I see my first Clancat

Onderwerp: I see my first Clancat za 19 apr 2014 - 22:41

Watership lag lekker in haar mandje te slapen toen ze de zak van haar eten hoorde. Haar baas zong het liedje dat ze altijd zong als ze moest eten. Ze hield haar ogen nog even dicht en luisterde aandachtig naar het liedje. Toen ze haar ogen weer opende stond haar etensbak voor haar. Ze snoof de overheerlijke geur van vis naar binnen en stond op om het eten op te eten. Nadat ze had gegeten hoorde ze het kattenluikje hoorde klapperen. Er was iets naar binnen gegaan. Snel liep ze er op af. Een kater misschien iets jonger dan haar kwam het huis in. Meteen Zach ze dat het niet een Kittypet of een van die vervelende bloodclanners. Hij rook naar vis. Hij had toch niet haar eten opgegeten. "Hallo, wie ben jij?" Vroeg ze.

Nerveus keek de RiverClan-cat om zich heen. Hij had het gevoel alsof hij niet meer in zijn eigen territorium was, alsof hij te ver was afgedwaald. Jammer, want hij wilde alleen maar prooidieren zoeken, maar dan wat verder weg. De bekende geuren van zijn Clan begonnen ook af te dwalen, maar toch liep de kater stug door. Zijn vacht was in de lucht gerezen telkens als hij het gevoel had alsof hij andere katten tegen zou komen die niet van zijn Clan waren. Hij wierp zo nu en dan een blik over zijn schouder, maar zag tot nu toe nog niks ongewoons. De omgeving veranderde echter wel. De bossen werden minder. Het leek meer alsof... alsof er Twolegs in de buurt woonden! Riverpaws vacht rees in de lucht. Hij had vreselijke verhalen over de Twolegs gehoord van andere Apprentices. Hij wist dat Twolegs hun Clankatten pijn konden doen als ze wilden. Hij besloot echter om zijn angst opzij te zetten en paradeerde stoer door het laatste stukje bos heen. Hij bang zijn voor een Twoleg? Echt niet! Hij zou ze rauw lusten als ze hem te pakken kregen. Wat trouwens helemaal niet ging gebeuren, want hij was veel te snel voor die domme Twolegs. Met dit in gedachten voelde hij zich al een stuk meer op zijn gemak. Dit verdween echter toen hij een stem hoorde. Zijn vacht rees in de lucht en verontwaardigd keek de kater opzij. Hij rook een lucht die niet van alle Clans af kwam. Hij kende de andere Clangeuren nog niet, maar hij rook wel die vreselijke lucht wat maar één ding kon betekenen: een Kittypet. Zijn vacht rees nog meer in de lucht en hij klapte zijn klauwen uit. Tegelijkertijd besefte hij dat hij echt vreselijk was afgedwaald was van zijn Clan en dat als zijn mentor Highfive daar zou achter komen, hij een groot probleem had. Maar goed, zijn eerste zorg was nu het verdrijven van de Kittypet. Ook al was dit niet officieel zijn territorium, zij was diegene die maar weg moest zijn. 'Scheer je weg, Kittypet!' blies hij naar haar toe. 'Het gaat je niet aan wie ik ben!' Hij keek haar verafschuwd aan, alsof die vraag hem ter plekke vervloekt had. Hij liet zich laag naar de grond zakken en ontblootte zijn tanden ten teken dat hij hier niet aan het sollen was. Dat ze maar op hem af kwam, dan zou hij haar eens laten zien wie hier de baas was!

OOC: Nope, hij is niet vriendelijk c:

"Scheer je weg, Kittypet! Blies de Kat naar haar toe. Wat dacht die kat wel. Dit was nog wel haar eigen huis. Ze wist nu bijna zeker dat dit een clankat was en nu ze de geur beter rook hij van de Riverclan kwam. Van oudere buurtgenoten had ze te horen gekregen dat haar ouders gevangengenomen Riverclanners waren en ze had dus een echte clanbouw. Van andere gevangen genomen clankatten had ze leren vechten dus ze was er klaar voor. "Dit is mijn territorium Riverclanner." Zei ze dreigend. En mijn ouders waren ook Riverclanners. Poolstone en Goldenheart." Vervolgde ze haar zin. Ze keek hem strak aan aan en zette haar haren overeind. "Ik kan goed vechten en ben ouder dan jou." Dat laatste dacht ze tenminste.

