Food, glorious food

Wolfpaw keek gespannen naar de muis. Ze likte haar lippen af. Na lang zoeken en speuren had ze deze muis gevonden. Hij zat rustig en net zoals zij naar eten te zoeken. Alleen was Wolf niet rustig. Ze popelde om hem te vangen. Dan was dat haar tweede prooi.

Het ging erg snel. Het ene moment maakte ze zich klaar voor de sprong, het volgende rende ze met de muis mee over het Thunderpath. Shrewstar had duidelijk gezegd dat als prooi overliep naar een ander territorium, je het mocht vangen. Dus liep ze achter de muis aan. Haar honger dreef haar voort en dan met een grote sprong belandde ze op de muis. Ze beet zonder pardon zijn nek door.

{+Nimblepaw}

Hoog in de bomen lag Nimblepaw heerlijk te ontspannen van een actieve jachttraining met haar moeder. Snowdrop was nog altijd gewond, maar gelukkig was Honeydew zo lief geweest om haar wat te leren. Zo zou ze klaar raken voor als nieuwblad zou beginnen, en kon ze meehelpen aan het aanleggen van een fatsoenlijke prooienstapel. Haar lange poten kregen steeds meer controle over het snel in bomen klimmen, en het lukte haar om steeds hoger te komen. Tevreden keek ze naar het uitzicht voor haar. Nog nooit was ze zo hoog gekomen en nog nooit had ze zo goed de bergen van deze afstand kunnen zien. Ontspannen liet ze haar staart langs de tak hangen.
Maar haar ogen vingen een onbekende kat. Ze kon op deze hoogte niet ruiken van welke clan hij was, maar ze had haar zeker nog nooit rond zien lopen op het territorium of in het kamp. Ze zette haar nagels stevig in de boomschors en klim zichzelf naar tot halverwege de boom. Ze volgde de bewegingen van de poes, zeker wetend dat ze haar niet herkende. Tot haar schrik zag ze hoe ze achter een muis aanrende, en deze ving. Ze volgde de pootafdrukken in de modderige sneeuw, en zag dat de poes uit het Shadowclan gebied was komen lopen. Shadowclan... Dit was al de derde keer in haar korte leven dat een kat zomaar op hun grondgebied kwam, maar deze was zo brutaal om een schaarse prooi op hun grondgebied te vangen. Ze liet zichzelf snel verder naar beneden vallen. "Hoi," zei ze. Haar stem klonk licht en vriendelijk, maar intussen had ze geleerd hoe ze ook strikt en serieus kon overkomen. Ze stapte over de takken op de grond heen en bleef op een paar meter van de poes staan.

"Hoi" Wolfpaw schrok van een stem. Ze draaide zich met een ruk om en zag een poes staan. Haar ogen werden groot van angst. "Eh hallo." Was dat niet de kat die ze op het ShadowClan territory had ontmoet. "Nu staan we quit zeker?", probeerde ze voorzichtig.

Plots herkende Nimblepaw de poes. Ze kneep lichtelijk haar ogen dicht. De kat van de Shadowclan; wat deed zij hier? "I guess so," zei Nimblepaw. "Behalve dat ik geen prooien op jouw territorium heb gevangen." Ze deed een stapje naar voren, een stuk zelfverzekerder dan ze een paar weken geleden was geweest. "Dus misschien is het beter als je hier weer weggaat."

Wolfpaw zag dat de kat plotseling begreep wie zij was. "I guess so. Behalve dat ik geen prooien op jouw territorium heb gevangen." Ze voelde haar adem toen de poes een stapje naar voren deed. "Dus misschien is het beter als je hier weer weggaat." Wolfpaw knikte. "Ik zal gaan, maar ik wil er wel aan toevoegen dat de muis is komen overlopen van ShadowClan naar jullie gebied." Ze bleef zitten waar ze was. Eigenlijk was ze niet echt van plan om te gaan. Wolf had niet veel zin om dat stinkende pad weer over te gaan.

~Friends?

"Ik denk dat het wel vaker gebeurd dat een prooi een grens oversteekt, of hij nou achterna gezeten wordt of niet. Dus dat maakt het niet jullie eigendom." Ze keek naar de muis, denkend aan Shrewstars woorden. "Each prey that goes across the border, may catch you." Ze schudde haar kop. "Als je nu in ieder geval terug richting het Shadowclangebied zou willen gaan..." Voordat ze een poot kon bewegen vroeg de apprentice al; "Dan kan je nog wat door eten als ik ook een hapje mag." Ze drukte haar oren plat tegen haar kop. Wat zou de poes bedoelen? Angstig keek ze om zich heen en nam een hapje. Daarna duwde ze de muis naar de poes toe. Ze slikte de hap snel door, maar genoot er wel van. "Wat is jouw naam?"

