Going in Blind [open]

Onderwerp: Going in Blind [open] za 14 dec 2013 - 13:34

Snowkit zat met haar oortjes gespitst rond het kamp te kijken. Of nou- kijken? Ze voelde de vibraties van de katten om haar heen en hoorde ze luid en duidelijk met haar oren. Verveeld en alleen zat ze aan de rand van de kraamkamer en zuchtte ze. Ze was zo enorm verveeld! Waarom was er nou nooit iets leuks om te doen? Misschien als ze in haar eentje het territorium ging verkennen dan .. dan zou ze laten zien dat ze leerling kon worden! Everstar had haar gezegd dat ze geen leerling kon worden omdat ze niet kon zien. In haar mening was dat helemaal niet waar! Ze kon prima zien! Alleen deed ze dat niet met haar ogen. Verhit bij de gedachte alleen al stond ze op en trippelde ze naar de uitgang van het kamp. Niemand merkte haar op als ze er was dus kon niemand haar ook missen. Voor ze echter haar eerste stapje naar buiten kon zetten hoorde ze een stem achter zich en stopte ze nijdig in haar sporen. Snowkit legde haar oortjes plat en draaide zich om.

Help me, if you can, It's just that this is not the way I'm wired.
So, could you please help me understand why.. You've given in to all these reckless dark desires?

::

Onderwerp: Re: Going in Blind [open] za 14 dec 2013 - 19:01

Met een luie gaap strekte de kater zich uit, zijn poten tot ver in de lucht en zijn teentjes open gespreid. Toen hij klaar was met wakker worden, draaide hij zich om en stond op. Het was al laat...Hij had zich verslapen. Fijn. Met een wat geïrriteerde kop ging Silhouettepaw de den uit, die overigens helemaal leeg was... Buiten gaf hij zichzelf toch maar een wasbeurt, hoewel die van korte duur was en schudde zijn vacht uit. Piepkleine stukjes mos vlogen in het rond, wat dus inhield dat hij waarschijnlijk had bewogen in zijn slaap. Blijkbaar niet heel erg, anders had iemand hem wel wakker wakker gemaakt. Silhouettepaw kon zich niks meer herinneren van het, dus liet hij het maar zitten. Nou ja, hij ging maar eens op jacht. Silhouettepaw liep naar de Campuitgang toe en zag daar tot zijn verbazing een kleine witte kitten. De kitten leek naar buiten te willen. "Hey" zei Silhouettepaw tegen het. De kitten legde haar oortjes plat en draaide zich toen om. Silhouettepaw zweeg even en nam de kleine in zich op. Ondanks dat hij nog nooit echt een blinde had gezien, merkte hij dat deze kit waarschijnlijk blind was. Haar ogen leken namelijk niet echt ergens op gericht te zijn. Was ze dan per ongeluk naar de campuitgang gegaan? "Wat doe je?"

Onderwerp: Re: Going in Blind [open] za 14 dec 2013 - 19:21

Icecloud pakte een muis van de prooistapel en ging dicht bij de nursery liggen. Ze ging hier liggen, omdat Snowkit niet al te ver bij haar vandaan was. Snowkit was blind en ze wist dat de kitten daardoor meer kwetsbaar kon zijn. Ze deed haar best om haar niet als een speciale kitten te behandelen, maar ze wist dat dat zou veranderen zodra het tijd was voor haar om een apprentice te worden. Everstar had Snowkit al wel verteld dat ze geen apprentice kon worden, maar Icecloud betwijfelde of haar dochter het wilde geloven. Ze nam een laatste hap van haar muis en likte haar lippen af voor ze haar blik weer op de plek richtte waar Snowkit was. Alleen daar was ze niet meer. Lichte paniek kwam even in haar naar boven en ze keek het kamp vluchtig rond om te kijken waar Snowkit was. Ze zag haar dochter samen met een apprentice bij de kampingang. Ze stond op en liep naar de twee katten toe. Ze hoopte niet dat Snowkit van plan was geweest om het kamp uit te gaan. Het zou haar eigenlijk niks verbazen, vooral niet nadat Snowkit te horen had gekregen dat ze geen apprentice kon worden. "Wat doe je?" Hoorde ze de apprentice nog net vragen aan Snowkit. Ze had hetzelfde aan Snowkit willen vragen, dus besloot ze dat het beter was om haar mond te houden en af te wachten wat het antwoord zou zijn. Ze was in ieder geval opgelucht dat er niets was gebeurd met Snowkit.

Spoiler:

Onderwerp: Re: Going in Blind [open] zo 15 dec 2013 - 12:04

Snowkit hield haar blik op haar pootjes gericht en merkte aan de toon van de stem dat het waarschijnlijk een jonge leerling was. Tijd om gewoon dom te spelen dus. "Ik weet het niet- ik was op zoek naar mijn bed maar volgens mij ben ik verdwaald" Jammerde ze op haar zieligste toon. Ze draaide haar kop heen en weer alsof ze probeerde te ontdekken waar ze was. Toen er een koude stroom lucht door de kamp ingang blies rilde ze en ging ze zitten. "Wat is het koud! Ik ben toch niet het kamp uit gegaan?" Zei ze snikkend en ze begroef haar neus in haar voorpootjes, zo overtuigend mogelijk begon ze te snikken en stond ze toen op. "Wil je me alsjeblieft terug naar mijn mama brengen?" Zei ze zo lief mogelijk terwijl ze op haar onderlip beet die trilde.

Help me, if you can, It's just that this is not the way I'm wired.
So, could you please help me understand why.. You've given in to all these reckless dark desires?

::