It feels a little weird..

Onderwerp: It feels a little weird.. wo 7 mei 2014 - 17:15

Met kleine, snelle pasjes begaf de magere zwarte poes in de richting van de medicine cat den. De laatste tijd had ze last van hoofdpijn en misselijkheid. Delattin had geen idee waaromze zich zo ziek voelde, gezien ze niet had gegeten van het pasgevonden kraaienvoer. Haar ijzig blauwe ogen stonden wat ongemakkelijk toen ze de open plek in het kamp overstak, ze durfde Littlestream niet goed onder ogen te komen, niet na al het gedoe met Thrushdive, Snowynight en Ashdrizzle. De poes wierp een blik op haar buik, die er aardig gezwollen uitzag. Zou ze echt ziek zijn? De magere zwarte kattin stapte de medicine cat den in en keek rond, haar ogen aan het donker wennende. "Littlestream?" miauwde ze onzeker en wachtte totdat ze de grijze pelt zag. "I-ik voel me niet zo goed de laatste tijd.."

Spoiler:

i hate everything about you, why do i love you

De grijze poes spitste d'r oren zodra ze haar naam te horen kreeg. Om de een of de andere reden was het een routine geworden, alles laten vallen als ze nog maar een kat om hulp hoorde roepen. Want nu deed ze dat ook; Littlestream legde de kruiden netjes terug weg en trippelde behoedzaam naar de uitgang van haar den toe. Nog steeds was ze er niet gewend aan geraakt om katten in ontvangst te nemen. Soms waren hun problemen helemaal niet erg, maar soms wist ze af en toe gewoon niet wat te doen. En daar bedoelde ze dan mee dat ze niet wist wat te zeggen om een bepaald iemand te troosten, qua geneeskunde kende ze onderhand alles al. "I-ik voel me niet zo goed de laatste tijd.." Het was haar zusje, Fawnstep. Haar groene ogen kleefden vast aan het gestalte van haar zus, haar blik ondergedompeld met ongeloof. Het kon niet, nee, het mocht niet. Al de jaloezie die Fawnstep ooit gevoeld had voor Littlestream, was nu herboren in haar bloedeigen lichaam. Stijf kwam ze dichter in de buurt van het lichaam van haar zus, om vervolgens voorzichtig aan haar opgezwollen buik te voelen. "Gefeliciteerd," Begon ze, haar stem nog maar net onder controle houdend. "Je word moeder." Haar stem brak, ze probeerde een glimlach op haar gelaat te hijsen, maar het lukte niet. Het enige waar haar lichaam toe in staat was, was instorten. Echter deed ze dit niet, en bleef ze haar zwartharige zuster slechts stijfjes aankijken. "Ik ga even kruiden zoeken, ben zo meteen terug." Bijna meteen nadat ze dit gezegd had voelde ze de grond onder haar poten bewegen, en kwam de kamp uitgang steeds dichter in zicht. Uiteindelijk eindigde ze al rennend door het bos, om uiteindelijk terug tot stilstand te glijden. Ze zou Fanwnstep later verder helpen. De poes wist tenminste al wat er mis was, dat was het belangrijkste.

words: 319 | tag: Fawnstep

♔ ree @ atf & shine

We were together.... I forgot the rest

Het duurde niet lang voordat de donkere gestalte van haar zusje zich vrijmaakte uit de schaduwen van de nogal donkere den. Littlestream schuifelde stijfjes naar haar toe, haar groene blik vol ongeloof. Was het dan zo erg? Ze voelde hoe haar zusje aan haar buik voelde "Gefeliciteerd," miauwde Littlestream toen. Haar oortjes schoten verbaasd overeind, wat? "Je word moeder." De volgende woorden lekeneerst niet tot haar door te dringen. Ze keek naar haar zusje, maar die gunde haar echter alleen maar een stijve blik. "Ik ga even kruiden zoeken, ben zo meteen terug." Fawnstep opende haar mond om er iets tegenin te brengen, Littlestream moest zig hebben vergist, het kon niet anders. Haar nagelsstondenin de grond uitgeslagen toen ze de poten van haar zusje voorbij hoorde gaan. Ze draaide zich om, haar willen roepen, zich excuseren voor een reden die ze niet goed kon verwoorden. Ze kneep haarogen dicht en voelde haar hart in har keel kloppen. Ashdrizle. Die nacht in het verlaten dassenhol. Ze verwachtte kittens, van hem, wateennachtmerrie, hoe zou hij reageren..

Spoiler: