.:Flamepool:.

Nadat de Warrior al een tijdje door het Territory had gedwaald, en geprobeerd had wat prooi te vinden, was hij op een rots gaan zitten. De wind streelde even door zijn vacht, maar zijn gezicht keek niet bijzonder blij. De laatste week was niet geweldig, buiten dat hij zijn vriendschap met Softvoice had versterkt. De kater keek met zijn oranje kijkers omhoog, naar de zon die tussen de bomen heen probeerde te dringen. Prooi hield niet van hem vandaag, en met een grumpy karakter staarde hij naar de struiken. Plots hoorde hij toch een geluid achter zich, en hij draaide zijn hoofd om, nadat hij zijn staart over de grond had gedraaid, om die daarna anders op zijn wit-geteende poten te wikkelen. Hij herkende een andere ThunderClan Warrior, het was .. Flamepool, als hij zich niet vergiste. Zacht keek hij hem aan, niet veel herkenning in zijn gezicht te bekennen. Toch besloot hij hem te begroeten, al was het niet erg luid. "Goedemiddag, Flamepool." zei hij, en glimlachte een paar miliseconden.

Flamepool liet zijn blauwe blik over het kamp glijden. Hij wilde liever niet met anderen praten, uit angst dat hij dicht zou slaan. Maar voor altijd weglopen kon toch niet? Hij zoog zijn longen vol lucht, en ademde toen weer uit. Toen liep hij snel door het kamp heen, zorgvuldig de anderen ontwijkend. Eenmaal buiten het kamp, werd hij al wat rustiger. De kans dat je hier iemand tegen kwam die gezellig een praatje wilde maken, was een stuk kleiner dan in het kamp. Hij besloot in elk geval maar te gaan jagen, want voedsel was nog steeds heel belangrijk en schaars. Een eindje verderop floot een vogeltje, en Flamepool tuurde in de bomen. Ach, het was maar een klein roodborstje. Daar had niemand toch wat aan? Ineens zag hij een rode kater zitten. Had hij hem al gezien? Nee toch?! Snel krabbelde hij terug de struiken in. Maar het was te laat. "Goedemiddag, Flamepool." zei de kater redelijk zacht, en glimlachte heel even. Geschrokken kromp hij in elkaar. "Ehh..." begon hij aarzelend. "Goedemiddag uhm...?" ook dat nog, hij wist de naam niet. Een heel klein, onzeker lachje, en toen viel hij weer stil.

"Lostdream." zei de kater. Flamepool knikte een paar keer, vooral om zichzelf gerust te stellen dat het wel goed zou komen. "En het spijt me, ik .. Wou je je niet .. Ongemakkelijk laten voelen," hakkelde Lostdream. De kater leek ook al niet zo goed te zijn op sociaal gebied. "Uhh ja..." toen viel de doodse stilte weer tussen hen in. "Ehhm... het geeft niet. Zo ben ik meestal..." zei hij, en keek even met zijn blauwe ogen in die van Lostdream, en toen keek hij weer nasr de grond. Tja, dit was nou eens een ongemakkelijke situatie.

-Viel te voorspellen x'D

"Al prooi kunnen vangen?" vroeg Lostdream, waarschijnlijk in een poging het gesprek op gang te brengen. Flamepool was blij dat er nu in elk geval een onderwerp was. Een voorzichtige glimlach kwam tevoorschijn. "Nee, ik was eigenlijk net op weg om te gaan jagen. Jij?" antwoordde hij met een wedervraag. Hij hoopte alleen dat Lostdream al klaar was met jagen, anders moesten ze dat misschien samen doen. Niet dat de kater hem niet aardig leek, nee dat niet hoor. Maar het zou waarschijnlijk de hele tijd voor ongemakkelijke stiltes zorgen.