Trying to catch the butterfly

Amberkit liep de nursery uit en liet de zon even haar vacht verwarmen. Het gaf haar een heerlijk gevoel. De witte delen van haar vicht glommen altijd in de zon en het maakte haar niet zoveel uit. Ze ging zitten en keek het kamp rond. Het was weer een gewone dag zoals alle dagen. De warriors gingen jagen of op een grenspatrouille, de elders lagen te slapen in hun den of lagen buiten hun den van de zon te genieten, de kittens waren meestal aan het spelen terwijl de queens toekeken. Er was helemaal niks mis met deze dag en het gaf haar en rustig gevoel, maar ook een soort gevoel dat het een beetje saai werd, elke dag maar weer hetzelfde. Haar aandacht werd getrokken door een vlinder die vlak langs haar hoofd heen vloog, misschien was er toch nog iets te beleven. Ze ging in een mislukte sluiphouding en liet haar staartje heen en weer gaan. Ze sprong richting de vlinder, maar die vloog snel weg waardoor Amberkit op de grond kwam zonder de vlinder ook maar aangeraakt te hebben. De vlinder leek eerst steeds verder van haar af te vliegen, maar kwam daarna dichterbij en amberkit maakte haarzelf klaar om te springen. Ze moest en zou die vlinder vangen, want ze zou haar prooi niet laten gaan. Ze sprong nog een keer, maar het was weer mis. Ze landde op de grond en volgde de vlinder weer met haar ogen. Tot haar teleurstelling vloog de vlinder verder bij haar vandaan, maar kwam ook niet meer terug. Ze liet haar oren hangen en keek naar haar poten. Ze had graag de vlinder gevangen, maar nu kon het niet meer omdat die weg was. Ze zuchtte even en liet haar blik langzaam weer omhoog gaan, zodat ze naar de plek voor haar keek. Misschien was er nog iets anders te doen nu de vlinder weg was.

Darkfire werd langzaam wakker in de warrior,'s den. Hij spitste zijn oren maar hij keek lui op met zijn grote robuuste kop. Een litteken hing over zijn rechter oog was goed te zien.het litteken had hij al als kitten al had gekregen van een schaduwclan krijger, hij was in de nacht naar hun territorium gegaan zonder dat Darkfire eigenlijk wist. maar daar was hij de leider tegengekomen een andere kitten die hij later weer was tegen gekomen. Maar er was toen ook een zwarte grote krijger met rode ogen die hem aanviel. Hij was toen tegen een boom gesmakt door die krijger en hij had een haal over zijn gezicht gehad.
Darkfire stond langzaam op en keek door de den. Mischien zou hij vandaag gaan jagen? Hij had geen leerling die hij moest trainen. Al was het wel saai om elke dag maar het zelfde te doen. Elke dag jagen of patrouille. Darkfire liep de den uit daarna liep hij naar de prooi stapel en wilde en mus pakken tot hij een kleine plof hoorde van iets dat op de grond neerkwam. Het was een kitten die zo te zien aan het spelen was met een vlinder. Maar de vlinder vloog uiteinelijk weg en de kitten keek beteuterd naar het wegvliegende vlindertje. Darkfire trok een wenkbrouw op en liep om de kitten heen. Waardoor hij achter haar kwam te staan. De kitten had hem niet gezien tot nu toe (goed? XD) en Darkfire ging achter de kitten zitten. Hij sprak "je geeft snel op hoor, in de strijd moet je nooit opgeven kleine kitten. Je zou tot het uiterste moeten gaan. Om je vijand te verslaan en te laten zien wie er de baas is, en wie is er de baas tussen jij en de vlinder? Ja de vlinder nu maar als je vaijnd dat later is zal je niet eens de kans krijgen om sip te kijken want bijvoorbeeld bij de schaduwclan, hebben ze geen meesleuren en maken ze je zo een kopje kleiner.. Komop je kan het pak die vlinder des noods moet de in de hoogste boom klimmen, jij bent de baas." met een grijns keek Darkfire de kit aan.

Amberkit draaide zich om toen ze een stem achter haar hoorde. "je geeft snel op hoor, in de strijd moet je nooit opgeven kleine kitten. Je zou tot het uiterste moeten gaan. Om je vijand te verslaan en te laten zien wie er de baas is, en wie is er de baas tussen jij en de vlinder? Ja de vlinder nu maar als je vaijnd dat later is zal je niet eens de kans krijgen om sip te kijken want bijvoorbeeld bij de schaduwclan, hebben ze geen meesleuren en maken ze je zo een kopje kleiner.. Komop je kan het pak die vlinder des noods moet de in de hoogste boom klimmen, jij bent de baas." Zei de kater voor haar. Ze keek hem aan en merkte dat haar nekharen recht overeind waren gaan staan. Misschien was ze wel geschrokken dat de kater haar van achteren had aangesproken, maar dat wilde ze liever niet laten merken, dus ze likte haar vacht zo snel mogelijk weer plat. Ze had naar de kater geluisterd, maar ze snapte het niet volledig. Een vlinder was eigenlijk niet echt te vergelijken met een krijger vond ze. Vlinders konden geen kwaad, een krijger wel. Ze liet haar staartje onrustig heen en weer gaan. Welk recht had deze kater om zoiets tegen haar te zeggen? Net alsof ze niks goed kon doen. "Sorry hoor, maar als je denkt dat ik ook zo bij een krijger zou gaan reageren, dan heb je het goed mis. Een vlinder kan veel minder kwaad dan een krijger." Zei ze en je kon duidelijk de irritatie in haar stem horen. Haar nekharen waren weer overeind gaan staan, maar deze keer niet omdat ze geschrokken was, maar omdat ze boos was. Ze kon het gewoon niet hebben als iemand zo tegen haar sprak. Als ze nou dachten dat ze soft was alleen maar omdat ze nog een kitten was en ook nog eens een poes, dan hadden ze het goed mis. Ze wilde zich niet op haar kop laten zitten door andere katten. Ze wachtte de reactie van de kater af. Ze probeerde ondertussen ook zijn naam te herinneren. Wat was het nou ook alweer? Winterstorm had haar verteld over hem, dat wist ze zeker, maar dan moest ze nog wel de naam herinneren. Ze dacht even diep en plotseling wist ze het. De kater heette Darkfire. Ze staarde naar Darkfire afwachtend op een antwoord.

