I didn't had thís pain before [bevallingstopic]

Littleface lag opgekruld in haar nest in de nursery, de ze gekregen had toen ze Queen geworden was. Heel even trok ze met haar bovenlip. Kittens, ze zou kittens krijgen van hém. Hij had haar zo veel pijn gedaan, haar gebroken als een klein, droog takje. Opeens schoot er een pijnlijke trek door haar buik heen. Een grimas trok over haar gezicht, ze had dit de laatste tijd steeds vaker en ze begon zich zorgen te maken. Misschien moest ze toch nog is langsgaan bij de Medicine Cat... Haar gedachtes werden ruw onderbroken door nog een steek in haar buik. O starclan, no... dacht ze ontzet toen ze nog een steek kreeg. De steken gingen over in weeën. Ze wist dat de eerste kitten zou komen. "Smokebreath? Maskheart?" schreeuwde Littleface, maar er kwam maar niemand. Wanhopig begon ze haar bekken tegen elkaar te drukken, terwijl de weeën haar bleven pijn doen. Na een tijd dacht ze dat het nu het einde was, ze zou het niet halen, als het nog lang zou duren... Op dat moment voelde het alsof alle lucht uit haar longen geperst werden. Toen hoorde ze zacht gepiep. "Blossomkit..." zei ze meteen, voordat ze zich omdraaide om haar kitten te bekijken. Ze had al goed nagedacht over de namen. Maar toen ze zich omgedraaid had, verliet een gil van afschuw haar mond. Het was zwárt. Net als hem. Boos begon ze de kit schoon te likken, toen een nieuwe pijn haar begon te treiteren. Starclan, alstublieft, laat dit sneller verlopen... Ik kan niet zoveel aan... bad ze snel en ze begon weer te persen. Ook duwde ze Blossomkit tegen haar buik aan, zodat hij zou kunnen drinken. Dit keer ging het een stuk sneller. "Silencekit..." prevelde Littleface en ze draaide zich om. Weer zwart. Steeds met hardere halen begon ze te likken en hardhandig duwde ze de kit tegen haar buik. Meer weeën. Nog een kit. "Spiderkit.." Geen leuke naam dit keer. Weer een zwarte kit, maar een kater dit keer. Weer weeën. Weer een kit. "Sniffingkit." Huilen deed Littleface zeker, ook al had ze het niet zelf door. Allemaal zwarte kits. Toen ze zich omdraaide, stond haar een verassing te wachten. Een tabby kit dit keer. Een tabby kit! Geen zwarte! Teder begon ze de kit schoon te likken en ze zette haar zachtjes tegen haar buik. Deze kit zou haar lieveling worden, dat wist ze zeker. Meer pijn teisterde haar buik. Nog een kit? Ze zou het niet halen... Ze begon weer te persen en ze duwde de laatste kit uit haar buik. "Dustkit," zei ze, hoopvol op een tabby poes, maar nee, een zwarte kater. Hij leek precies op Spiderkit. Ze begon de zwarte kater schoon te likken, en net nadat ze hem tegen haar buik gedrukt had, viel ze flauw.

~ Hoeft niet in deze volgorde! Open voor warriors en Medicine cats c:

Silencekit:
De kitten rekte zich uit maar trok haar poten weer terug toen ze tegen een van haar siblings botsten. Rillingen trokken door haar moeder en niet veel later was een van haar siblings weg aangezien ze iets meer ruimte voelden. Tevreden rekte ze zich weer uit. Rillingen liepen weer door haar moeder's buik en ze kon al raden dat zij de volgende was. Ze werd naar buiten geperst en kwam neer met een dreun. Ze zoog lucht en pijn was te voelen tegen haar longen,meteen begon ze te piepen,zachtjes. "Silencekit..." Wie was dat? Oja waarschijnlijk zij. Met harde halen likte haar moeder haar en ze stootte paar klagelijke piepjes uit. Ze werd hardhandig tegen de buik geduwd en piepte nu even harder. Toen ze de zoette geur van melk proefde begon ze meteen te drinken en haar moeders buik kneden.

Sniffingkit:
Ze lag opgekruld in de buik. De eerste van haar siblings vertrokken. Niet veel later ook de volgende. En dan nog een. Nu had ze meer plaats. Met een bepaalde kracht werd ze van haar warme plek geleid. Ze probeerde tegen te stribbelen maar dat lukte niet goed. Met een zachte plof lande ze ergens op iets. De kitten kreeg het koud en piepte. "Sniffingkit..." hoorde ze vaag. Ze stootte klagelijke piepjes na de pijn die in haar longen kwamen van de wind. Een zachte haal van haar moeder liep over haar. Haar gepiep werd rustiger en zachtjes begon ze te spinnen. Zachtjes werd ze tegen haar moeders buik geduwd en meteen begon ze de warme melk te drinken. Ze kneede spinnend de buik van haar moeder.

Dustkit trappelde verontwaardigd met zijn pootjes tegen een harde wand. Hij wilde uit deze ruimte, het was veel te klein! Het leek te werken, want er kwam meer ruimte. Hij kun nu een beetje bewegen. Hij gaf nog een trap, maar het hielp niet. Nog een, nog een... Langzaam maar zeker kwam er steeds meer ruimte. Hij kon nu zelfs zijn pootjes bewegen! Maar al snel daarna werd er aan hém gezogen, in plaats van aan zijn siblings. Hij gleed met zijn pootjes langs de wand maar vond geen houvast. Met een bons belandde hij tegen de grond. "Dustkit," hoorde hij vrijwel meteen, was dat zijn naam? Het was nog steeds even donker als in de ruimte, maar het was een stuk kouder. Net toen Dustkit wilde gaan piepen, voelde hij een warme tong over zijn natte vachtje heen gaan. Hij werd tegen iets warms aangeduwd en instinctief ging hij op zoek naar een tepel van zijn moeder. Toen hij er één gevonden had begon hij te zuigen, en warme melk vulde zijn mondje. Hij spon zachtjes.