Are you okay? [Tinderpaw]

Onderwerp: Are you okay? [Tinderpaw] zo 8 jun 2014 - 12:58

Ietwat achteloos gooide de tabby poes de veldmuis die ze net had gevonden op de prooistapel. Ze had vandaag al haar taakjes gedaan, en was nu klaar. Kalm liep ze naar de rand van het kamp, en soepeltjes ging ze zitten. Hier zat ze wel vaker, hier kon je het hele kamp zien en je viel niet echt op, en zo was ze wel. Onopvallend, maar overal aanwezig. Snel likte ze het laatste boed van haar poot, toen haar oog viel op haar Apprentice, Tinderpaw. Ze leek niet echt vrolijk. Even aarzelde de Warrior, maar toen stond ze op en liep ze op het poesje af. 'Tinderpaw?' Mauwde ze zachtjes. 'Gaat alles wel goed met je?' Meestal zou ze zich niet met dit soort dingen bemoeien, maar het ging nu wel over haar Apprentice. Glacial had geruchten gehoorde over haar ouders, dat het niet zo goed ging tussen die twee, en de poes kon zich best voorstellen dat Tinder daar onder leed.

"Love is like a sin, my love,
For the ones that feel it the most

Look at her with her eyes like a flame
She will love you like a fly will never love you again"

• G L A C I A L V O I C E • :

Haar oren spitsten zich lichtjes en ze werd uit de waas van haar slaperige gedachten getrokken door de stem van haar mentor. De toon van haar stem was niet dwingend of iets dergelijks, maar haar mentor, daar luisterde Tinderpaw eigenlijk altijd wel naar. De poes hief haar kop, haar ogen ook wat wazig. Ze had niet goed geslapen. Eventjes ontmoette ze de groene ogen van haar mentor, maar ze wendde haar blik weer af naar de half opgegeten haas die voor haar poten lag. "Ja.. Het gaat wel.." Miauwde ze zachtjes, haar mentor niet aankijkend. Alsof ze voor zichzelf moest bewijzen dat het wel oké ging, boog ze zich weer naar voren en hapte ze weer een stukje vlees van de haas af. Het smaakte niet, maar lijdzaam kauwde ze en slikte ze de prop vlees door.

Toen haar groen ogen de blauwe kijker van Tinder kruisten werd de poes weer bezorgder. Ze zag er moe uit, en haar ogen stonden wazig. Er was iets met het poesje aan de hand, en het liefst wilde Glacial zeggen dat ze er voor haar was, en dat ze haar wilde helpen, maar haar mond bleef op slot en ze slikte enkel. "Ja.. Het gaat wel.." Tinder wendde haar blik af, en dat was de druppel. Het ging niet, ze had het moeilijk. Glacial keek vaak naar andere katten, en wist hoe ze eruit zagen als ze blij, boos, enthousiast of geschokt waren, maar ook als ze verdrietig waren. Ze keek toe hoe de flame-point een klein hapje nam van de haas die voor haar lag, en ging toen naar haar zitten. 'Tinder...' Mauwde Glacial voorzichtig. 'Ik weet dat je het moeilijk hebt.. Ij zie het aan je, en ik weet het van je ouders...' Ze bleef heel even stil, zodat Tinder het kon verwerken. 'Maar ik wil dat je weet dat ik er altijd voor je ben, en dat je altijd je hart bij me kan luchten. Echt waar.' Haar stem was rustig, en de woorden waren goed bedoeld. Hopelijk kon ze Tinder helpen...

"Love is like a sin, my love,
For the ones that feel it the most

Look at her with her eyes like a flame
She will love you like a fly will never love you again"

• G L A C I A L V O I C E • :

Tinderpaw deed haar uiterste best om zo normaal over te komen als ze maar kon op haar mentor. Ze was echter geen begaafd actrice, nooit geweest eigenlijk, en eigenlijk was ze ook te moe om zich daar echt druk over te maken. Haar mentor trapte dan ook voor geen moment in en ging naast haar zitten. Tinderpaw bleef naar haar haas staren, al gaf de blik die ze eventjes naar de zijkant wierp wel aan dat ze haar mentor opgemerkt had. Haar mond voelde droog aan en elke hap haas die ze genomen had voelde als een strijd om door te slikken. Het smaakte dan ook niet, het was net alsof de haas geen smaak had. Haar hoofd klopte dof terwijl ze luisterde naar de woorden van haar mentor. Ze verstarde lichtjes toen haar mentor haar ouders noemde en haar pelsharen rezen dan ook ietwat overeind. Hoeveel katten wisten het ondertussen al? Vreemd genoeg had ze het liefste dat niemand het wist, op de één of andere manier voelde het alsof het niet de zaken waren van de andere katten. Ze haalde dan ook lichtjes haar schouders op bij de woorden van haar mentor. "Dank u.. Maar ik denk dat ik er wel doorheen kom.. Iedereen heeft hier zo zijn of haar problemen en red het wel. Dat maakt dat mijn probleem nou niet zo zeer bijzonder is... Dus dan moet ik het ook kunnen redden.." Haar toon was afgemat. Eerlijk gezegd, Tinderpaw hield er gewoon niet van om met anderen over haar problemen te praten. Ze sloot zichzelf het liefste af van alles om weg te rotten in haar eentje.