Clouds cover my thoughts [&Snowynight]

Een pluizige eekhoornstaart kwam tevoorschijn en de kater werd meteen afgeleid van zijn patrouille. Als een enthousiaste kitten zakte hij door zijn pootjes en versmalde zijn blauwe ogen. Maar zijn veels te vrolijke houding, verraadde hem al snel, want de kater was op een klein twijgje gaan staan. Ashdrizzle vervloekte zichzelf, maar ging toch achter zijn prooi aan. Al snel verscheen de grijns weer op zijn gezicht en voelde hij de wind langs zijn gezicht strijken. Oeh hij kreeg dat beest wel! Zijn poten raakten de grond nog nauwelijks en bijna knalde hij tegen een boom aan. De kater gleed tot stilstand en zag dat de eekhoorn hem vanaf een wat lagere tak aankeek. "Ah, toe nou!" Riep hij naar zijn prooi, alsof hij hem wilde overtuigen naar beneden te klimmen. "Zo is het toch ook niet leuk?" Grinnikte hij en maakte een kleine sprong, waarbij hij zijn klauwen in de bast van de boom sloeg, maar zijn gelach maakte zijn spieren slap en al snel gleed hij weer naar beneden. "Dan niet!" Piepte hij als een eigenwijze kitten en ging weer zijn eigen gang.

Een beetje verdwaald dwaalde hij rond in het gebied, maar natuurlijk zou hij dat niet toegeven! Langzaam kwam hij tot stilstand toen hij een glanzende bak zag. Er uit hing een kleurrijke.. slang? Nieuwsgierig kwam de kater dichterbij en snuffelde eraan. Het stonk naar Twolegs, maar het zag er zo zacht uit. Misschien vindt Snowy het wel iets voor haar nest! Met een grote grijns pakte hij het fel roze ding beet en trok eraan. De glanzende bak gaf mee en viel bijna op hem, maar de kater ontweek het vallende ding met gemak. Ashdrizzle trok de slang er nog even snel uit en drukte zijn oren tegen zijn kop toen het geluid door de buurt galmde. Toch stopte zijn hart even met kloppen toen hij een woest geblaf hoorde, gevolgd door snelle pootstappen.

Ashdrizzle keek op en zag een gigantische hond op hem af komen. Zijn bek droop met het speeksel en de ogen keken hem bloeddorstig aan. Zijn vacht sprong overeind en hij maakte dat hij weg kwam. Waar moest hij heen? Waar was die hond vandaan gekomen? Een ijzige klauw greep hem rond zijn hart toen hij de hete adem van het beest inbeeldde en de kater wierp een blik naar achteren. Het beest zat hem op de hielen. Een angstige piep verliet zijn mond en de roze slang werd daardoor losgelaten. Nee! Snowy's cadeautje! De hond raakte verstrikt in het plotseling verschenen ding en viel over zijn eigen poten. Ashdrizzle nam zijn kans en schoot tussen de struiken door, de veiligheid in.

Hijgend kwam hij de Den binnen waar Snowy zich bevond. De hond had niet meer achter hem aan gezeten, maar de angst voor die verschrikkelijke kaken had hem achtervolgd. Doodop viel hij door zijn poten en wist zijn voorpoten nog op de rand van haar nest te leggen. "Het.. het spijt me.." Piepte hij moe en liet zijn kop even op de grond resten. Alleen bleek hij wat langer weg te zijn dan bedoeld en keek hij weer langzaam op. "Ik ben zo dom geweest.." Murmelde hij nog en wierp voorzichtig een blik achterom. Geen hond, Ashie, geen hond..

OOC; Eerste post voor Snowy.

Snowy's reactie was te verwachten geweest en wat moeizaam slikte de grijze Warrior. "W-wat heb je gedaan.. Ashdrizzle?" Zei de zachte toen van zijn vriend en Ashdrizzle keek wat schuldig weg. "I-ik.." Hij stopte gelijk met zijn woorden toen hij begon te stotteren en nam even de tijd zijn hart wat rust te geven. Toen het ritme weer wat gelijk ging, ging hij weer verder. "Ik was verdwaald ergens bij de Twoleg nesten en toen zag ik een heel mooi roze iets voor in je nest. Het lag in een glimmende pak, maar toen ik het wilde pakken viel het hele ding om en toen kwam er opeens een hond en ..." Zenuwachtig wierp hij weer een blik naar achteren en keek Snowy vervolgens weer aan. "Ik ben altijd te kinderachtig geweest en ik hoop dat ik je daarmee niet te veel heb gekwetst.." Mompelde hij wat zachter.