Hij zag het al vanaf het moment nadat hij zijn woorden had uitgesproken. Deze Kittypet ging zich echt niet laten doen door hem. Nou, jammer dan, maar hij was ook niet bang voor haar. Hij zou eens laten zien hoe erg hij zijn Clan waard was! Haar woorden lieten hem echter zijn nagels een beetje terug intrekken en zijn vacht overeind zetten. Hoe wist zij dat hij van de RiverClan afkomstig was? Normale Kittypets roken dat toch niet? De verklaring volgde direct en hij dacht na. Nee, hij kende die katten niet. 'Nooit van gehoord,' zei hij kortaf. Hij dook echter weer in de houding toen hij haar verder hoorde praten. Hij moest lachen, maar deze lach klonk heel erg vals. 'Dat je ouders afkomstig zijn van RiverClan en dat je misschien een tikkeltje ouder bent dan mij zal je niet veel helpen,' antwoordde hij schamper op haar woorden. 'Je bent en blijft een luie Kittypet. Kijk nu naar je!' Hij keek haar weer met nieuwe woede aan. 'Tijdens deze harde tijden hoef jij je nest niet uit te komen om te jagen voor prooi. En laat me niet lachen, jij kan goed vechten? Dat wil ik dan wel eens zien.' Hij klapte zijn nagels opnieuw uit en dook in de houding waarin hij haar het beste kon aanvallen. Hij ontblootte zijn tanden. Ook al wist hij wel degelijk dat hij hier de sterkste was, hij moest haar toch niet onderschatten. Dadelijk kwam ze met een of andere rare actie naar hem toe en sneed ze nog zijn oog door of zo. Dan was de kans klein dat hij zijn weg zo snel mogelijk terug kon vinden naar RiverClan. Nee, hij moest gefocust blijven. Hij liet zich zo laag mogelijk tegen de grond zakken en wachtte af op wat ze ging doen.

OOC: Ik die een ochtendpost schrijf.. hallelujah!

Onderwerp: Re: I see my first Clancat di 22 apr 2014 - 9:37

"Nooit van gehoord." Zei de kat tegen haar. Hij lachte vals naar haar en vervolgde zijn zin "Dat je ouders afkomstig zijn van RiverClan en dat je misschien een tikkeltje ouder bent dan mij zal je niet veel helpen. Je bent en blijft een luie Kittypet. Kijk nu naar je! Tijdens deze harde tijden hoef jij je nest niet uit te komen om te jagen voor prooi. En laat me niet lachen, jij kan goed vechten? Dat wil ik dan wel eens zien." "Ik ben niet lui. En dat kan ik je laten zien. Ik krijg één keer per dag eten en daarna moet ik het zelf maar uitzoeken." Zei ze kwaad. Ze was van plan hem te vermoorden als hij door ging. Ze zag dat hij van plan was haar aan te vallen dus ze ontblootte haar tanden en zette haar haren overeind. Ze bleef woests naar hem kijken. Wie dacht hij wel dat hij was. Dat hij de baas was over alle gebieden. "Wie denk je wel dat je bent. Mijn baas? Mooi niet! Jij stomme kleine clankat. Zullen we het buiten uitvechten? Mijn baasje houd er niet van als er op eens een vreemde dode kat in huis ligt!" Riep ze boos.

Riverpaws staart werd dik van ontzetting. Deze Kittypet dacht werkelijk dat ze hem aan kon! Het wilde nog niet zeggen dat als haar ouders afkomstig waren van de RiverClan dat zij de macht zou hebben om hem te verslaan. Ze mocht dan wel een paar manen ouder zijn, maar zij had niet de ervaring die hij had. Kittypets konden zoveel opscheppen als ze wilden, maar ze waren nog altijd niet bereid om tegen een echte Clankat te vechten. Zijn grijns werd breed toen hij haar hoorde over haar eten. 'Jij krijgt tenminste nog te eten,' antwoordde hij droog. 'In bladkaal zijn er tijden dat wij niks te eten krijgen als het niet meezit.' Hij hoorde haar belediging met opgezette vacht aan. Zijn staart werd nog dikker van verontwaardiging. Hij gaf een kort knikje op haar voorstel en draaide zich om, waarna hij begon te rennen naar een plek waar ze wel konden vechten. In de veronderstelling dat ze hem wel had kunnen bijhouden begon hij te spreken: 'Als je ouders echt van RiverClan waren, waarom ben jij dan een simpele Kittypet? In RiverClan zelf zou je veel beter kunnen leven, weet je.' Zijn stem was nu een tikkeltje naar de nieuwsgierige kant veranderd en bij zijn laatste woorden sprak hij iets zachter. Hij had zich intussen al omgedraaid en ontspande zijn spieren. Zijn nieuwsgierigheid naar deze onbekende Kittypet die over de RiverClan wist werd meer en meer opgewekt. Hij vond het maar raar. Een normale Kittypet zou hun geuren echt niet herkennen. Zelfs al zou ze ouders hebben van de RiverClan dan zou het nog moeilijk moeten zijn voor haar om zijn geur te herkennen. Hij kon echter wel opmaken uit haar kennis dat ze wel wat van de Clans wist. Misschien was ze toch niet helemaal zo'n domme Kittypet als hij in eerste instantie gedacht had. Hij besloot deze gedachte echter te verwerpen en boog door zijn poten. 'Nou, gaan we nog vechten of hoe zit dat?' snauwde hij, meer om zijn nieuwsgierigheid te dimmen dan dat hij echt wilde vechten.