Well hellooo lady~ [&Lionbreath]

Hij was iets later opgestaan, maar dat was ook gekomen door het feit dat hij had deelgenomen aan een van de laatste patrouilles van de vorige dag. Met een zucht stapte hij de Den uit en griste het kleinste muisje van de prooistapel. Hongerig begon hij te eten en toen hij neerkeek op de restjes, voelde hij zijn maag nog steeds klaaglijk samentrekken. Hij wierp een hulpeloze blik op de stapel, maar weigerde zichzelf om nog iets te pakken. Misschien afleiding? Een gesprek met iemand starten? Oh StarClan, dit was moeilijk!

Well hellooo lady~ [&Lionbreath] 314ezqh

Ze gaf nog een paar snelle likken over haar witte pels heen toen ze eindelijk opstond uit haar nest. Opstaan 's morgens, dat was iets waar ze een serieuze bloedhekel aan had. Waarom stonden ze niet 's avonds laat pas op, en sliepen ze overdag? Ze wist dat dit domme en onzinnige gedachten waren, maar zo was ze 's morgens nu eenmaal. Een grote gaap verliet haar mond en ze liep tussen de nesten door. Zo hier een daar stootte ze tegen een uitstekende poot of liep ze over een staart heen, met als gevolg een aantal katten die haar woest na bliezen. De poes gaapte nog een keer en zwiepte met haar staart. Hierna zette ze regelrecht koers naar de prooistapel en pakte er een middelmatige muis uit. Hierna keek ze rond en trippelde ze naar een rode, voor haar nog onbekende, kater toe.

Zijn gouden ogen bleven maar gericht op het voedsel, totdat een witte Warrior hem het zicht versperde. De kater knipperde wat met zijn ogen en moest even in zijn geheugen graven naar wie het was. "Hallo!" Riep hij blij uit en krulde zijn rossige staart om zijn poten en gaf zijn borst een paar vlugge likken. Voor een dame moest je er natuurlijk goed uitzien, eh? "Sorry, maar je naam is me even ontgaan." Zei hij vervolgens met een schuldig grijnsje.

De poes zag dat de kater vrolijk leek te zijn met haar gezelschap. Dan waren er blijkbaar toch nog katten die genoten van de eerste uren van de dag. "Hallo!" riep de kater blij uit en krulde zijn staart vervolgens om zijn poten, om dan zijn borst een paar likken te geven. Lionbreath was ondertussen rustig gaan zitten en krulde haar sneeuwwitte staart met een sierlijke boog om haar pootjes heen. "Sorry, maar je naam is me even ontgaan." miauwde de kater vervolgens met een grijns op zijn gelaat. De poes keek even naar haar prooi, en toen weer naar de kater. "Lionbreath." miauwde ze vervolgens en glimlachte kort naar hem. Een paar kringetjes waterdamp kwamen uit haar bek terwijl ze haar naam uitsprak. "Jij?" miauwde ze en richtte zich vervolgens op haar prooi, om snel een gretige hap ervan te nemen.

"Lionbreath." Ah ja, een vage herinnering kwam weer in zijn kop terecht, al wist hij niet echt veel meer over de poes. "Jij?" Hij trok nep-beledigd zijn wenkbrauwen op en bloos een longvol lucht uit. "Ik? Ik ben de grote Shreddedhope!" Grijnsde hij. "En heeft deze mooie dame nog iets gedaan de afgelopen Moon? Een das verjaagd of toch te slim geweest voor een hond?" Ach, een gesprek moest toch ergens bij beginnen?

De poes nam een paar happen van haar muis en luisterde ondertussen wat de rode kater allemaal te zeggen had. "Ik? Ik ben de grote Shreddedhope! En heeft deze mooie dame nog iets gedaan de afgelopen Moon? Een das verjaagd of toch te slim geweest voor een hond?" De poes glimlachte naar hem en vervolgens verliet een korte grinnik haar mond. "Nou, grote Shreddedhope," miauwde ze toen ze het laatste beetje van haar muis naar binnen slikte. "Ik heb volgens mij zojuist het record van irriteer-warriors-in-de-morgen-record verbroken." Een grijns sierde haar lippen toen ze weer naar de kater keek.

"N[/b]ou, grote Shreddedhope," Nu zou ze zijn naam vast wel herinneren, voor altijd. "Ik heb volgens mij zojuist het record van irriteer-warriors-in-de-morgen-record verbroken." Een frons verscheen op zijn gezicht en hij bekeek de poes van staartpunt tot kop om te zien of ze niet aan het 'liegen' was. "Wat jammer dat ik nou weer degene ben die het record moet laten stoppen." Grinnikte hij, bijna niemand kon hem sacherijnig of kwaad maken.

De poes greens naar de rode kater. "Wat jammer dat ik nou weer degene ben die het record moet laten stoppen." De poes schudde haar kop en gooide vervolgens de muizenbotjes weg in de struiken. Hierna sprong ze speels op en keek naar de kater. "Misschien zul je daar dan wel voor moeten boeten!" miauwde ze en greens uitdagend naar de vuurrode kater. Haar witte vachtje schitterde en haar ijsblauwe oogjes stonden vrolijk.

Ze was razendsnel opgestaan en de kater moest knipperen tegen het, toch wel, felle zonlicht. "Misschien zul je daar dan wel voor moeten boeten!" Hij trok zijn wenkbrauwen amusant op. "Oh en wat wilde je er tegen doen dan?" Grijnsde hij, totaal niet onder de indruk. Tenminste, nog niet..