~ woops was nog vergeten te reageren; sure!

Nimble keek toe hoe de poes niet goed wist hoe ze met haar reactie om moest gaan, maar nam uiteindelijk een hapje en gaf haar de rest. Het grootste gedeelte was nu voor Nimble. Ze wist niet goed wat ze moest doen. Ze wilde het eerlijk delen; de poes had de muis gevangen, maar het was op Thunderclangebied. Ze nam een hap en slikte het taaie vlees door. Yikes.. Die had de winter maar net overleefd. Maar het voelde goed dat haar maag weer een beetje gevuld was. Ze at het vlees van de buik en de nek. De rest duwde ze weer terug. "Nimblepaw," stelde ze zichzelf voor. "En jij?" Ze likte aan haar poot en veegde haar snorharen schoon. "Kom, we lopen even naar de grenzen." Die waren flink gemarkeerd, maar het was wat veiliger om daar te praten. 

"Nimblepaw", stelde de poes zich voor. Wolfpaw knikte. Ze had moeten toekijken hoe Nimblepaw de muis had opgegeten. Er lagen alleen nog wat botjes met hier en daar wat vlees aan. Wolfpaw knaagde voorzichtig aan de rest van het vlees, tot er niets dan alleen botjes over waren. "En jij?" Wolfpaw likte haar lippen, om de geur wat weg te spoelen. "Ik heet Wolfpaw." "Kom, we lopen even naar de grenzen." Ze stemde mee in. Dat was veiliger. Ze paste haar kleine stapjes aan, aan die van Nimble. Voor haar leken het wel sprongen. Zo reusachtig. "Ik merk niets van New leaf hoor.", bromde ze toen ze recht in smeltwater ging staan.

~ :]

"Merk je niks van new leaf?" vroeg Nimble verbaasd. Zelf merkte ze iedere dag dat het warmer werd en dat de zon feller ging schijnen. Oké, het aantal prooien was nog niet toegenomen; enkele dagen geleden had er nog een dode kitten in het kamp gelegen, overleden aan ondervoeding. De prooistapel was leeg, en ondanks dat iedereen zijn best deed om het aan te vullen, was er nog steeds een tekort. "De sneeuw is in ieder geval weg." Ze riep zichzelf terug uit haar gedachten toen ze merkte dat ze dicht bij de grens waren. De sterke geur van urine prikte in haar neusgaten. Het was geen pretje om hier te zijn, maar alles dan beter betrapt worden met een vijandige clankat.

"Merk je niks van new leaf?" Nimble keek wat verbaasd. Wolfpaw gromde wat. "Niet echt, maar al de sneeuw is al op zijn minst weg." Ze dacht aan de prooien. Die waren er niet. "De sneeuw is in ieder geval weg." Het leek of ze half tegen zichzelf was aan het praten, dus ging ze er niet op in. "De prooien mogen terugkomen.", miauwde ze, half happend naar adem. De afschuwelijke geur drong haar neus heel plots binnen. Ze schudde haar kop. Het leek niet veel te helpen dus zwaaide ze maar heen en weer met haar staart, zo had ze nog een prettig luchtje. Wolfpaw ging zitten. "Zo, dit is veiliger denk ik.

~Mooie ava. xx

~ Dank je ^^ 

Nimble moest grinniken toen ze merkte dat de twee bijna hetzelfde dachten over het weer. "Gelijk heb je. De prooienstapel is niet op z'n grootst op het moment." Ze vertelde Wolfpaw maar niet dat de stapel nagenoeg niet bestond. Dat waren clangeheimen, en ze wist dat het niet de bedoeling was dat ze die met andere clans zou delen. "Ja, dit lijkt me veiliger," zei ze. Ze ging op de grond zitten. Het was niet de fijnste plaats om een ontspannen gesprekje te voeren door de gore lucht, maar het moest maar zo. "Hoe gaat het verder? Met trainingen enzo." Ze probeerde het een ontspannen gesprek te laten zijn, om de spanning weg te nemen dat ze van twee verschillende clans waren.

"Ja, dit lijkt me veiliger," Wolfpaw keek om zich heen. Hier konden ze rustig praten. Niemand zou dan iets vermoeden. "Hoe gaat het verder? Met trainingen enzo." Ze werd uit haar gedachten geschud. Wolfpaw dacht even na. Zou ze alles zomaar prijsgeven? Ze besloot om het spel niet vals te spelen, maar gewoon eerlijk te zijn. Dat kon toch geen kwaad? "Nightspark is heel druk bezig nu. Iets met Littlestream." Ze hield haar schouder op. Ze vond hem wel een toffe kat, maar of die trainingen nu vroeger of later kwamen, maakte voor haar echt niets uit. "Maar ik heb al veel geoefend met Thistlepaw." De naam Thistlepaw sprak ze uit met liefde, zoals altijd, maar nu ook met verwarring. Ze stond er liever niet bij stil.

