trok haar aandacht en Moonpaw nam haar buit in haar bek en liep er heen, legde het neer en begon een gat te graven. Toen het gat diep genoeg was gooide Moonpaw de rat in de kuil en zocht verder naar prooi. het duurde niet lang of ze had het gat al gevult tot een klein bergje waar ze de aarde overheen moest gooien. De prooi die ze nu zou vangen bracht Moonpaw meteen terug naar het kamp. Een roodborstje zat op een molshoop en Moonpaw sloop op de vogel af. Op een vossenstaart lengte dook Moonpaw op het vogeltje af. Het roodborstje schrok en wilde wegvliegen, maar het vogeltje was te laat en Moonpaw hapte hem uit de lucht en met een krachtige beet doden ze de vogel meteen. Even keek Moonpaw naar de hoop verse prooi die ze gevangen had en besloot terug te gaan voor ze terug kwam om de rest te halen met de andere die ze misschien over kon halen haar te helpen. De reis terug met de vogel in haar bek verleiden haar te stoppen en eerst te gaan eten, maar Moonpaw schudden haar kop en stoof ervandoor. Wat er voor het oog overbleef was niet meer dan een zilveren flits alsof een ster zich over de grond zweefden, maar Moonpaw gaf geen aandacht aan de koeien die van haar schrokken en bereikte het kamp voor zonhoog. De wacht was gewisselt en die keek haar even boos aan omdat ze zonder toestemming was weg gegaan, maar toen diens blik op de vogel viel knikte de wacht vriendelijk naar haar en Moonpaw liep door de echte ingang het kamp binnen en ging direct naar de oudste die net wakker begonnen te worden. Moonpaw gooide de vogel voor een van de oudste neer en knikte vriendelijk naar hen die haar met een vriendelijk gemiauw begroeten. Moonpaw wilde zich net omdraaien toen ze een boze stem achter zich hoorde. Schichtig draaide Moonpaw zich om en zag een grote sterke kater achter zich staan.

(Ik neem aan dat het 's nachts is...?)


Oakheart had slecht geslapen vanacht. Hij hoorde iemand het kamp verlaten en rook aan de geur dat het Moonpaw was. Oakheart dacht dat ze iets belangrijks moest doen, maar Moonpaw bleef een hele tijd weg. Oakheart liep het krijgershol uit en ging zitten. Een paar uur later kwam Moonpaw terug. Prooi bengelde uit haar bek. Tot Oakheart's verbazing zag Moonpaw hem niet en hij sloop weer het krijgershol in. " Ze heeft geluk dat de wachters haar niet zagen" mompelde Oakheart. Hij wilde eerst nog naar Moonpaw gaan om te zeggen dat ze niet zomaar het kamp uit mag slapen, maar Oakheart wilde nu slapen. Toen Oakheart wakker werd zag hij dat Moonpaw prooi aan het brengen was naar de oudsten. Nu was het de kans om haar te waarschuwen. Oakheart liep op Moonpaw af, het hol van de oudsten in. " Moonpaw, ik heb je gisteren zien weggaan uit het kamp zonder toestemming " mauwde Oakheart streng. " Het is gevaarlijk voor leerlingen om uit het kamp te gaan. Je mag pas je eigen weg gaan als je een volgroeide krijger bent " voegde Oakheart eraan toe.

( Ja dat was snacht's.)

Het was Oakheart wiens strenge stem achter haar had geklonken en haar oren waren naar achteren gevouwen. Het had een tijdje geduurt voor ze de hele stapel zelf gevangen prooi naar het kamp had versleept, maar ze moest zeker nog een keer of drie lopen voor ze alles weg had gehaalt. Moonpaw zakte door haar achterwerk en keek Oakheart schuchter aan. 'Ik kon niet meer slapen en ben dus maar op jacht gegaan, anders had ik misschien een paar katten gewekt?' samelde Moonpaw terwijl ze in de ogen van de grote warrior. Ze had altijd veel ontzag voor de warrior gehad, maar buiten Leopardfur keek ze toch het eeste op naar Oakheart. 'Ik weet dat ik niet zonder toestemming weg zou mogen, maar ik heb nog prooi buiten begraven liggen op de hooglanden en ik moet zeker nog drie keer op en neer voor alles wat ik gevangen heb daar weg is.' raporteerde Moonpaw nog even voor ze haar oren voorzichtig naar voren liet gaan en haar normale zit houding aan nam. Moonpaw wist niet of ze gestraft zou worden voor haar vroege jacht uurtjes, maar ze had het toch goed bedoelt en was niet stiekum van het rivierterrein af geweest. Moonpaw probeerde Oakheart weer aan te kijken, maar ze durfde niet verder dan zijn borst te gaan.

