Walk alone (Icepaw*)

Onderwerp: Walk alone (Icepaw*) za 19 apr 2014 - 12:33

Constellationmoon was haar nieuwe naam maar zo voelde het niet, het voelde ofdat ze nog een Apprentices was met geen doel. Ze mocht het kamp niet uit maar ze wilden, haar gevoel zei iets maar haar ogen niet. Constellationmoon liep door over het koude natte gras wat lag onder de sneeuw, ze zag alleen maar zwart en wilden zien waar ze was beland. Maar zelf wist ze het niet, het was een doel om een keer te gaan jagen en zich weer levend te voelen dan de pijn die ze had. Die ze altijd voelde die ze altijd zou meemaken, die ze nooit zal vergeten. Ze kon niet praten en zien, maar het ergste was dat haar fammilie en haar beste vriendin nooit meer kwamen. Ze voelde de harde wind en de sneeuw, waarom deed ze dit vroeg ze zichzelf af maar toch merkte ze een donkere schaduw. Waar ze altijd in zou lopen als elder, ze was ontsnapt van het elder hol nu moest ze nog ontsnappen van de dood die zoiezo op haar lag. Dat wist ze, ze staarde naar niets en kreeg een korte blik van haar vriendin binnen maar veder hoorde ze de wind en de prooien veder niks wat echt bizonder was...

I don't know where I'm. I'm standing at the back And I'm tired of waiting.
And I don't want to hear the sound, of losing what I never found.
Constellationmoon

old stuff:

Thema and voice:

ACCOUNTS:

Onderwerp: Re: Walk alone (Icepaw*) za 19 apr 2014 - 21:20

Icepaw liep een beetje rond in de smeltende sneeuw. De laatste tijd vond ze het vreselijk om in het benauwde kamp te zijn. Ze keek rond en opeens kreeg ze een grijze kat in haar blikveld, Constellationpaw liep daar, of nee wacht Constellationmoon. Ze kon er niet aan wennen, die nieuwe naam. Maar wat zorgelijker was was dat ze hier liep zonder begeleiding. "Hey wat doe jij hier?" zei Icepaw zacht, ze wou haar niet laten schrikken. "Als je naar de Marshlands wou gaan kon je dat ook aan mij vragen. Ik wil echt niet dat je ergens verdrinkt" voegde ze erg zorgelijk aan toe. Ze keek in de troebele ogen van haar vriendin. "Ik vind het echt wel gezellig om een wandeling samen met jou te maken. We hebben sinds... sinds... het ongeluk elkaar niet veel meer gez... met elkaar samen geweest." Ze miste Constellationpaw-moon. Ze liep naar haar toe en likte voorzichtig Constellationmoon's schouder.

.:

Onderwerp: Re: Walk alone (Icepaw*) ma 21 apr 2014 - 21:26

Constellationmoon sloop over alles heen wat ze kon voelen maar ze wilden zien, vliegen en praten maar dat was te veel gewild voor deze grijze poes. "Hey wat doe jij hier?" Fluisterde haar vriendin, langzaam was Constellation al haar uiterlijk vergeten van haar vriendin en begon zich schuldig te voelen en legde haar kop op haar borst neer. Ze werd stil en ze was het al, ze besloot om de benen te nemen omdat ze zich schaamde voor wat ze deed. "Als je naar de Marshlands wou gaan kon je dat ook aan mij vragen. Ik wil echt niet dat je ergens verdrinkt."Sprak Icepaw liefjes maar toch met zorgen, aan wat? dacht de grijze poes. Waarom mij?! dacht Constellationmoon die niet aan hara rot naam kon wennen, ze zette haar poten af en liet een paar tranen van pijn op de grond vallen. Haar ogen werden vochtig in dit kouden weer, ze staarde een richting op en dat was vooruit. "Ik vind het echt wel gezellig om een wandeling samen met jou te maken. We hebben sinds... sinds... het ongeluk elkaar niet veel meer gez... met elkaar samen geweest." zei Icepaw ongelukkig en gaf een vluge lik aan haar. Constellationmoon zette haar klauwen uit en zette haar achter poten heftig af en rende weg, ze wist het en vluchte het dicht begroeide land in. Ze moest vluchten, ze wilden niemand pijn doen zelfs niet toen ze haar aan vielen of ieder geval Blocktail haar aan viel maar niemand wist dat. Dat een Riverclanner een Shadowclanner verwond had en die daar vlak na elder was geworden. Constellationmoon rende over de natte vlaktes heen, ze voelde hoe de wind langs haar rug ontsnaptte. "Waarom moeten ze mij pijn laten leiden!" riep ze met een harde brok in haar keel en van de pijn leiden viel ze neer, ze wist niet waar ze was maar het was vochtig en donker het enige wat ze wist was dat ze geloofde in Starclan en dat haar leven door hun vernield is en voor altijd zo zou blijven. Waarom moesten ze mij dit aan doen, ze geven me alleen pijn en laten me in de kou leiden en achter. spookte door haar hoofd, die pijn die pijn in haar hele lijf.

OCC: als theme en voice pakt en dit zou lezen dan.... tam tam tam....

I don't know where I'm. I'm standing at the back And I'm tired of waiting.
And I don't want to hear the sound, of losing what I never found.
Constellationmoon

old stuff:

Thema and voice:

ACCOUNTS:

Onderwerp: Re: Walk alone (Icepaw*) di 22 apr 2014 - 16:24

Constellationmoon rende weg en riep iets. "Constellation, wacht! Je rent richting het drijfzand!" riep Icepaw wanhopig naar haar vriendin. Ze waren wat uitelkaar gegroeid na de aanval op Constellationmoon. Ze rende zo snel ze kon achter haar aan. "Wacht nou!", Icepaw bleef achter, Constellationmoon rende sneller. Opeens zag ze haar niet meer. Ze keek om zich heen en probeerde Constellations geur te proeven. Waar was ze heen gegaan? Maar ze kon haar niet ruiken, het groen was te nat en de geur ging verloren.

.: