I am hell bound {&Rai}

I am a king from the underground

When your dreams all fail and the ones we hail are the worst of all and the blood’s run stale

Met stevige passen liep de kater over het doffe zand. Of as, hij wist eigenlijk niet precies wat het was. Vele levens waren hier genomen, erge dingen waren hier gebeurd. Maar het kon de kater allemaal geen reet schelen. Waarom hij hier was? Hij wilde van de bitterheid, de killheid en pijn proeven. Hij wilde weten hoe het was om op zo'n gebied te komen. Een gebied die de meeste vermeden. Owyn vond het prachtig, werkelijk geweldig. Hij voelde zich er thuis. Terwijl zijn ijsblauwe ogen over de omgeving gleden en zijn oren alle geluiden opvingen, was zijn gedachten helemaal niet bij deze plek. Ze waren ver weg van hier, dachten aan iets dat hij eigenlijk nooit verwacht had te denken. Hij dacht aan Rai. Man, hij wist niet wat die poes met hem gedaan had. De laatste tijd kon hij amper aan wat anders denken, was zo graag bij haar. En hij had het altijd al goed met haar kunnen vinden, zag haar als een 'vriend'. Maar het was alles behalve vriendschap tussen die twee, dat merkte hij maar al te goed. Owyn wilde er alleen niet aan toegeven. Rai kwam veel te dicht bij zijn kleine hartje, veel te dicht bij het gevoel dat hij al lang geleden weggestopt had. Owyn had nooit liefde gevoelt, bij niemand. Had nooit liefde gekregen en nooit gegeven. Hij wist niet wat hij aan moest met dit gevoel, wat het eigenlijk was. Een zucht verliet zijn keel en kort stopte hij met lopen. Zijn blik was gericht op iets dat eerder een boom genoemd zou worden, iets dat nu totaal verwoest was. De boomstronk lag op de grond, zag er uiterst breekbaar uit. Rustig zette de kater zijn voorpoten op de stronk, een zachte krak was te horen. Vervolgens volgde ook de rest van zijn gespierde lichaam, wat nog meer gekraak veroorzaakte. De kater ging zitten, staarde over het kale en doffe landschap.

I want to hide the truth I want to shelter you but with the beast inside there's nowhere we can hide

{RAI}