Oops sorry [~Droppaw]

Met een gaap rekte een grote, rosse kater zich uit. Hij voelde zijn spieren onder zijn vacht trekken, en met een vermoeid gezicht ging hij weer zitten. De koude vrat nog steeds aan hem, maar de warmte vanbinnen kon er tegenop. Lostdream was opgelucht dat het eindelijk New Leaf was, en dat het waterige zonnetje aan haar klim naar de Silverpelt begon. De smeltende sneeuw doorweekte zijn poten, en met een zucht verplaatse de kater zich naar een droge plek, waar hij zijn poten begon te drogen. Lostdream genoot van de stilte en het zacht ontwakende bos, de stemmen heel, heel in de verte, .. Hij sloot zijn groenige ogen een paar tellen en zuchtte diep. Plots draaide hij met zijn oren. Hoorde hij dat goed? Een stil gekrabbel achter zich. Heel langzaam en zachtjes draaide de ThunderClanner zich om, en ja hoor, daar zat een kleine muis. Een mini-glimlachje speelde om zijn lippen, en hij zakte in jachthouding. Zacht balanceerde hij heen en weer, en trippelde een beetje korter. Het bruine lichaampje van de muis ging overeind staan, en het keerde zich om, waarbij zijn gezichtje recht tegenover Lostdream's gezicht kwam. Met een geschrokken piep spurte de muis weg, maar kwam een paar tellen laten met een gedempte plof een eind verder op de grond neer. Met een iets grotere glimlach schepte Lostdream de muis weer op en gooide hem nog wat verder. Na een paar keer hoorde de kater plots krak, en met een lichte teleurstelling besefte hij dat de muis dood was nu. Hij schudde zijn hoofd en verweet zichzelf van een kittenspelletje met een muis te hebben gedaan, en greep zijn prooi vast. De rosse kater liep weg met de muis in zijn mond, en trippelde tussen de bomen door. Door de geur van de versgedoode muis rook hij zijn Clangenoot niet en horen deed hij die ook niet, waardoor hij plots tegen een Apprentice aanbotste. Hij kon zichzelf wel voor zijn hoofd slaan. "I didn't saw you,"  zei Lostdream. "And I didn't hear you either, sorry." Hij keek de Apprentice aan, en herkende Droppaw. Niet dat hij al tegen de ThunderClan Apprentice had gesproken, maar de naam kende hij wel.

+ Droppaw, sorry voor typfouten, zat op de tablet ;D

De Apprentice viel op de grond, maar ging snel weer rechtstaan. Ze keek hem aan met haar goudige oogjes. "No, it was my fault. I'm sorry." zei ze, maar Lostdream schudde zijn hoofd. Hij wist dat het wel degenlijk zijn fout was, hij was de kater die de Apprentice niet had gezien en/of gehoord. "It doesn't matter who's fault it is, are you okay ?" vroeg hij Droppaw, licht bezorgd -al liet hij dat niet graag merken- want het was niet echt zacht dat hij tegen haar aan gebotst was. Zijn poot deed best wel wat pijn, maar hij verbeet dat. Het was gewoon een irritant gevoel, zou wel wel over gaan. Maar hij besefte dat het voor Droppaw harder aangekomen zou kunnen zijn. "Did I hurt you?" vroeg hij, beseffend dat het ongeveer hetzelfde was als zijn vorige vraag. Het dunne lichaampje van de muis lag naast hem, dus bedekte Lostdream hem, zodat hij zijn prooi later zou kunnen ophalen. Hij keerde zich weer naar de Apprentice, de bezorgdheid nu toch wat zichtbaar in zijn ogen.

~Ja, sorry, mijn Engels faalt best soms ;D

De grijze Apprentice zei dat ze nog geen prooi gevonden had. "Well, we can hunt together, if you want to. More chance to find a mouse or something." hij keek haar even aan, en wees rond zijn staart. "There's enough place to find some prey."

-Laat, sorry ;3

De rosse kater vond het erg voor Droppaw dat ze nog geen Mentor had. "You will have one soon, I'm sure." spon hij. De Apprentice zei dat hij goed was met jagen. "Well thank you," glimlachte de anders ijzige kater. "But I bet you will be better once." Hij keek haar even aan, en draaide zijn oren. "Your turn, try to find some prey."

In de hoek van zijn bijna altijd emotieloze ogen kwam een kleine traan tevoorschijn toen hij Droppaw teleurgesteld naar hem toe zag lopen. Hij liep naar haar toe een gaf haar een lik over haar hoofd. "That was amazing, Droppaw, but the wind was your enemy this time. He heard you before he saw you." Hij hoopte dat ze niet té teleurgesteld was, zonder Mentor en gewoon op gevoel af was het een supergoede poging. Dat zei hij haar ook, en glimlachte. Lostdream rook een andere muis, en wees. "I smell prey, now listen Droppaw, try to walk on your toes, and hold your breath." Hij was zeker dat dit haar ging lukken, het muisje was al wat ouder, en zou niet zo goed horen.

+Die laatste zin van jou, mijn hart brak :')