Rabbit hunt {Starlingpaw}

Met zijn buikje plat tegen de grond aangedrukt lag de kater rustig af te wachten tot het pluizige konijntje haar schuilplaats zou verlaten. Hij keek neer op een donker hol, en daar kon zijn prooi elk moment weer uit komen zetten. Het was dan wel een mager ding, maar elk beetje vlees hielp de clan overleven in deze zware tijd. De kater was een goede jager en vechter, kortom een goede apprentice dus. Perishpaw zwiepte een keer geruisloos met zijn staart en keek ingespannen naar het hol. Ondertussen wiebelde er twee oortjes voor de uitgang van het holletje en een konijntje waggelde nietsvermoedend naar buiten. Het witte beestje snuffelde aan de sneeuw en hupte toen naar de dichts bijzijnde struik en snuffelde eraan. Perishpaw spande zijn spieren aan en niet veel later landde hij met een krachtige sprong op het konijntje. Met een ruk beek hij het de keel door. Zonder enig geluid had hij het diertje gedood. Voldaan keek hij op toen hij voetstappen hoorde. Een andere ThunderClan kat? Zijn mentor misschien?

Niets. Niets was er te doen in die rotsneeuw. Het was koud en niemand was er blij mee. Tja, alleen die rotkittens dan. Nors brieste ze en zag haar adem in een mistwolkje omhoog drijven. Oh, haha, ze blies rook uit. Starlingpaw snoof geïrriteerd door alles en stapte flink door de sneeuw, totdat ze bijna op een rode plek stuitte. Oh nee, hadden haar poten het aangeraakt? Geschrokken checkte ze haar voorpoten en ja hoor.. haar linker was nu besmeurd met dat vieze bloed. Woest keek ze op en zag een tabby Apprentice met zijn gevangen konijntje. "Als je dat nog maar één keertje flikt," Gromde ze kwaad. "..dan kom je daar niet heel vanaf." Siste ze. Wat een zielepoot was dit katje zeg, hij kon niet eens zijn eigen rommel opruimen.

Hij keek op toen er een grijzige poes in zijn gezichtsveld kwam. "Als je dat nog maar één keertje flikt," gromde de poes kwaad tegen hem, "..dan kom je daar niet heel vanaf." Zijn wenkbrauwen vonden hun weg omhoog en hij keek haar aan, zonder enige emotie te tonen. Wat kon hij er nu aan doen dat ze niet uit d'r doppen krijg. "Als ik jou was zou ik die kijkers van je eens gebruiken, dan zie je waar je loopt. Daar heb je ze voor, niet?" mauwde hij op een koele toon en had ondertussen het konijntje tussen zijn voorpoten gelegd.

"Als ik jou was zou ik die kijkers van je eens gebruiken, dan zie je waar je loopt. Daar heb je ze voor, niet?" Arrogant snoof ze en schudde haar vacht vrij van sneeuwvlokjes. "Stoer hoor, mamaskindje." Gromde ze en schopte een hoop sneeuw om zodat de rode vlek grotendeels werd bedekt. "Was dat nou zo moeilijk? Misschien.. toch niet klaar voor je Apprenticenaam, hè, kit?"