"Doe dat nooit meer!" Hij drukte zijn oren dichter tegen zijn nek aan toen hij de reactie van Snowy hoorde en kromp wat ineen. "Doe dat.. nooit meer... Oké..?" Hij gaf een klein knikje, maar hield zijn kaken op elkaar gedrukt. "Je bent belangrijk voor mij.. Je bent ook zeker heel erg belangrijk voor Littlestream.. Just.. Nooit.. nooit meer.. oké..?" Ashdrizzle slikte wat en gaf nogmaals een knikje. Schuldig verborg hij zijn gezicht in zijn pootjes en krulde zijn staart om zijn lichaam heen. De beelden van de kaken en het gevoel van de hete adem op zijn poten zou hij nooit meer kwijtraken..

Toen hij de por voelde, kwam er geen piep uit zijn mond, maar meer een verraste zucht. "Hij.. hij heeft je toch geen pijn gedaan..toch?" Hij schudde zijn kopje en keek Snowy even aan zodat hij kon laten zien dat het de waarheid was die hij sprak. "Moet ik Littlestream halen?" Nogmaals schudde hij zijn kopje. "Je moet niet zo bezorgd over me zijn, ik heb mezelf door mijn stomme gedrag in die situatie gegooid.." Mompelde hij wat zachtjes.

"Ik bén bezorgd om je." Hij keek haar weer even voor een moment aan. "En dat veranderen, gaat je niet lukken." Hij glimlachte een klein beetje, maar hij kon zichzelf even niet terug vinden. "Dankje.." Zei hij zachtjes en krabbelde een beetje overeind, zodat hij in een zittende positie kwam te zitten. "Ik.. ik heb echt niets, dus Littlepaw hoeft niet lastig gevallen te worden." Hij glimlachte een beetje toen hij Little weer bij haar oude naam noemde, maar dat was hun afspraak. Hij bleef Ashkit voor haar en zij Littlepaw voor hem.

"Littlepaw?" Hij fronste wat toen Snowy de naam herhaalde, huh? "Ja..? Zo heet ze toch?" Vroeg hij wat verbaasd. Oh.. Snowy wist natuurlijk niet van die afspraak. "Nee, ze had het me als eerste verteld hoor." Mompelde hij met een klein glimlachje.

"Oh.. Oké," De ongemakkelijke toon waarmee Snowy sprak deed hem wat overbodig voelen en hij had de neiging nu op te staan en te vertrekken. "Uhm.. heb je nog last gehad van die nachtmerries? Of zijn de nachtelijke bezoekjes overbodig geworden?" Hij glimlachte een beetje toen hij Snowy weer aankeek.

"Soms wel.. soms niet.. wel minder.." Ash slikte wat ongemakkelijk en keek naar de grond. "Wil je dat ik wegga?" Het was misschien plots, maar hij kon even niet meer tegen het steeds weer stilliggende gesprek. "Dat je.. rust kan nemen ofzo?" Zijn hart begon pijnlijk hard te bonken in zijn borstkas en hij voelde hoe zijn pootjes zich in de aarde begroeven.

"H-hoezo denk je dat..?" Hij drukte zijn oren tegen zijn nek toen hij de schrik in haar stem hoorde. "M-maar.. als je weg wilt... Dan.. dan moet ik je niet tegen houden.." Het was geen gehele afwijzing, maar.. "De ongemakkelijkheid," Mompelde hij en keek Snowy voorzichtig aan, zijn blauwe ogen schenen met een beetje verdriet. "Ik bedoel.. vroeger konden we praten totdat Silverpelt verscheen en weer verdween en nu.. nu breekt het gesprek zo makkelijk dat het akelig stil word. En het doet me ook pijn, Snowy, het is niet jouw schuld. Ik was de stommerd die niet tegen delen kon en ik was de dommerd die mijn gevoelens niet voor mezelf kon houden." Na dit gezegd te hebben sloot hij verslagen zijn ogen en liet zijn kopje hangen.

"Het spijt me..." Hij schudde met zijn kopje en hij waagde het om evene en blik te werpen op Snowy. "Het spijt me..." Hij deed een paar passen naar de Warrior en drukte zijn snuit kort tegen haar wang, of hij deed er een poging naar. "Iedereen heeft zo zijn fouten meegedragen in deze rot situatie, sommige grotere dan de ander. Snowy, jij hebt het grootste geluk met je vrienden, twee katers die alles voor je willen doen, maar het is gewoon pech dat de twee elkaar.. niet echt mogen. Het spijt me daarvoor.."