{Littlewish} There are some things one cannot mend. If you keep lying, this is the end

Zwijgend hief Poppyleaf haar kopje op toen ze Littlewish's geur rook. Ze had haar zusje al in geen tijden meer gesproken. Littlewish was hele dagen weg en kwam vreemd schoon ruikend of soms zelfs nog licht vochtig terug in het kamp. En Poppyleaf vond het tijd om daar eens een opmerking over te maken. Ze volgde de geur van haar zusje tot het kleine gestalte van Littlewish achter de struiken zag. Met een grote sprong, lanceerde Poppyleaf zich tussen de struiken door en kwam ze glijdend bij Littlewish tot stilstand. "Dusss... Zus, wie was die knappe Riverclan kater tegen wie je zo vrolijk zat te praten bij de gathering? Je liet je zusje lief immers voor hem in de steek." Miauwde Poppyleaf op haar gebruikelijke nieuwsgierige toon, al lag er een licht beschuldigende en dramatische toon achter voor het in de steek laten gedeelte.

{Littlewish} There are some things one cannot mend. If you keep lying, this is the end Mz3pp8v

Poppies and posies I'll be married to rosies

Eindelijk! Newleaf was weer aangebroken. Littlewish had bijna springend voor de rivier gestaan toen het ijs smolt en langzaam werd meegevoerd in de stroming van het hoogstaande water. Dit gaf haar de hoop dat binnenkort, waarschijnlijk, ze weer kon beginnen met haar zwemlessen. De ironie eigenlijk, een paar manen terug zou ze zich niet kunnen voorstellen dat ze daar óóit blij mee zou zijn. De blijdschap had dan ook niks met de rivier te maken, maar met een zeker kater in Riverclan, die ze na een hele lange tijd weer zou gaan zien.

Ze trok zich niks meer aan van de regels. Het enige wat ze wilde was hem zien en dat was al wat telde. Dat bracht natuurlijk de nodige schuldgevoelens met zich mee.
Vooral naar haar zusje. Er was een tijd dat ze altijd alles aan elkaar vertelde, maar nu leek het alsof haar geheim plotseling een muur tussen hen had gezet. Van haar kant waarschijnlijk, want Poppyleaf had niks door. Dacht ze..

Geschrokken maakte Littlewish een sprongetje toen Poppyleaf ineens glijdend voor haar tot stilstand kwam. Ze herstelde zich snel, omdat zulk soort onverwachte opduikingen niet vreemd waren onder hen, maar toen ze de hint in haar amberkleurige ogen zag wist ze dat dat niet veel goeds betekende. 'Dusss... Zus, wie was die knappe Riverclan kater tegen wie je zo vrolijk zat te praten bij de gathering? Je liet je zusje lief immers voor hem in de steek.' Oh nee. Littlewish's heldere blauwe ogen werden zo groot als de volle maan en de lach op haar smalle kopje veranderde snel in een defensieve grimas die natuurlijk veel te verdacht was. Dit had ze helemaal niet aan zien komen, en daardoor stond ze even met haar bek vol tanden. Uiteindelijk wist ze haar gezicht in de plooi te trekken en schoof ze snel haar pootjes weer bij elkaar. "Ehm.. Ik weet niet waar je het over hebt," zei ze toen onschuldig.

What do you wish for at night?

Poppyleaf's frons werd groter toen ze Littlewish een gezicht zag trekken die ze nog nooit had gezien bij haar zusje. Een defensieve blik, bijna vijandig zelfs. De schok was onmiskenbaar en Poppyleaf voelde een gevoel van onbehagen ontstaan in haar binnensten. Dit beviel haar helemaal niet. Ze liet dit dan ook duidelijk merken, vooral toen ze Littlewish's opmerking hoorde. Poppyleaf's blik verried niks anders dan pijn. "Dat is een slappe leugen en je weet het," beschuldigde Poppyleaf, "Sinds wanneer lieg je tegen me Little?" De onschuldige toon deed Poppyleaf niks. Ze had de geschokte blik gezien. "Je bent een slechte acteur trouwens," miauwde Poppyleaf er wat droogjes achteraan, proberende de sfeer iets lichter en vrolijker te maken.

