They have something to say {Clan}

Hij was veranderd sinds de moord op Skymask. Het had zijn hele leven veranderd. Of het nou de schuld was die hij droeg of de drang om het nog eens te doen, het maakte niet zoveel uit. Hij was een humeurige deputy geworden, iemand die geen nee wilde horen en vaak om uitleg vroeg als iemand anders hem in de weg liep. Er werd niet meer gelachen door de kater, nooit niet, zelfs niet bij zijn eigen familie of vrienden. Het was alsof de oude Lionroar weg was en had plaats genomen voor een nieuwe. Een verschrikkelijke kater waar steeds minder respect aan gegeven zou worden. Zijn ijsblauwe ogen vernauwden zich bij de aankomst van Mintfang en enkele Thunderclan katten. Wat betekende dit nou weer? Hij stond rustig op en baande zich koeltjes een weg door de nieuwsgierige katten heen, niet op hen lettende. Hij ging naast Everstar staan en voor even hield hij zich stil, totaal geen vijandige uitdrukking makende. Er werd een beschuldiging geroepen, waardoor de kater duidelijk zijn ogen vernauwde. "Oh, echt waar Silverfang?" Hoonde hij. "En wat is er in jouw hoofd opgekomen dat wij je zullen geloven?" Hij keek de kater strak aan. "Een Thunderclan kat geloven boven iemand uit onze eigen clan? Kom eerst maar eens met feiten in plaats van je poot naar iemand te wijzen!" Hij sprak waarschijnlijk voor Everstar's beurt maar dat maakte de kater weinig uit. Ze mocht dan wel de leider van de clan zijn, maar hij was haar deputy en het was zijn recht om hier zijn mening over te geven. De harde waarheid. Waarom waren die vuile Thunderclan katten hier?

Zijn blik was fel gericht op de Thunderclan kater voor hen, Silverfang was zijn naam. Wie dacht hij wel niet wie hij was, zomaar hun kamp binnen draven en denken met zijn poot te wijzen naar een van hen. Hen te beschuldigen van moord. Zijn nekharen gingen erbij overeind staan en het liefst viel hij hem aan. Kom eerst maar met bewijzen, was de eerste gedachte die door zijn hoofd schoot en de felheid in zijn ogen liet het duidelijk merken dat hij op een bewijs van de grijze kater wachtte. Everstar siste zijn naam en diep van binnen raakte het hem. Hij richtte zijn blik niet van Silverfang af, maar woede ging door hem heen toen ze hem bijna publiekelijk gewoon vernederde voor zijn daad. Hij besliste zelf wel wat hij wilde zeggen en het liefst sprak hij haar tegen op het moment, maar het kleine beetje verstand dat hij nog over had, vertelde hem te zwijgen.

Lionroar rechtte zijn rug arrogant bij de woorden van Silverfang, heb duidelijk laten merken dat hij het er totaal niet mee eens was. Oh hij wist wel zeker dat het Whitelion was geweest, maar zijn Clangenoot zomaar verraden? Dat nooit. Het bleef Windclan en Windclan had een reputatie hoog te houden. De woorden van Everstar drongen bijna niet tot hem door en de kater grijnsde breed naar Silverfang. "Whitelion?" Miauwde hij terwijl hij opstond. "Het wordt tijd dat je weg gaat Thunderclanner, je hebt hier niets te zoeken." Spuugde hij de kater fel toe. "Ga terug naar je kittypet leider en probeer anderen niet de schuld te geven van wat duidelijk niet onze schuld is. Een geur, hmpf! Als ik dat zou moeten geloven dan kan ik wel duizend keer naar jullie kant wijzen voor moord!" Hij bleef een vossenlengte van de kater afstaan en hief zijn hoofd hoog op, om hem vervolgens een neerbuigende blik toe te werpen. Everstar zou hier niet blij mee zijn, in het begin niet natuurlijk, maar dit was nodig. Ze moesten niet denken dat ze Windclan zo maar van iets konden beschuldigen.

"Waag het niet Firestar ooit nog eens zo te noemen," De woorden van de grijze tabby voor hem, de deputy die onder Firestar stond en ooit uit Skyclan kwam, nam hij aan als een uitdaging. De kater keek hem koeltjes aan, met een bijna uitdagende blik in zijn ogen. "Hoe mag ik Firestar niet noemen? Een Kittypet leider?" Miauwde hij met zijn uitdagende stem, zijn ogen keken hem fel niet. "Waarom niet? Rent hij dan terug naar zijn kittypet huis?" Blij om zijn eigen opmerking naar Firestar moest hij even grijnzen, maar het leek er al snel naar alsof hij zijn lip omhoog trok. "Wat anders Silverfang? Val je me dan aan?" Het maakte hem vrij weinig uit. Hij had heel Windclan achter zich staan, Silverfang zou hem vast niet aanvallen hier. Hier in het kamp van Windclan. Hij was slimmer dan dat.

Zijn helderblauwe ogen keken de grijze kater voor hem uitdagend aan. Ja, hij zou het gevecht aannemen als hij aangevallen werd. Deze eekhoorn jager durfde wel zeg, maar Lionroar verroerde geen vin. Hij was niet bang voor hem, hij zou nooit bang zijn voor een kater zoals hem. Voordat er een hel uit kon breken kwam Everstar tussen hem in staan en zei ze dat Silverfang maar beter weg kon gaan, ja dat was misschien ook wel beter. Anders zou Firestar vast een nieuwe deputy kunnen zoeken, want zodra het gevecht zou beginnen, zou de clan achter hem staan en Silverfang zou er niet met problemen vanaf komen. "Denk maar niet dat Windclan hier zo makkelijk mee weg komt," Zei de kater, waarna hij zich omdraaide en weg liep. "Doei doei Silverfang." Miauwde hij poeslief, waarna hij verstijfde door de woorden die Everstar hem toesprak. "Mijn den" Ze was niet blij met wat hij had gedaan en zwijgend volgde hij haar.

Het leek bijna alsof hij een wedstrijd volgde. Heel veel interesseerde het hem niet, maar het was duidelijk dat ze niet van plan waren om de andere clan gelijk te geven. Natuurlijk wist hij dat Everstar zou weten dat hij niet zo onschuldig was, en zijn verbazing was dan ook niet zo groot toen ze naar hem toe kwam. "En jou wil ik zo ook nog even spreken, Whitelion" De witte kater knikte, al zat er geen respect in het knikje. het was gewoon een teken dat hij haar gehoord had. Natuurlijk zou hij komen, het had geen zin om uit de clan gegooid te worden.