"Ik kon niet meer slapen en ben dus maar op jacht gegaan, anders had ik misschien een paar katten gewekt?" antwoordde Moonpaw. " Ja je hebt mij gewekt." zei Oakheart. " Maar je zou net zo goed de kittens gewekt kunnen hebben, en als die eenmaal wakker zijn, zijn ze niet meer in slaap te krijgen." voegde Oakheart eraan toe. Oakheart liet de boosheid wat van zich afdwalen, toen Moonpaw zei: "Ik weet dat ik niet zonder toestemming weg zou mogen, maar ik heb nog prooi buiten begraven liggen op de hooglanden en ik moet zeker nog drie keer op en neer voor alles wat ik gevangen heb daar weg is." Oakheart dacht na, zou hij haar nu weer naar buiten sturen ? " Dat komt wel goed ik zal daar wel voor zorgen." antwoordde Oakheart. Oakheart dacht weer na. Was hij misschien te streng ? Misschien nam hij de warrior code te serieus... ? " Het is tog logisch dat je 's nachts niet het kamp uit mag mits je het territorium helemaal goed kent ?" dacht Oakheart. Oakheart richtte zich weer op Moonpaw. "Moonpaw, ik zou je eigenlijk een straf moeten geven, maar je kunt het goedmaken door vandaag Foxfur te helpen in de kraamkamer, ze is jouw mentor tog ?"

Moonpaw wiebelde met haar oren terwijl ze naar Oakheart luisterde. Haar blik gleed even naar de kraamkamer waar Foxfur lag om haar jongen te krijgen voor ze Oakheart weer aan keek en knikte. 'Ja ze is mijn mentor. Ik zal haar verzorgen tot mijn straf erop zit. Eigenlijk was ik al van plan om haar wat verse prooi te brengen.' zei Moonpaw en ging van haar ene poot op de andere staan. Moonpaw liep naar de stapel verse prooi toe die ze voor een deel aangevult had en koos voor twee dikke konijnen die ze gevangen had. Pakte ze bij de oren en sleepte ze in de richting van de kraamkamer en glipte naar binnen waarna ze uit het zicht verdween en de konijnen voor Foxfur neer legden. 'Goede morgen Foxfur. Hoe gaat het met je?' vroeg Moonpaw en ging voor haar mentor zitten haar maag knorde luid en met een ongemakkelijke blik keek Moonpaw naar haar mentor.

Foxfur lag heerlijk warm in de kraamkamer, de zon scheen heerlijk op haar vacht. Haar oren spitste zich toen ze pootjes buiten de kraamkamer hoorde. Een zilvere vacht glipte de kraamkamer binnen en Foxfur zag dat het Moonpaw was. "Goedemorgen Foxfur. Hoe gaat het met je?" Zei Moonpaw vriendelijk, ze legde een dik konijn voor Foxfur neer. Foxfur hoorde Moonpaws maag knorren en Foxfur lachte even. "Kom laten we eerst maar eten, ik zie dat je wel een hele vos op kan. Ik trouwens ook hoor!" Zei Foxfur vriendelijk, ze boog zich over het konijn en nam een hap. De smaak van vers gevangen prooi stroomde haar mond binnen. "Dus Moonpaw, heb je weer iets uitgehaald?" Vroeg Foxfur nieuwsgierig, ze wist dat Moonpaw wel prooi voor haar mee zou brengen, maar zo vroeg! Dat kon gewoon niet.

Moonpaw keek even sip, maar ze rechten haar oren even toen ze ging verzitten. 'Ik ben vanacht wezen jagen omdat ik niet kon slapen vanwegen een nachtmerrie en ik ben zonder toestemming het kamp uit gegaan.' zei Moonpaw en keek naar haar pootjes en legde haar oren naar achteren op haar kop. 'Maar anders had ik misschien de andere wakker gemaakt door te ijsberen! Oakheart heeft me gezien en me een straf op gelegd voor jouw te zorgen.' zei Moonpaw verdedigend en keek in de vriendelijke ogen van haar mentor die haar vast streng aan zouden kijken. Moonpaw duwde het tweede konijn van haar af en wilde niet dat ze nu zonder eten zou komen te zitten omdat Foxfur het haar misschien nu verbood en ze ging liggen met haar oren nog steeds plat op haar kop, maar ze durfde haar mentor niet aan te kijken.

Moonpaw keek beschaamd naar haar poten. "Het geeft niet Moonpaw, zelfs Oakheart zal wel iets doms gedaan hebben toen hij een apprentice was." Zei Foxfur vriendelijk, ze keek Moonpaw aan, maar ze staarde nog steeds naar haar pootjes. "Moonpaw, als je wilt mag je van mij wel even slapen naast mij. Als je dat wilt tenminste." Zei Foxfur, ze keek bezorgd naar Moonpaw. Zou ze wel genoeg slaap krijgen door die nachtkastjes? Vroeg Foxfur zich af. Ze nam de laatste paar happen van het konijn en ging weer liggen in haar nest.