Wolfpaw noemde wat namen waar Nimble nog nooit van had gehoord. Nightspark? Littlestream? Thistlepaw? Ze merkte op dat ze die laatste naam met veel liefde uitsprak. Ze grinnikte zachtjes. Was er iets tussen die twee? "Ach, als je maar zelf zo veel mogelijk probeert te trainen. Ik doe dat nu ook, en ondanks dat ik geen begeleiding krijg, merk ik toch dat ik iedere dag beter word." Ze besloot er toch naar te vragen. "Die Thistlepaw hè.. is daar iets mee?"

"Ach, als je maar zelf zo veel mogelijk probeert te trainen. Ik doe dat nu ook, en ondanks dat ik geen begeleiding krijg, merk ik toch dat ik iedere dag beter word." Ze knikte. Het was waar wat Nimble zei. "Die Thistlepaw hè.. is daar iets mee?" Wolfpaw keek naar haar poten. "Ik zie haar niet zo vaak meer" Ze kromp ineen toen ze 'haar' zei. Hopend dat Nimble het niet doorhad. "Maar er is iets met 'hem' ja", voegde ze er met een neppe glimlach aan toe. Haar ogen twinkelden wel als ze aan Thistlepaw dacht, maar haar glimlach was verdwenen. Nu had ze wel goed op haar woorden gelet.

Het viel Nimble niet meteen op, maar zodra ze de zinnen voor zichzelf herhaalde, merkte ze dat Wolfpaw iets probeerde te verbergen. Had ze zich de eerste keer versproken? Had ze echt 'haar' gezegd, en het daarna veranderd in 'hem'? Was het een simpele verspreking geweest, of was Thistlepaw echt een poes? Ze besloot dat het onbeleefd was om ernaar te vragen, dus negeerde ze het. Maar de nieuwsgierigheid bleef in haar branden. "Waarom zie je h..em niet meer zo vaak?" vroeg ze daarom maar. "En wat is er met hem aan de hand?"

"Waarom zie je h..em niet meer zo vaak?" Ze hoorde wel hoe nieuwsgierig Nimblepaw was naar 'hem'. Wolfpaw was niet doof. "En wat is er met hem aan de hand?" Ze liet haar schouders zakken en bekeek de poes met ene schuine glimlach. "Ik zie hem alleen in het camp, maar daarbuiten niet meer. Het lijkt of ze afstand neemt." Nu had ze niet door dat ze 'ze' had gezegd. In plaats daarvan ging ze door op de volgende vraag. "Niets, denk ik."

Hem.. ze..? Wolfpaw versprak zich alweer, en Nimblepaw begon te denken dat het wel eens zou kunnen zijn dat deze poes echt iets voor een andere poes voelde. Ze moest er even over nadenken. Ze had het nog nooit eerder meegemaakt, en wist niet of het gebruikelijk was voor twee katten van hetzelfde geslacht om een relatie te hebben. Maar ze haalde haar schouders op. Het was niet haar liefdesleven, dus ze hoefde zich er niet mee te bemoeien. Als deze poes een ander poes leuk vond, dan was dat haar eigen zaak. "Hoe bedoel je, 'afstand neemt'?" vroeg Nimble. "Waren jullie eerst heel close, en dat is nu veranderd?"

"Hoe bedoel je, 'afstand neemt'? Waren jullie eerst heel close, en dat is nu veranderd?" Wolfpaw sloeg haar ogen neer. "Ja ongeveer.", mompelde ze fronsend. Ze had eerlijk gezegd niet zo veel zin in zo'n gesprek, dus sprong ze van onderwerp. "Hoe is het met jouw liefdesleven? Al een knappe kater tegen gekomen?" Wolf probeerde nu wat vrolijker te klinken, wat best goed lukte.

Het was duidelijk dat Wolfpaw het er niet meer over wilde hebben. Dat begreep Nimble wel, zeker als haar vermoedens klopten. Nu ging het over haar liefdesleven. "Hmm," begon ze. "Er was een kater die ik wel leuk vond. Ik wist niet goed of ik hem écht leuk vond, of dat hij vooral heel interessant was omdat hij uit een andere clan kwam en erg vriendelijk is. Maar in een opwelling gaf ik hem een lik. Zijn reactie? Geschrokken, afkeurend.. Laatst zag ik hem voor het eerst weer, maar hij leek het wel vergeten te zijn. Hij wilde het er niet over hebben. En dat was wel het einde. Het is nu een paar weken sinds ik hem heb ontmoet, en ik weet nu dat ik niks of niks meer voor hem voel." Het was een korte samenvatting, maar het vertelde goed wat er was gebeurd. "Maar ach, ik ben pas 7 maanden! Een partner hoort daar nog niet bij, toch?"