Poppies and posies I'll be married to rosies

Ja, ze was inderdaad een slechte leugenaar, je hoefde haar niet eens lang te kennen om dat te kunnen zien. Maar, Poppyleaf kende haar zusje als geen ander, en dat maakte het alleen nog maar moeilijker. Ze kon het net zo goed opgeven en het haar vertellen, maar Littlewish wist dat als ze dat deed Poppyleaf zeer teleurgesteld in haar zou zijn. Ze had het ten slotte al twee seizoenen lang voor haar geheim gehouden.. De jonge warrior sloeg even ongemakkelijk haar ogen neer toen haar zusje, duidelijk gekwetst, haar beschuldigde van liegen. Er zat maar één ding op. Littlewish keek weer op, haar blik boos. "Ik lieg niet Poppy, stop met de beschuldigingen. Het is geen straf om op de gathering met andere katten te praten." Je zag aan haar hoe moeilijk ze dit vond. Maar, ze kon haar de waarheid niet vertellen. Wat als Poppyleaf daardoor in de problemen kwam? Ze zou haar zusje nooit in zo'n positie willen brengen.

What do you wish for at night?

Ze kreeg een boze blik toegeworpen van Littlewish, voor het eerst van haar leven. Ze schrok er duidelijk van en de calico poes zette daarom ook een paar passen achteruit. "Ik lieg niet Poppy, stop met de beschuldigingen. Het is geen straf om op de gathering met andere katten te praten." klonk de stem van Littlewish. Poppyleaf's ogen weerspiegelden haar pijn en gekwetstheid. Nog nooit was Littlewish boos op haar geweest. En waarom? Een gewone vraag. Geheid dat hier meer achter zat, maar Poppyleaf voelde zich te gekwetst om haar zorgen te uiten. Met vochtige ogen beledigd en licht kwaad afgewend, draaide Poppyleaf zich weg van haar zusje. "Weet je Littlewish, ik dacht dat je me vertrouwde, ik heb jou trouwens namelijk wel mijn leven lang vertrouwd." Miauwde de poes op gekwetste toon, haar pijn voedde de woorden die ze normaal nooit zou zeggen. "Maar blijkbaar heb ik verkeerd gedacht. Zoek 't ook maar uit met je visvreter vrienden als ze zo belangrijk voor je zijn." En met die woorden, draaide Poppyleaf zich om en verdween tussen de struiken.

Poppies and posies I'll be married to rosies

Littlewish wende snel haar blik af toen ze de gekwetste blik in Poppyleaf's ogen zag, omdat ze wist dat ze het anders niet ging volhouden te blijven liegen. Ze vond dit verschrikkelijk, en dat kon je aan haar zien. Vandaar dat ze haar ogen sloot en nukkig haar neus in de lucht stak om voet bij stuk te houden. Ze kon Poppyleaf niet over Thistleclaw vertellen. Het was het beste als ze haar in de waan liet dat er niks aan de hand was, dan zou ze er ook niet van in de problemen kunnen komen. Maar, waarom voelde ze zich er dan zo rot onder? Toen haar zusje beledigd zei dat ze dacht dat ze haar kon vertrouwen, schoot haar blik weer geschrokken naar haar toe. Haar donkere oren gleden omlaag, en met een gekwelde uitdrukking zag ze hoe Poppyleaf zich van haar weg draaide. Op dat moment besefte ze dat ze dit helemaal niet zo wilde. Ze wilde geen ruzie met haar zusje. "Nee, Poppy, wacht.." miauwde ze zielig, maar de gevlekte vacht verdween al tussen de struiken. Verslagen bleef Littlewish haar achter, bijtend op haar lip om de tranen tegen te houden.

What do you wish for at night?