"Sorry hoor, maar als je soms denkt dat ik zo zou reageren bij een krijger heb je het goed mis. Een vlinder kan veel minder kwaad dan een krijger. " iet wat argewanend keek Darkfire van uit het duister op de kleine kitten weer. Zijn ogen stonden ijzig en hij trok zijn wenkbrouw op. Eigenlijk was Darkfire niet echt goed te zien van uit het duister je zag aleen het figuur een beetje van hem en z,n ogen. "zo, dus je hebt wel degenlijk pit kleine kitten. Ik snap wel wat je bedoelt hoor ik ben ook een kitten geweest altijd de kleinste altijd het buiten beentje." Darkfire keek even rustend opzij naar de nursery waar hij als kit had geslapen. Je kon kleine nestjes zien waar kittens hun slaaplaats hadden. " ik kan mij niet voorstellen dat ik zo ben geweest maar het is toch echt waar en ik weet zeker dat jij ook een groot krijger zal worden, aleen weetje wat ik er mee bedoel? Je kunt niet vroeg genoeg beginnen met het oefenen van het verslaan van je vijanden, en je hebt gelijk een vlinder is lang zo groot en gevaarlijk niet als een krijger. Maar alle dingen beginnen... Klein." op dat moment kwam hij van de afstand naar de kitten toe uit het duister vandaan. Darkfire was echt heel groot voor z,n leeftijd altijd al geweest en zijn lange dikke nachtzwarte vacht maakte dat aleen maar erger. Hij wierp een schaduw over de kitten heen. Smalend keek hij de kitten aan. " owja ik kon je nog niet zo goed en ik weet niet of jij het al weet maar mijn naam is Darkfire."

Amberkit keek naar de kater en wachtte op de reactie, misschien was ze iets te brutaal geweest, maar ze kon het gewoon niet helpen. Ze liet niemand zo tegen haar spreken. Ze keek in zijn ogen, ze wist dat ze niet moest wegkijken wilde ze niet zwak overkomen, maar de ogen van Darkfire stonden ijzig en ze kon het niet helpen dat er een kleine rilling over haar ruggengraat ging, maar ze bleef dapper naar Darkfire kijken afwachtend op zijn reactie. "Zo, dus je hebt wel degenlijk pit kleine kitten. Ik snap wel wat je bedoelt hoor ik ben ook een kitten geweest altijd de kleinste altijd het buiten beentje." Zei Darkfire. Amberkit stak haar borst een klein beetje vooruit. Ze voelde zich toch wel wat beter door wat de kater net had gezegd. Ze merkte dat Darkfire zijn blik richtte op de nursery. "Ik kan mij niet voorstellen dat ik zo ben geweest maar het is toch echt waar en ik weet zeker dat jij ook een groot krijger zal worden, aleen weetje wat ik er mee bedoel? Je kunt niet vroeg genoeg beginnen met het oefenen van het verslaan van je vijanden, en je hebt gelijk een vlinder is lang zo groot en gevaarlijk niet als een krijger. Maar alle dingen beginnen... Klein." Zei Darkfire. Amberkit keek hem aan. Ze wist dat iedereen klein zou zijn geweest, maar zij was nog niet groot geweest en het zou ook nog wel even duren voor ze dat zou zijn. Ze zou voorlopig nog klein zijn. Darkfire kwam wat meer uit de schaduwen waardoor ze zijn lichaam beter kon zien. Ze merkte dat ze in de schaduw terecht kwam doordat de kater veel groter dan haar was. Ze voelde zich nu nog kleiner, maar ze wilde het niet laten merken. Ze probeerde zichzelf zo groot mogelijk te maken en ze keek naar de kater. "Owja ik ken je nog niet zo goed en ik weet niet of jij het al weet maar mijn naam is Darkfire" Zei Darkfire. Ze had wel geweten dat hij zo heette, maar ze had geen zin om dat te zeggen. "Ik ben Amberkit." Zei ze. Hij wist waarschijnlijk wel wie haar moeder was, althans dat hoopte ze.