Gelukkig begreep Foxfur haar en Moonpaw keek haar mentor vriendelijk aan en begon aan het tweede konijn die ze mee had gebracht en begon rustig te eten. Haar oren wiebelde heen en weer toen Foxfur haar aanbood naast haar te slapen en Moonpaw nam eerst de botten van de twee konijnen mee naar buiten en begroef ze buiten het kamp. Het was twee keer lopen, maar daarna liep Moonpaw terug naar de kraamkamer en ging naast haar mentor liggen en sloot haar ogen. Ze was inderdaad moe, maar ze wilde eigenlijk liever niet in slaap vallen, mocht Foxfur iets nodig hebben of dat een andere moederkat of een andere kat binnen komen? Moonpaw ging tegen het mosnest van Foxfur liggen en haar ogen sloot ze wel en bleef nog even wakker, maar haar moeheid en slaap te kort namen de overhand en brachten Moonpaw naar de droomwereld. Mooie weides en in de verte een kleine boomkraag met een zilveren rivier waren voor haar ogen te zien. Moonpaw rende naar voren, maar ineens hoorde ze het geblaf van honden. Angst nam bezit van haar en Moonpaw renden naar voren, maar de honden waren te snel voor Moonpaw hoewel ze de snelste Aprenntice was van het kamp. Een holle boom trok Moonpaw's aandacht en ze dook daar in. De honden huile van frustratie en begonnen te graven en te krabben bij de uitholling van de boom Moonpaw dook zo ver mogelijk tegen de andere kant van het hol en bad tot de sterrenclan dat de honden weg zouden gaan, maar een van de honden stak zijn grote kop het hol in en wilde Moonpaw's ahterpoot grijpen. Moonpaw haalde met messcherpe nagel naar de snuit van de hond die ze lelijk open trok, maar haar poot was te langzaam en de hond greep haar voorpoot vast en trok Moonpaw uit het hol en gooide haar de lucht in. Open gesperde honden muilen waar blinkende tanden in glinsterde bedreigde Moonpaw en ze probeerde en andere kant op te gaan dan waar de honden op haar wachten! Moonpaw schrok wakker en schoot de kraamkamer uit met dikke staart en opgezetten vacht. Buiten in de zon zakte ze door haar poten en bibberde nog na van angst van haar nachtmerrie. Moonpaw schudden haar kop en keek naar de hemel waar ze zag dat het zonhoog was. Na uit gebibberd te zijn stond Moonpaw op en liep de kraamkamer weer in en zakte naast Foxfur op haar achterwerk en zakte door tot ze weer lag met naar achter geslagen oren.

Foxfur keek toe hoe Moonpaw in slaap viel. Even werd het heel erg rustig in de kraamkamer en Moonpaw maakte een paar bewegingen in haar slaap. Zou ze weer een nachtmerrie hebben? Vroeg Foxfur zich af, ze keek naar buiten en zag dat het in het kamp ook erg rustig was. Een paar katten waren midden in het kamp aan het zonnen en andere brachten verse prooi naar de prooistapel. Foxfur miste al die dingen: op patrouille gaan, jagen en samen buiten het krijgershol eten en natuurlijk de trainingen met Moonpaw. Opeens schrok Moonpaw wakker en rende snel de kraamkamer uit met een dikke staart. Foxfurs haren stonden overeind toen ze wegrende, ze liet haar haren weer zakken toen Moonpaw weer terug kwam. Ze ging weer naast Foxfur zitten en haar oren stonden naar achter. "Moonpaw, heb je weer een nachtmerrie gehad?" Vroeg Foxfur bezorgd, ze gaf Moonpaw een lik tussen haar oren. "Ik zal je echt wel beschermen daar tegen hoor. Als je iets nodig hebt zeg je het maar. Oké?" Zei Foxfur, ze draaide zich om naar Moonpaw en keek haar met bezorgde ogen aan. Zou het wel goed komen met haar? "Maar Moonpaw, je hebt echt slaap nodig. Je mag het wel weer proberen hoor." Zei Foxfur.

De stem van Foxfur klonk bezorgd, maar Moonpaw wilde niet meer slapen en schudden haar kop hevig, al legde ze haar kop wel op haar poten en staarde voor zich uit. Wat zou deze nachtmerrie te beteken hebben? Zou de hele clan in gevaar zijn of zou Moonpaw alleen in gevaar zijn? Moonpaw wist het niet en keek even schuin vanuit haar ooghoek naar haar mentor, voor ze haar kop op richten en haar recht aankeek. 'Heb je dorst?' vroeg Moonpaw ontwijkend en wilde al opstaan, maar de blik in Foxfur's ogen deden haar bewegingen stoppen. Schuldig voor haar gevoelens hielt Moonpaw de hele tijd haar oren plat op haar kop. Ze wilde niemand teleurstellen, maar dat zou ooit toch gebeuren? 'Misschien dat Seastream wat papaverzaadjes heeft?' stelde Moonpaw voor stond op en liep de kraamkamer uit met hangende kop en liep richting de Medicijnhol waar ze vast Seastream zou tegen komen. Hoewel er nog niemand leek te zijn vond Moonpaw toch iets dat op papaverzaadjes leek, maar ze bleef er vanaf en ging zitten.