Verhalen

Hoi allemaal! :cherry: Ik heb gedacht omdat ws ook een verhalen topic heeft en ik heel graag verhalen schrijf :king: ik wel een verhalen topic maken kan. Ik hoop jullie vinden het een goed idee en ehm ENJOY IT!!!!!!! :cherry: :king: :cherry:
Ik begin maar eens.





"Veda, opstaan!", schreeuwde Vedas moeder Goldenflower haar toe. De kleine Veda gaapte moe en strekte zich. "Je gaat vandaag voor het eerst jagen met je vader, weet je nog?". Meteen was Veda klaarwakker, zo lang had ze zich op deze dag verheugt. Ze rende vrolijk naar haar vader en samen rende ze naar het woud van Ravenclaw. Ravenclaw was een hele mooie plek, er was alles wat je nodig had om te leven. Veda en Darkness(haar vader) rende naar het uilenbos. Al snel waren ze er. Ze keken en snuffelden rond. Ze hadden het al vaak geoefend om te jagen, maar dit was de eerste keer voor Veda, dat ze had kamp mocht verlaten. Toen had ze iets geroken, waarschijnlijk een hert. "Papa ik ruik iets!", zei ze trots. Meteen rende ze daarheen waar de geur was begonnen en zagen twee herten. De eene was klein en de andere groot. "Jij pakt die kleine, ok ,Veda?" "Ja pap.", fluisterde Veda. Langsaam slopen ze dichterbij. Toen ze heel dichtbij waren zij Darkness:"Klaar voor de start? Pak ze!" Meteen sprongen ze uit de bosjes Veda pakte de baby en beet hem in ze nek, Darkness pakte de andere en deed het ook, meteen waren ze bijde dood. Ze beten erin en aten wat. Veda was erg trots op zichzelf, ze had het gehaald! Maar plotseling hoorden ze een hard gehuil. Meteen was Darkness op zijn benen."Wat is er Papa?", vroeg Veda. Haar vader antwoorde:"Het was een hulpsignaal, ze worden aangevallen! Veda jij blijft hier, ik kom je halen afgesproken?!" Hij knuffelde Veda en rende in richting kamp. Het duurde veel te lang, Veda maakte zich zorgen, dus ging ze ook naar het kamp. Maar toen ze daar aankwam was er niemand, het kamp was helemaal verwoest een er lagen drie dooie katten, meteen keek ze of het haar ouders waren, maar het waren ze niet. Het waren de moeder en vader van haar vriend Midnight. Midnight was nergens te zien, dus was ze helemaal alleen. Wat moest ze nu doen, waar moest ze naartoe? Maar plotseling hoorde ze iemand huilen en keek om zich heen. Toen zag ze wie het was, het was Midnight!!!!!! Ze was zo blij om hem te zien! Meteen rende ze naar hem toe. Midnight was geschokt, hij lag op zijn buik en huilde hard, zijn ogen waren leeg. "Het spijt me zo.", zei Veda.
Midnight antwoorde niet. Maar plotseling stond hij op en knuffelde Veda. "Ik ben zo blij dat ik niet alleen ben.....Leeuwen kwamen en......Ze hebben ons aangefallen....Ze hebben mijn ouders gedood....toen kwam jouw vader en dode er heel veel.....maar toen kreeg ik een steen tegen me hoofd en.....en toen ik wakker werd waren ze allemaal weg!", snikte hij. "Dus je weet niet waar mijn ouders zijn?", vroeg Veda. "Nee, maar je vader heeft vele levens gered, hij is echt een goede lijder!" "Wat zullen we nu doen?", vroeg Veda. "Ik weet het niet. Misschien moeten we de anderen zoeken, zo ver weg kunnen ze niet zijn!". Dat vonden ze bijde een goed idee dus gingen ze de geuren van de anderen achterna.
...Veel tijd was vorbij gegaan en Veda en Midnight waren verliefd op elkaar geworden. Ze waren nu allebij acht maanden oud. Ze waren nog steeds aan het zoeken, ook als ze wisten dat ze het spoor al lang kwijt waren. Op een dag kwamen ze bij een bos terecht, het was een klein bos, niets bijzonders. Ze zagen een grot en gingen erin omdat het al donker was en ze moe waren. Midden in de nacht hoorden ze een hard gegromm, maar het kwam van in de grot. Plotseling was het gebeurd, een beer kwam snel op Veda afgesprongen. Hij beet haar in haar buik. De pijn doorstroomde Veda, het was verschikkelijk. Toen kwam hij op Midnight af, maar die wist zich te verdedigen. Hij beet de beer in zij nek en die viel met een grote plons op de grond. Snel ging Midnight naar Veda en knuffelde haar, hij keek naar haar wond, die heel erg bloedde. Plotseling stond de beer op, maar Midnight was met de rug naar hem gekeerd. De beer richtte zich op sprong naar Midnight en beet hem in zijn nek. Midnight viel meteen op de grond en de beer ook. Nu was de beer echt dood. Snel Rende Veda naar Midnight, die beweegloos op de grond lag."Midnight!!!! Je mag niet doodgaan!!!!!!",huilde ze. "Veda? Ik haal het niet, ik ben te sterk gewond. Luister goed naar wat ik zeg, niet ver van hier is een Wolfenstamm, mijn moeder heeft me er is van vertelt. Jij gaat erheen en laat je daar behandelen, ok?!" "Midnight, je mag nu niet opgeven, ik hou van jouw!" "Ik hou ook van jouw, maar ik moet nu naar mijn ouders gaan, Ze verwachten mij. Ik hou zo veel van jouw Veda. Ik zal altijd in jouw hard blijven, geloof mij! Ik hou van jouw.....". Midnights ogen werden leeg en hij bewoog niet meer. Veda moest huilen en knuffelde het lijk van Midnight nog een laatste keer en zij vaarwel, omdat ze wist dat ze hier niet kon blijven. Ze sleepte het lijk weg naar een mooie plaats en begon te graven. Toen sleepte ze Midnight naar het hol en deed er aarde overheen. Ze gaf het graf een kus en rende zo snel ze met haar bloedende buik kon, naar de plek die Midnight haar gezegt had. Het duurde niet lang en ze zag een groep wolfen die haar raar aankeken. Met laatste kracht rende ze naar ze. Toen viel ze en was buiten bewustsein. Ze droomde van Midnight en haar ouders en dacht dat ze dood was, maar toen werd ze wakker. Ze was bij een medizijnplek van wolfen. Een wolf rende naar haar en vroeg hoe het haar ging. Veda vertelde haar haar hele verhaal. Ze denkt nog altijd aan Midnight, haar ouders of haar vroegere leven, maar ze weet ook dat ze voor altijd in haar hard blijven!

Heb het even verplaatst naar kunsthoekje. En je weet mijn mening al geloof ik

dank je voor de verplaatsing! Ja ik weet je mening al! Bovendien heb ik weer stom komentaar gekregen over dat het daar niet hoord! wat een stommen site ik begrijp het gewoon niet!

Mooi verhaal! Knap geschreven.